Skip to main content

Dielli lind me ty!

 

Jeta. Këtë mëngjes dielli më bëri ta adhuroj. Pas pemëve që pikonin hije, kishte një shkëlqim të zjarrtë të kuqerremtë, të një qenieje të gjallë, si të një trëndafili të egër në një lëndinë ideale të një shtëpize buzë lumi. Jeta, dikur e zymtë ka përjetuar një lindje dielli, e cila mbush botën me dritë!

Është pikërisht kështu, në atë orë të mëngjesit ku qyteti ende fle, vjen ti dhe botës i jep dritë!

Në atë orë ku fillesa e gjithckaje ngushtohet në dy, ku përqafimi është i shenjtë, ku shpirti është i mbushur e ku zhurma e parë janë hapat që bëjmë, mirëmëngjes botë, dielli lind me ty.

Mbushu me frymë thellë, vrapo, rend, ji mirënjohës, ji i lirë, dashuro dhe lër të të duan. Cdo ditë është një fillim i ri, është një film i shkurtër që jeta na jep. Cdo ditë, miliona mrekulli ndodhin kur dielli lind. Ti je lumturia që nuk gjendet duke luftuar, je ndjesia që nuk fotografohet dot, ti je muzika për dhimbjet që njerëzit nuk shëruan dot, si një dhuratë e shtrënguar fort pas shpirti, ti je copëz zemre e prej zemre na mësove si të duam krejt ndryshe asaj që dinim. Ti je puthje e mbetur pezull, si një orë që nuk punon, si një stacion që më mirëpret, si një emocion që ndizet e gjenerohet në ëndrra. Një pritje në dritë për diellin që lind me ty!

Për të jetuar, do ti them gjithmonë jo gjithckaje që nuk është emocion! Përtej asaj që shoh, përtej asaj që ndjej, do të gjej gjithmonë mëngjesin për të vrapuar drejt një ere që fryn shpresë. Në gotën gjysëm bosh, kthej sytë e kujtimeve atu ku fjalët janë kornizë e jetës, është panorama e plotë e një shpirtin mbushur me ty.

Jeta. Këtë mëngjes më erdhi në formën tënde. Pas fytyrës së buzëqeshur të një kalimtari, pas heshtjes së një fëmije, pas çeljes së një luleje në mesin e një rruge pa krye, pas një melodie që vinte prej së largu, pas rrezes së diellit. Më bëri të vrapoj. Më dha emocion. Më bëri të qesh.

Jeta. Këtë mëngjes më erdhi në formën tënde, sepse dielli lind me ty!

 

Comments

  1. .September 3, 2025 at 3:22 AM

    Dëshmi

    Isha ​​plotësisht e shkatërruar kur marrëdhënia ime mbaroi. Besoja vërtet se kisha humbur dashurinë e jetës sime përgjithmonë. Pastaj gjeta Dr. Dawn dhe gjithçka ndryshoi.
    Me mirësi, mençuri dhe udhëzim të fuqishëm, ajo më solli përsëri dashurinë që mendoja se ishte zhdukur. Sot, jemi më të lumtur se kurrë!
    Dr. Dawn vërtet i shndërroi lotët e mi në gëzim.

    Dr. Dawn Mund t'ju Ndihmojë me:

    ✅ Magji Dashurie
    ✅ Magji Shtatzënie
    ✅ Rivendosjen e Martesës / Marrëdhënies
    ✅ Kura Bimore për HIV, Sëmundje të Veshkave, Probleme me Zemrën, Infeksione dhe më shumë

    📧 Email: dawnacuna314@gmail.com
    Telefon/WhatsApp: +2349046229159

    Mos vuani në heshtje. Dr. Dawn mund t'ju sjellë lumturinë përsëri në jetën tuaj!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Dashuria të ngrihet në këmbë!

Po venitet dashuria. Jo ajo që përmendet në vargje të zhurmshme, por ajo që merr frymë mes njerëzve, që dridhet në heshtje kur sheh dikë të lënduar, që rri e përulur në qoshe shpirtrash të ndrojtur. Ajo dashuri e thjeshtë, e ndjerë, që nuk ka nevojë për fjalë të mëdha, po tretet si një aromë e vjetër që askush nuk e ndien më. Po shndërrohet në kujtim, në një ndjesi që njerëzit përmendin me mall, por nuk e përjetojnë më. Njerëzit janë bërë të ngurtë, sikur cdo ndjenjë t’i rëndojë. Flasin për dashurinë, por pak kush e njeh. Shumë duan të duken të dashuruar, pak duan vërtet. Zemrat janë kthyer në mjegull, të lodhura nga pritjet, nga zhgënjimet, nga mungesa e butësisë. Dhe kështu dita-ditës ndjeshmëria zbehet ndërsa shpirtrat mbeten bosh, si shtëpi pa dritë. Njerëzit nuk besojnë më në përqafime të sinqerta, sepse janë mësuar me duar që prekin, por nuk ndiejnë. Nuk besojnë më në fjalë, sepse janë lodhur nga ato që tingëllojnë bukur, por peshojnë pak. E kemi harruar gjuhën e syve, përkëd...
1 comment
Read more