Desantila

Pse je dobësuar kaq shumë? Ke ndonjë hall? Gjynah, mos bëj gafa të tilla. Uaaa, mos u dobëso më… Do dukesh shumë keq! Ke rënë shumë. Të ka ikur fytyra. E turli-lloj fjalësh të tilla kam dëgjuar gjatë kësaj kohe që vendosa të heq disa kilogram tejet të panevojshëm. Kam qënë e shëndetshme gjatë gjithë jetës time, edhe mbi-peshë kam qënë, por brënda asaj cfarë peshoja, isha prap unë e prap ndihesha komode. Vendosa të ndryshoj regjim ushqimor dhe të ushtroj aktivitete fizike përgjatë periudhës së verës për shkak se nuk kisha planifikuar asnjë udhëtim për pushime jashtë ose brënda vëndit dhe kjo do më ndihmonte të ndiqja me rigorozitet disa “kufizime” që kërkojnë përkushtim. Më besoni, nuk ka ndjesi më të mirë kur ti ndihesh mirë me atë që ti synon të arrish. Përmasat e mia nuk janë perfekte dhe akoma synoj të humbas dhe pak kilogram që të ndihem ashtu sic dua. Unë kam një trup, ashtu si ti. Ndoshta edhe si ti, ose edhe më mirë se ti ,(98-71-98 isha se sapo i bëra mat...

Një pasdite, ulur në kolltuk, me këmbën mbi këmbë, duke u rrotulluar si një koketë e zgjuar vonë të dielave, flisja në telefon...  Ai kishte qenë jashtë qytetit këtë fundjavë, dhe unë isha shmangur për cdo kontakt, dhe e dija që kjo gjë e kishte bërë të ndihej i lënë pas dore. Unë po luaja ftohtë, duke pretenduar se nuk më bëntë aspak parshtypje kjo mungesë e të qënurit vërdallë, përkundrazi e kisha shijuar shumë kohën time vetëm dhe po ri-mendoja ta praktikoja shumë shpejt. "A nuk po vepron pak si “angleze” me mua?!" më tha. "Unë dua vetëm që të jesh e vërtetë. Të jesh e çrregullt dhe e turpshme dhe të më thuash të vërtetën. Bëhu katërmbëdhjetë vjece, kthehu në adoleshente, bëhu nervoze, e qesh me shpirt edhe për budalliqe, do të bëj të njëjtën gjë me ty, vetëm për të të thene se është më bukur të jesh e vërtetë.” Unë kurrë nuk kam harruar se, një nga parimet e mia udhëzuese në jetë është të jem e vërtetë, po kush tha se duhet zbatuar menjëherë kërkesa dh...

Jam kaq e lumtur që në historinë e njerëzimit ka patur shumë gra të suksesshme që  i kanë dhënë një pamje tjetër dimensionit të gruas nëpër botë. I gëzohem pa masë gjinisë time në cdo aspekt të saj, mbi të gjitha faktit se historia ka treguar që fuqia e butë e femrës në plotësimin e hapësirave shoqërore, ka bërë diferencën! Me kalimin e viteve, me ndryshimin e konceptit për pjesëmarrjen e gruas në poltikë dhe shfaqjen e saj më shumë në shoqëri e në pozita të larta, është zbutur edhe mendësia se të qënurit femër përpos paragjykimeve ka një rol tepër integrues dhe është benefit në jetën sociale, kulturore e politike. Unë kam disa mikesha shumë të mirë që gëzojnë status të tillë, si në jetën poltike ashtu edhe shoqërore, në pozicione vendim-marrëse sikurse në tavolina drejtuese, femra të suksesshme, që bëjnë diferencën, edhe pse nuk kanë pompozitetin e atyre që vjedhin vëmëndjen, janë absolutisht fokus i një syri e mëndje të prehtë të rrethit të tyre. (Për të gjitha të la...

