Skip to main content

Ajo nuk është unë!

Më thanë se ti po prisje dikë… Cudi në fakt se si gjithmonë është dikush që pret dikë… Një fëmijë pret të luajë atje jashtë, një vajzë më tej pret të dashurin e saj, një nënë pret nipin të vijë, ti po pret atë…

Më thanë se ajo është gjithcka që unë nuk jam! Unë nuk jam e ndrojtur, nuk kam frikë të të njoh edhe përtej asaj që ti dukesh, unë nuk jam perfekte, nuk kam veshur kurrë ngjyrat e idealizmit, nuk flas për ty, e nuk kam rreshtur kurrë së njohuri veten, nuk kam hequr dorë asnjëherë nga gjërat që ma cojnë zemrën peshë! Unë… Unë nuk jam ajo!
Ajo nuk është unë! Më thanë se ajo është e butë, e thyeshme, të njeh pak e të do shumë! Është më pak e bukur dhe përpiqet të gjejë tek ty, copëza të miat që të kanë bërë të lumtur! E di që ajo më lexon e përpiqet që në cdo gërmë të formësojë pjesë të miat tek ty! Më thanë se i ke folur për mua! Si është të jesh unë në fjalët e tua?! Nuk e di nëse ajo ta rrotullon botën e të rikthen po prap në rrugën tënde! Nuk e di nëse i ke thënë se unë do të mbetem e përjetshme për ty? Uroj të mos e kesh trishtuar duke i thënë se më ke kërkuar cdo ditë…

Unë  jam bërë e pathyeshme. Kam veshur mburojën e zemrës, kam njohur me qindra herë fytyrën e lumturisë e nuk dua ta kërkoj më në njerëz të tjerë. Dua t’i vë një cmim biletës së rrugës time! Të di se sa kushton lumturia, sa kohë më merr frika, ku e humbas durimin kur arrij fundin,  nëse dua të udhëtoj rrugën e kthimit prap bashkë me ty, apo do të dorëzojmë pashaportat e zemrës në vula të tjera që si kjo e jona do të lënë shenjë!
Më vizato në dorë një zemër… e di që do të fshihet, po për aq sa të jetë aty, do më lërë një buzëqeshje në fytyrë! Ti lë shenjë në jetë njerëzish, si ajo njolla që nuk hiqet dhe ti e di që e ke e por me ndërgjegje e vesh prap, sepse i ke provuar të gjitha format, po ajo mbetet aty!
Në dorën tjetër më shkruaj fjalën “trishtim”, po po, shtrëngoje mirë stilolapsin që të lëshojë bojë mjaftueshëm në parakrahun tim, është pjesa më e butë, njësoj si shpirti!



Blloku i planeve të jetës mbetet përherë i mbyllur, i pakonsumuar, sirtari i dëshirave dhe ëndrrave hapet e mbyllet disa herë… e në përfundim të këtij cikli disa gjëra që thyhen, do jenë përherë të tilla, ka gjëra që shkojnë keq e nuk rregullohen asnjëherë, ka njerëz që humbim e nuk i marrim kurrë mbrapsht, se ndoshta është më mirë kështu…
Sot, në një pritje u ritakuam… Është përherë dikush që pret, unë po pres dikë e ti – atë…
Bëje të lumtur! Zhvishe nga imazhi im, thuaji se nuk do të largohesh prej saj sic bëre nga unë! Duaje, ose lëre të lirë!

Ajo nuk është unë! 

Desantila

Comments

  1. EllenMarch 7, 2022 at 9:28 AM

    Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të dëgjuesit. Nj
12 comments
Read more

Bisedë këmbëzbathur…

Ulur në bregun e një gjiri që me siguri një emër duhet ta ketë, mbështillem me veten dhe mendoj se si koha e humbet reputacionin në një gjendje të tillë. Gjysëm diell, erë e lehtë, hije e rënë në shkëmb, një pullë e këmishës mbërthyer, këmbëzbathur! Rrëkëllej një gotë, bashkë me mendimet që më ngacmojnë me praninë e tepruar të tyre edhe pse përpiqem ti hutoj. Mendimet nuk i binden më urdhrave! Dorëzohem. Me dëshirën për të hequr qafe "gjërat" e panevojshme sa më shpejt të jetë e mundur, guxoj ti bëj dhuratë në xhepat e të tjerëve elementët e ndërgjegjes. Sa lehtë do ndihesha nëse nuk do të peshonin cdo ditë në mua. Jam në një botë që nuk sheh së jashtmi por është e brendshme, që merr formë nga mendimi i cili nuk kumbon, por përhapet si valë në vetvete. Qënia ime bart ankth si torbë e marrë në piknik. E lëshoj. Një moment paqeje që nuk luftoj me fjalët, një ritëm i heshtur i përkundur me zhurmën e valës së detit që më mbërriti deri tek gishtërinjtë. I vetmi film me ngjyra
3 comments
Read more

Të të kem edhe njëherë më shume se kaq…

Ne kemi më shumë brenda vetes sesa ajo që japim, e ruajmë si më të fortën armë, si më të cmuarën vlerë, e ruajmë veten për ditët ku do të na duhet të vihemi në provë. Kur jeta na ul me këmbë në tokë e na merr në pyetje, na vendos përballë një ndjesie që në vetvete është pasqyrë të cilën kemi refuzuar ta shohim… Atëherë ne zhvishemi! Heqim dorë nga të qënurit të paralizuar dhe mbajmë në shpatull forcën e të qënurit pikërisht ne! Zgjedhim të marrim edhe shije te hidhur, provojmë lot, ndjejmë zemërim, trishtim, mblidhemi grusht në guackën e errët për aq sa na duhet e prapë brenda vetes e gjejmë rrënjën dhe dritën. Ka një magji në padijen se c'do na ndodhë më pas dhe më e bukura qëndron te forca për të mos patur me vete frikën të provosh përsëri. Të duash, të dish të duash, të duash edhe pa ditur e të jesh e plotë aty, të prekesh të gjitha, mjafton të të bëjnë të lumtur. Ne njohim veten tonë më të bukur vetëm kur jemi të aftë të duam, të ngjashme me zotërimin e gjithë botës në shpirt.
Post a Comment
Read more