Skip to main content

Tek sirtari me çelës!


Mirëmëngjes, si je? Më ka marrë malli për ty…
Mos m’i quaj të gjitha ato që t’i kam thënë, të kam gënjyer. Mos m’a beso edhe të fundit fjalë, e kam nxjerrë prej dëshpërimit . Mos ik, unë të dua mbrapsht! Dua të të shoh, më kënaq prania jote, si nuk kam forcë të bëj të njëjtën gjë si  ti?!

Kthehu, do të kujdesem për ty ndryshe… Të premtoj, ti e di që nuk t’i them kurrë këto! Ngaqë unë nuk di si falet,po t’a kërkoj ty! Ti e bën përherë… sa i mirë je!
Jam ndrequr, besomë, nuk bëj më si dikur,  nuk do të të dua aq fort, do të të dua më pak, do të heq dorë nga përkujdesja e tepërt, do të shkruaj më rrallë, nuk do të të telefonoj, nuk do të t’i kujtoj përvjetoret, as nuk do të lodh duke të kërkuar të qëndrosh me mua…

Më fal që të kam dhënë nga vetja ato që ti nuk i mban, të kam ngarkuar tepër, që të kam pritur kur ti nuk ishe, të kam vënë në sikletin që ti nuk e përballon, më fal që e kam fshehur dhimbjen time me një buzëqeshje  përballë fytyrës tëndë, më fal se ti nuk je dot i lumtur si unë…
Tani nuk do më shohësh më si atëherë, jam ndrequr, po marr mbrapsht të gjitha që t’i dhashë, dua t’i jap formë dhe njëherë shpirtit sic ishte dikur, pak nga pak po marr edhe ato që ishin tuat, me kohën u mësova të përvetësoj dhe gjëra që nuk më përkasin, sidomos ato që m’i mbaje fshehur!
Të dua mbrapsht, vërtet e kam, të të tregoj se unë di të jem si ty, madje të të ftoj të përballemi, unë si ti e ti si vetja, këndshëm ë?!
Më fal se nuk e prisje… po kush të ka thënë që surprizat duhet të jenë gjithmonë të bukura, unë nuk i kam njohur për të tilla, e kështu dua të t’i ofroj, nuk është bukur të gjesh dikë po aq të poshtër sa vetja, dikush duhet të fundoset xhanëm…
Nuk është bukur të të bëjnë të ndihesh tepër!
Tepër të ka dëmtuar ty, por në fakt unë jam mësuar me shumë!




E megjithatë kësaj rradhe të dua mbrapsht sepse ti më ke peng gjithë të miat rreshta, gjithë të dielat, shumë puthje borxh, shumë netë pa gjumë, sa e sa gërma që i ke ngrenë pa të keq prej meje, disa ditëlindje, shumë kilometra.
Të dua mbrapsht sepse dua të mbledh cdo gjë që është e imja, cdo gjë që duhet të bëhet e imja, cdo gjë që nuk të kam marrë…
Në krahun tim të djathtë kam një komedinë … aty do të mbyll arsyen se pse të kam dashur ashtu sic ishe dhe mos-përpjekjen time për të të ndryshuar, faktin që kam qëndruar me ty në kohën tënde më të keqe, që jam kujdesur për ty më shume se c’duhet e se të bëra një njeri më të mirë për dikë tjetër!


Në sirtarin tim të parë më celës, aty do t’i mbyll!

Desantila

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more