Skip to main content

Një letër për ty.

 Ndoshta do të jetë një letër e zakonshme e në jetën tënde nuk do të përbëjë asnjë ndryshim por shpresoj që në një ditë të caktuar, kjo letër të mbërrijë tek ty në formë tjetër. Ndoshta nuk je në kohën tënde më të mirë por merri kohës më të mirën, jam e bindur që në një moment do ti kujtosh vetes për të gjitha ditët e lëna pas në harresë, pa një arsye.

Ndonëse nuk të vjen në mendje asnjë gjë e bukur që të të kthejë buzëqeshjen, kujtoi vetes një ditë krejt të zakonshme që as nuk e kishe menduar që do të ishte aq e rëndësishme për ty, një ditë të rëndomtë që u kthye në një moment të lumtur për ty dhe përpiqu të kuptosh që ndonjëherë gjërat që lënë shenje tek ne, vijnë atëherë kur nuk e prisnim.

Kur bie shi, kujto ditët me diell e se si rruga që ecën në këmbë të duket e ngjashme me një grimcë lumturie, zbriti dëshirat në tokë dhe udhëto pas tyre edhe kur vetes nuk ja gjen motivin e fortë për të vazhduar.

Kur më së paku e ndjen, jep dicka nga vetja, jep një përqafim edhe aty ku nuk e presin, bëj atë që do doje që të tjerët të bënin për ty, atë që nuk e thua dot me fjalë, bëje me një përqafim. Njerëzit nuk na përkasin, e as ne nuk i përkasim atyre, të gjithë qëndrojnë se duan.  Jepi vetes kohë, kohë për të pranuar, kohë për të kuptuar se asgjë nuk ndodh rastësisht, kohë për të falur e kohë për ti lënë gjërat të ecin në rrjedhën e vet. Jepi vetes kohë për të ndarë me dikë gjithcka, të ndash gjërat e tua, shpirtin, mëndjen, trupin dhe do të kuptosh se si të mos jesh vetëm por të pranosh se të qënurit vulnerabël me dikë është pjesë e bukur e jotja.

Ti meriton të duash, të zbrazësh zemrën si në një kuti që paketon për të tjerët në ditë feste, si një dhuratë botës, ti meriton të duash.

Ndoshta kjo nuk është dita më e mirë por është një ditë për të të kujtuar edhe ty se të gjithë muret që ke ngritur duhet ti shembësh, se si për të gjithë njerëzit që ke lënë atje jashtë, duhet të kesh një derë për ti pritur, për të gjitha herët që ke mohuar vetes një të qeshur, ti meriton të duash, ti meriton të kuptosh që ndonjëherë gjërat që lënë shenje tek ne, vijnë atëherë kur nuk e prisnim sepse me copëza të thyera zemre mund të ndërtohen vepra arti!

Comments

  1. Dëshmi

    Isha ​​plotësisht e shkatërruar kur marrëdhënia ime mbaroi. Besoja vërtet se kisha humbur dashurinë e jetës sime përgjithmonë. Pastaj gjeta Dr. Dawn dhe gjithçka ndryshoi.
    Me mirësi, mençuri dhe udhëzim të fuqishëm, ajo më solli përsëri dashurinë që mendoja se ishte zhdukur. Sot, jemi më të lumtur se kurrë!
    Dr. Dawn vërtet i shndërroi lotët e mi në gëzim.

    Dr. Dawn Mund t'ju Ndihmojë me:

    ✅ Magji Dashurie
    ✅ Magji Shtatzënie
    ✅ Rivendosjen e Martesës / Marrëdhënies
    ✅ Kura Bimore për HIV, Sëmundje të Veshkave, Probleme me Zemrën, Infeksione dhe më shumë

    📧 Email: dawnacuna314@gmail.com
    Telefon/WhatsApp: +2349046229159

    Mos vuani në heshtje. Dr. Dawn mund t'ju sjellë lumturinë përsëri në jetën tuaj!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...