Nuk kam frikë të qaj!

Lotëve nuk i druhem më, nuk është turp të ndjesh. Kam frikë vetëm prej gjërave të vogla që lehtësisht flladi i rrëmben, momenteve që shuhen, kujtimeve që zhduken, njerëzve që ikin! Ndjesitë janë të tilla, nëse të bëjnë të derdhësh lot gëzimi, të emocionojnë, të vjedhin një dridhje të buzës, lëri ashtu dhe mos u sforco të ndrydhësh atë që të përket, shpirti është vetjak, mos ki frikë nga sytë e botës, nuk është turp të ndjesh.

Dikur druhesha të qaja në publik dhe ndrojtja më mvishej edhe më fort kur me ngulm përpiqesha të kontrolloja këtë ndjesi, ndërsa tani, nuk kam frikë të qaj! Nuk më bën më pak femër as nuk më tregon të dobët, në fund të gjithë qajmë...

Në një moment të vetëm do të gjesh veten të veshur me petkun e rëndë të trishtimit, lëre veten të lirë e nëse të bën të mblidhen lotët në grykë, mos ki frikë t'i bindesh atyre. Askush nuk do t'a dijë se sa të fortë të bën ai moment, askush nuk do të shohë në buzëqeshjen e të nesërmes, trishtimin tënd të djeshëm, sepse ti ke kaluar një urë, është ritmi i zemrës që sapo ka pranuar se ti je një njeri plot ndjesi.

Është një stuhi për shpirtin dhe ajri bëhet më i freskët, mendimet janë të rrëshkitura ndër faqe dhe faji ka rënë përtokë, lotët sapo të kanë sjellë ndryshimin, si një shi vere, kanë pastruar dhimbjen. Lotëve nuk i druhem më, nuk është turp të ndjesh. Kam frikë vetëm prej gjërave të vogla që lehtësisht flladi i rrëmben, momenteve që shuhen, kujtimeve që zhduken, njerëzve që ikin! Unë jam yjet netëve, më gjen në dëshira të pashuara dhe në ëndrra që presin të zgjohen, jam dielli pas shiut, sepse ndjesitë janë të tilla kurse shpirti është vetjak, mos ki frikë nga sytë e botës, nuk është turp të ndjesh.