Sic e kam deklaruar edhe më parë, më karakterizon një mënyrë e paparë për të qënë përherë e organizuar. Pasi vura tiganin në zjarr u kujtova që nuk kam peshk! Duke e hequr prap nga mëndja këtë skemë, duke përsëritur se asnjëherë në jetë nuk duhen bërë “plane” sepse jeta është e papritura më e madhe që na ndodh dhe se disa gjëra nuk janë totalisht në dorën tonë, por duhet të pajtohemi me cdo ngjarje që na ndodh, ndërkohë që i isha ngulur ekranit të iphone-it duke gërmuar sdi se ku, lexova një link ku thuhej: Historia më e trishtë e shkruar ndonjëherë! Me dy mëndje klikova:  “Ernest Hemingway me disa shkrimtarë të tjerë, të mbledhur diku së bashku, duke diskutuar, pohon se ai mund të shkruajë një histori të shkurtër që ishte vetëm gjashtë fjalë e gjatë. Natyrisht shkrimtarët e tjerë u tërhoqën, madje të cuditur nuk reaguan. Hemingway u tha se secili prej tyre të vendosë dhjetë dollarë në mes të tavolinës; nëse ai ishte i gabuar tha ai, ato para do t’i merrnin secili mbraps...

A e bëjmë vetë fatin tone ne? Unë besoj fort që po! Herë-herë mendoj se jam me shumë fat dhe i them vetes, ke fat dreq, e shikon?! E ushqej veten që jam në harmoni me mjedisin që më rrethon dhe me njerëzit që kam zgjedhur të kem në jetën time kështu që mendoj se ja krijoj rrugën vetes për të menduar pozitivisht. Jo vetëm kjo, por shpesh herë e gjej veten duke bërë gjëra të cilat të sjellin mundësi të reja në cdo aspekt dhe jam mëse e gatshme të mësoj e të njoh më shumë sidomos rreth fushave që kam më pak informacion. Prirem të absorboj nga dita gjëra të cilat më bëjnë të ndihem mirë. Në krahun tjetër, kur shkoj përmes ndonjë furtune ku cdo gjë ngjan me atë renë e vetme në qiell që pikon shi vetëm mbi ty, e gjej veten duke thënë: ke fat mi ke, vetëm se e ke të zi. Të jesh me fat është një gjendje e mëndjes, është psikologjike, cdo gjë ndërtohet në mëndjen tënde. Të marrësh një vendim, të zgjohesh duke menduar se cfarë ngazëllimi është të dish se një dite e re të pret, dhe s...

Sa e vjetër tingëllon si fjalë ë? Si shtëpia gjyshes, njësoj. Po c’e do që jam vetëm 28, e asnjërën nga gjyshet nuk e kam… Këmbëkryq në kolltuk me lugën zhytur në kavanozin e mbështjellë bukur fort me letër të kuqe, duke lexuar rreshta të librit Rrëfimi të Colleen Hoover, nënvizoj me të verdhën e shëmtuar një shprehje: “Disa sekrete nuk duhet të kthehen kurrë në rrëfime…”, me sytë herë nga TV-ja e herë nga telefoni, si një vigjilente e vërtetë, me sekonda më vjedh vëmëndjen një sms:  Ku je moj? Më duhesh… E telefonoj menjëherë e shqetësuar, po nuk e heq lugën nga zhytja e ëmbël në luleshtrydhe, e ndërkohë që nga ana tjetër e telefonit dëgjoj një zë si azmatik, që flet 37 fjalë në sekondë e unë jam akoma në dilemë nëse është e gëzuar apo e stresuar apo i ka vdekur vjehrra (që nuk ka) apo e ka lënë makina në mes të rrugës… “Dëgjo, të thashë që këtë fundjavë do udhëtoja në një takim pune me Andin, arkitektin e zyrës, atë tipin me doza sarkazme të theksuara, që ti e ke inat për ...

Eshtë qytet kaq e bukur sa dhe emrin ja kanë vënë dy herë! New York, New York :-) Nëse ndonjëherë në jetë mendon se duhet t’i japësh vetes një cmim, udhëto për në New York, do mbërthehesh menjëherë nga dhurata e pacmueshme e vetmisë së dëshiruar në mesin e miliona njerëzve. Një vend i tillë ose të mbush frymëmarrjen ose të zbraz shpirtin, varet nga ajo që kërkon… New York është koncentrati i vërtetë i adrenalinës, i gjen të gjitha aty, art, tregti, ekonomi, sport, besime, financë, aktorin, tregtarin, të famshin e lypsarin. Aty gëlon edhe ajri, merr jetë prej dritave se frymëmarrja të duket e pamjaftueshme kur e gjen veten me qafën përthyer duke kumtuar pafundësinë e kateve të ndërtesave që duke e menduar, janë bërë nga ne njërëzit. Nuk e mbroj New York-un, aspak, nuk e lë pa thënë se sa i shëmtuar dukej cepi Iinjë rrugice mbushur me qese te zeza plehrash, apo shishe te thyera pafund prej dehjesh, as gropat e mëdha që të linin shije-hidhur. Por di ta shkruaj më së miri ndjesi...

