Skip to main content

Disa Lider janë të lindura Femër!


Jam kaq e lumtur që në historinë e njerëzimit ka patur shumë gra të suksesshme që  i kanë dhënë një pamje tjetër dimensionit të gruas nëpër botë. I gëzohem pa masë gjinisë time në cdo aspekt të saj, mbi të gjitha faktit se historia ka treguar që fuqia e butë e femrës në plotësimin e hapësirave shoqërore, ka bërë diferencën!

Me kalimin e viteve, me ndryshimin e konceptit për pjesëmarrjen e gruas në poltikë dhe shfaqjen e saj më shumë në shoqëri e në pozita të larta, është zbutur edhe mendësia se të qënurit femër përpos paragjykimeve ka një rol tepër integrues dhe është benefit në jetën sociale, kulturore e politike. Unë kam disa mikesha shumë të mirë që gëzojnë status të tillë, si në jetën poltike ashtu edhe shoqërore, në pozicione vendim-marrëse sikurse në tavolina drejtuese, femra të suksesshme, që bëjnë diferencën, edhe pse nuk kanë pompozitetin e atyre që vjedhin vëmëndjen, janë absolutisht fokus i një syri e mëndje të prehtë të rrethit të tyre.

(Për të gjitha të lart-përmëndurat: Faleminderit që ekzistoni!)

Megjithatë shpesh herë në dukje vitrina gënjen. Po të kthesh kokën sheh ende rreth e përqark modelin e frustruar të një femre që mbi gjithcka lufton me veten sesa me ambjentin e pa-frymë që ja mundëson plaga e hapur e trashëguar e maskilizmit vulgar.
Në diskutimet që bëhen harrohet me/ose padashje ku thuhet se pjesëmarrja e grave edhe vajzave në vendimmarrje, në politikë apo përfaqësimi i tyre, nuk është edhe nuk mund të jetë dëshirë, dhuratë apo lëshim që i bëhet grave. Është e drejta e tyre njerëzore, ashtu si edhe cdo e drejte secilit individ. E drejta për të zgjedhur dhe për tu zgjedhur në bazë të Kushtetutes së Shqipërisë, është një e drejtë e barabartë për të gjithë, por në realitet kanë ekzistuar dhe ekzistojne një sërë faktorësh me karakter social, kulturor, ekonomik, historik etj., që kanë penguar një përfaqësim të barabartë të grave dhe burrave në organet e zgjedhura, si dhe pjesmarrjen e barabartë te grave si votuese. Prania e grave dhe vajzave në nivelet më të larta të vendim-marrjes i shërben rritjes së cilësisë së kontributit të gjysmës së shoqërisë në berjen e politikave. Nga ana tjeter, përfshirja e grave në këto nivele, inkuarjon dhe  krijon klimën nxitëse edhe në sferë  më të gjërë të mirë funksionimit të shoqërisë civile.

Mark Twain me një shprehi të ndjerë, dikur kishte shkruar:

 “I dua të gjitha gratë, pavarësisht nga  mosha dhe nga ngjyra. Mendja njerëzore nuk mund t’i vlerësojë detyrimet që  kemi ne kundrejt gruas. Por ajo na qep kopsat, na ndërron rrobat; na ndihmon për  panairet fetare; ajo ka besim tek ne, na  tregon çdo gjë që mund t’i zërë veshi, për  punët e vogla personale të fqinjëve; na jep këshilla të mira dhe të pakursyera; na  fërkon ballin kur na dhemb koka; na lind  fëmijët tanë, - tanët në përgjithësi. NË  TË GJITHA MARRËDHËNIET E JETËS, ËSHTË NJË  NDERIM I DREJTË DHE MIRËNJOHËS TA QUASH GRUAN, BASHKËSHORTE. NË ÇDO VEND QË TA VENDOSËSH GRUAN, NË ÇFARËDO DETYRË APO  SËRE, AJO PËRBËN NJË STOLI PËR VENDIN QË  DO TË ZËRË DHE NJË THESAR PËR TË GJITHË."

Mekanizëm që gjeneron jetën, përjetësisht unike, para një tavoline të mbushur me bekime, gruaja!


Desantila

Comments

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...