Si ty, asnjë, asnjëherë!

Nuk ngjan me asnjë kalimtar të rastësishëm, as me ndonjë mik, nuk ke asnjë të përbashkët me askënd, ti je tmerrësisht ti, në gjithckanë tënde, e vetmja e përbashkët me botën është rruga që ti shkel. Edhe ata që të kalojnë përbri ti i bën të duken të gjithë njësoj, ti je ndryshe sepse të tillë të bëj unë! Me veset e mia që nuk i kam të mësuara por të lindura, të jap ty vijën ndarëse nga bota, të vesh me një tempull madhështie e me atë peshë ti endesh rrugëve duke mbajtur një sfidë të madhe për shpatulla që janë të dobëta për të tilla ditë.

Shpesh herë jam përpjekur të krijoj një harmoni duke e shtyrë veten me dhunë ti jap një trajtë të qartë asaj që do të dilte në sipërfaqe e në fund të zbusja edhe veten, por në gjithë këtë gjëndje jam përkushtuar të të jap ty pushtetin e të qënurit qendra e botës time. Një nevojë e padobishme për të zbrazur veten e mbushur shpirtin tënd, të cilit i rëndojnë peshat e mia, në këtë orkestër që shpesh herë ka zhurmuar veshin tim, ti endeshe në tempullin e madhështisë të cilin e bëja unë të prekshëm për ty!

Ti nuk je si asnjë!

Sepse ende nuk i kam dhënë kohën e duhur vetes që me një formulë të të zhbëj atë model të cilin unë vetë e bëra të të rrijë ty mirë. Nuk u mjaftova të isha vetja por në përpjekjen time për të dhënë ty më shumë se cfarë ti ishe mësuar rëndom të merrje, shkartisej paaftësia e një zemre bosh me një zemër që është mësuar të jetë shtëpi për njerëz me shpirt!

Të pashë përballë meje sot, pa guxuar të flisje asnjë fjalë për të më thënë njëherë më fal! Të më thoje “më fal sepse unë jam një si gjithë të tjerët.”

Ti sot nuk ngjan më as me veten tënde, nuk ngjan me asnjë kalimtar të rastësishëm, as me ndonjë mik, nuk ke asnjë të përbashkët me askënd, ti je tmerrësisht ti, në gjithckanë tënde, e vetmja e përbashkët me botën është rruga që ti shkel, ti je tmerrësisht ti i idealizuar nga unë!

Është bukur kur i del vetes në pasqyrë e sheh sesi ndryshon ti më atë që ke përballë, ti e njeh veten të zhveshur nga sforcimet për të qënë ndryshe, ti e njeh veten edhe pa gjithë ornamentet e fituara si një shans i dëshiruar fort.

Ti nuk je si asnjë por…

…se si dukesh sot që nuk je më qendra e botës time!

Comments

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...

Desantila

Search This Blog