Skip to main content

Do të doja...

Sa herë kam dashur të ulem në cepin e një kolltuku e të vështroj jetën time. Të shuaj cdo dritë, të jetë vetëm një vezullimë e lehtë si një kujtim i largët. Të shëtis në duar shishen e verës të lënë përgjysëm nga mbrëmë.

Një herë ikën ti, një herë iki unë dhe një ditë kthehemi të dy. Kthehemi te njëri tjetri, kthehemi në vendin e zakonshëm. Kthehemi aty ku nuk dimë as vetë se cfarë është dhe ku përkasim, është e tashme apo është e shkuar që në e sjellim mbrapsht.

Dua të bëhem spektatore, këtë herë jo vetëm e jotja, e jona! Të shoh si ngjaj jashtë vetes me ty, të lexoj edhe shikimet edhe heshtjen pas një puthje edhe rikthimin në cepat përkatës të dhomës. Të lexoj edhe veten. Si dukem me ty? A i ngjaj më vetes apo marr formën tënde?

A mund ta fotografoj zemrën e mbi tavolinë ta lë si kujtim?

Si një shënim që një pjesë të mirë të vetes, zgjedh te ta besoj ty. Sepse kur ti je aty, drita e mëngjesit ka më shumë ngjyra, sepse nuk gjej më asnjë heshtje në zhurmën e fjalëve. Sepse përtej të gjithave nuk ka asgjë më shumë se sa kaq. Sepse nuk do doja që jetës ti vendosja kornizë kur jeta është melodia më e lirë që nuk mund të pikturohet e as varet në mure. Sepse nuk do të doja, tja besoja askujt zemrën.

Sa herë vij tek ti, është si të kthehem në shtëpi. Ne nuk e humbëm kurrë rrugën për tek njëri tjetri, ndonëse zgjodhëm herë herë rrugë të ndryshme, u kthyem prap në vendin e zakonshëm, ku sot ende nuk e dimë nëse është e tashme apo e shkuar që ne e sjellim mbrapsht. Do të doja që e gjitha të bëhej një skenë e zakonshme e jetës, do të doja që këtë herë të ulem e të vështroj se si dukem me ty, do të doja ta shihja filmin tim të preferuar që zgjodha ta jetoj me ty! 

Do të doja shumë...

Unë po fotografoj zemrën e po ta lë mbi tavolinë. Lutem të mos e vendosësh në kornizë, nuk njoh shpresa të varura që të kenë pulsuar prap, nuk njoh yje të mbetura në mesin e rrugës, nuk kam dëshirë të dëgjoj se si ndihet melodia e heshtjes së zemrës të lënë mënjanë!

Sepse nuk do të doja, tja besoja askujt zemrën, vetëm ty!


Comments

  1. .September 3, 2025 at 3:21 AM

    Dëshmi

    Isha ​​plotësisht e shkatërruar kur marrëdhënia ime mbaroi. Besoja vërtet se kisha humbur dashurinë e jetës sime përgjithmonë. Pastaj gjeta Dr. Dawn dhe gjithçka ndryshoi.
    Me mirësi, mençuri dhe udhëzim të fuqishëm, ajo më solli përsëri dashurinë që mendoja se ishte zhdukur. Sot, jemi më të lumtur se kurrë!
    Dr. Dawn vërtet i shndërroi lotët e mi në gëzim.

    Dr. Dawn Mund t'ju Ndihmojë me:

    ✅ Magji Dashurie
    ✅ Magji Shtatzënie
    ✅ Rivendosjen e Martesës / Marrëdhënies
    ✅ Kura Bimore për HIV, Sëmundje të Veshkave, Probleme me Zemrën, Infeksione dhe më shumë

    📧 Email: dawnacuna314@gmail.com
    Telefon/WhatsApp: +2349046229159

    Mos vuani në heshtje. Dr. Dawn mund t'ju sjellë lumturinë përsëri në jetën tuaj!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more