Nëse nuk përgjigjem, futu brënda… Mos prit të të them hyr, kemi hapur zemrën shumë herë e spo na duket gjë hic hapja e derës. Mikëpritjen e gostis në formën time më të mirë që di, mirëkuptimit. Jeta ime është shumë e gjallë, ashtu sikurse e jotja. Ne thjesht kemi pikëpamje të ndryshme. Unë mbaj tulipanë, ti nuk I pëlqen lulet, unë apple, ti Samsung! Tavolina ime është plot, të ëmbla më së shumti. Pjatat i dua me ngjyra, më japin jetë, Croissant-in e pëlqej me cokollatë, në ditët e vjeshtës, cajin e shoqëroj përherë me mjaltë, ëaffles me caramel, lëngun e portokallit e shoqeroj me pak limon, luleshtrydhet dhe manaferrat i dua pak të ngrira, kafen pa sheqer dhe me qumësht. Kjo është gostia e jetës time, javës time: Të hënën përpiqem ta kënaq syrin me idenë se një javë produktive më pret në vijim, e përgatitem për të gjitha. Të martën dua pak “mëkat të ëmbël” me shije të errët. Për t’ia lëshuar gjithë bestytnitë e gojë-dhënat se e marta është ditë tersi! Të mërkurën i jap...

Thuaj faleminderit! Ka shumë arsye pse duhet ta bëni, më besoni! Faleminderit që ke debatuar aq herë me mua, më ke mësuar rrugën e duhur sesi të pajtohem me ty e me të tjerë në shumë biseda. Më ke shtyrë të arrij deri në pikën time të fundit , kështu që tani e di shumë mirë se nuk dua ta shoh më veten të tillë sërisht. Faleminderit që ke vënë në dyshim gjestet e mia romantike. Ti ke vënë në dyshim nëse sforcohesha për t’i bërë apo isha thjeshtë e ftohtë, ti më mësove se jam mëse e aftë të kapërcej veten e të bëhem romantike. Faleminderit që ke ndarë me mua muzikën tënde të preferuar. Që ke ndarë me mua grindjet për ekipet me tifozët e palëkundur si ti. Për miqtë besnikë dhe familjen e përsosur. Ti më mësove se unë mund të ndaj me dikë të shtrenjtë aspektet e ndërlikuara të jetës sime. Dhe se kur ato momente të përbashkëta të zgjasin më shumë se marrëdhënja jonë, është bukur të ulesh e të kujtosh cdo gjë. Faleminderit për mbrëmjet e mërzitshme të kaluara duke ndjekur...

Jam padiskutim një person mëngjesi. E pëlqej  qetësinë e paqtë që ka.  E shijoj shumë atë daljen në rrugë në mëngjes, me pak kalimtarë, më bën të ndihem për një moment sikur jam duke marrë nxitimthi rrugën për diku e më pret dicka produktive dhe them me vete, e hënë, javë e re, kismet i ri … (e keni parasysh Heidi-n që jeton me gjyshin në lëndinë, e lumtur dhe larg zhurmës së qytetit, ja fiks ashtu ndihem!) Vetëm se ndalesa ime e parë është blerja e kafesë! Unë besoj në një filxhan kafe, po po,  ndoshta kjo nuk  është aroma më e ëmbël,  apo gëzimi më i madh por është gjithcka dua në mëngjes. Ka një pafundësi shpjegimesh lidhur me kafen e mëngjesit, por unë besoj se ka dicka përtej asaj që e themi rëndom “Të pi një kafe të më dali gjumi…” Ka një mori vendimesh që mëndja jote dhe koka ime i bluan në sekondin që tundim filxhanin me dorën e djathtë. Janë qindra takime që marrin jetë në atë rrethin e pjatës së kafes, ka shumë ndarje të hidhura si vetë s...