Skip to main content

Kam rënë disa herë, e të gjitha herët për ty!


Të kam xhan, mos më lodh, nuk të ndjek dot nëpër rrugë të vështira, nuk ja dal dot të vishem dhe njëherë me ndodhi të vjetra. Të kam xhan, mos u përpiq të më bësh lojra se të kam zgjedhur pikërisht për këtë arsye, që je i zhveshur nga të shëmtuarat skema. 

Mos më lodh të lutem, je mjaftueshëm tërheqës pa bërë asgjë! Të kam shpirt!

Mos më trego për ish të dashurën tënde, as për këngë e rrugë që të rikujtojnë atë, mos më bëj të hap gojën për historinë time që edhe piktorit më të madh do t’i kish shpëtuar një rresht e sdo ta konkuronte dot asnjë pikturë! Kot e ke zemër.

Je shumë tërheqës që tani…
Je shumë tërheqës pa bërë asgjë, në indiferencën tënde, në gjërat që heq dorë të bësh, të kam gjetur e nuk dua të lodhem duke të të humbur!Dhe nuk dua të bësh asnjë përpjekje për të më bërë për vete. Unë tashmë jam e tërhequr nga ti. Nuk është risk që marr përsipër, është shans që e kam zgjedhur… dhe prap do ta zgjidhja, ndaj mos më lodh të lutem...
Je mjaftueshëm tërheqës pa bërë asgjë...



Nuk je i bukur në fakt, po se cke dicka... Gjithë kripë e sheqer je... Prit mos e kthe kokën, mos më bëj ta ndërpres mendimin tim duke të të ndaluar frymën me një puthje! Më ndiz një cigare nga të tuat, trajta që merr silueta jote teksa përkulesh për tek unë, është shumë tërheqëse. 
Kur refuzon të pohosh se kërkon doemos vëmëndje me mënyrën se si më kthen kurrizin për ta mbajtur shikimin ende nga unë...
Me buzëqeshjen tënde në cep të buzës, me ironinë që përpiqesh të ma servirësh, me thirrjet e humbura të miat në telefonin tënd, me të voglat gënjeshtra e zhdukjet e tua të shkurtra, të kam xhan mos më lodh…

Kam rënë në të qeshurën tënde, është ngjitëse, kam rënë në urrrejtje për të mos u larguar, tek ty, me ty, gjeta atë që të tjerët marrin vendime për të mos i hequr kurrë nga jeta.
Kam rënë për netët pa gjumë, bisedat e vona, humorit tënd pa datë skadence, për mënyrën sesi më ndryshon duke qëndruar i njëjti, kam rënë për cdo sekondë që jam me ty, për zërin tim mbi tëndin, kam rënë disa herë, e të gjitha herët për ty!


Desantila

Comments

  1. "mos më bëj të hap gojën për historinë time që edhe piktorit më të madh do t’i kish shpëtuar një rresht e sdo ta konkuronte dot asnjë pikturë! Kot e ke zemër..."

    ReplyDelete
  2. kisha qe prej mengjesit qe po i beja reload edhe reload faqes :**

    ReplyDelete
  3. Kam rënë brenda keq me gjithë shkrimet!!! Më ke ca drithërima e të rrahura zemre borxh!!!

    ReplyDelete
  4. Ehhh sikur të shkruhej jeta dhe të jetohej shkrimi! Të paktën do të ishim më të qartë në zgjedhje.

    ReplyDelete
  5. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të dëgjuesit. Nj

Bisedë këmbëzbathur…

Ulur në bregun e një gjiri që me siguri një emër duhet ta ketë, mbështillem me veten dhe mendoj se si koha e humbet reputacionin në një gjendje të tillë. Gjysëm diell, erë e lehtë, hije e rënë në shkëmb, një pullë e këmishës mbërthyer, këmbëzbathur! Rrëkëllej një gotë, bashkë me mendimet që më ngacmojnë me praninë e tepruar të tyre edhe pse përpiqem ti hutoj. Mendimet nuk i binden më urdhrave! Dorëzohem. Me dëshirën për të hequr qafe "gjërat" e panevojshme sa më shpejt të jetë e mundur, guxoj ti bëj dhuratë në xhepat e të tjerëve elementët e ndërgjegjes. Sa lehtë do ndihesha nëse nuk do të peshonin cdo ditë në mua. Jam në një botë që nuk sheh së jashtmi por është e brendshme, që merr formë nga mendimi i cili nuk kumbon, por përhapet si valë në vetvete. Qënia ime bart ankth si torbë e marrë në piknik. E lëshoj. Një moment paqeje që nuk luftoj me fjalët, një ritëm i heshtur i përkundur me zhurmën e valës së detit që më mbërriti deri tek gishtërinjtë. I vetmi film me ngjyra

Unë kam institucion zemrën!

Mund ta quash cfarë të duash ti, mund ta zbresësh në nivele krahasimore me shumë vende, qytete, sende, ndjesi, mund të thuash që i ngjan një kafeneje buzë rruge në Paris a ndonjë parku të vogël pikniku fundjave, po mos harro, zemra është institucion. Janë grimca të vogla të lumturisë ato që i vijnë në ndihmë zemrës si instrument që të prodhojë tinguj, nga ato me vibrime të ëmbla për veshin e të dëgjueshme si strehë për veten. Janë ato frikërat që ndjell mendja për të të vënë para dilemës “e drejtë” apo e “gabuar”, dëgjo zemrën, liria e saj është e frikshme, por është aq e bukur   mungesa e burgut që na pllakos herë herë dëshirat. Nuk ka njësi matëse për gjithcka jep, nuk ka afate, nuk ka datë skandence, jeton në heshtje, në zhurmë, në kaos, frymon, të bën të ndihesh gjallë aq shumë herë sa ti harron edhe të jesh mirënjohëse për të. Ajo thyhet, prap gjen copëzat e saj dhe formohet më bukur, më plot. Ajo bën dritë, e shpërndan, lëshon diell, është më e mirë se ne, ajo i di të gjith