Gjithçka nis e gjenerohet tek uni, në mbërritjen e heshtur, në prekjen e fundit. Ndoshta nuk kishte asnjë katalizator të vërtetë, por ishte thjesht çështje kohe. Ndodh. Çështja është që në fund të çdo dite, ti ke mbetur vetëm me veten tënde. Ishte një moment kur për herë të parë kuptova se nuk isha një, por isha një mundësi e pafund e qënieve që ndryshuan format dhe ngjyrat e pasioneve. Zbulova atëherë se dëshirat e mia ishin aq të fragmentuara sa kur përqafova me guxim ftesën e vetes për të qënë kush të doja i dhashë liri imagjinatës sime, ideve të egra, një kërkimi të pa filtruar për dashuri që kishte filluar të dukej e lirë dhe spontane. Mund të vendosja një moment të isha kushdo pa afektuar askënd. Me çdo hap që hidhja në vetmi, aq më e ndritshme i shfaqesha vetes, sikur imagjinata ime të ishte një pishtar që ndriçonte një botë të errët. Sa më shumë kohë të kaloja me veten time, aq më shumë po kaloja pasiguritë e mia sikur këmbëngulja të shndërrohej në forca të blinduara ndër