Në komedinën përbri krevatit!

Në një ditar të vogël shfletova para syve një jetë që dikur kish qënë e jona. Sa vogëli të ëmbël shihja në cdo fletë ku një copëz letre i drejtohesha në emër: i dashur ditar, sot u takuam prap. Sa mall më dogji në kraharor. Në mjekër m'u mblodhën lotët që dikur nuk munda t'i qaj, lotët që dikur u trazuan në shpirt e heshtje mbollën në fytyrë. Cfarë më bënte të isha për ty bota? Cfarë e bënte atë zemër të më donte në atë formë sa sot të më rrënqethë trupin?

Doja të mbyllja sytë e të jetoja edhe njëherë emocionin e një mesazhi të dërguar vonë, të netëve ku premtimet ngjanin të përjetshme, të netëve ku flinim me mëndjen tek njëri tjetri...ku mëngjesi do të na bënte bashkë po prap në cepin e rrugës së shtëpisë, ku do të shkëmbenim ato përshëndetje që zor se i mbajmë mënd se cthuhej në ato fjalë. Doja të isha dhe njëherë e dobët, vec dhembja e zemra e provon një shpirt...

Të merrja pas kalendarin e 1 Janarit të atij viti, të vizatoja një zemër mbi të e të shkruaja, ti nuk dhemb. Në ditët kur mvishej trishtimi si re mbi krye, një copëz rreze vinte prej fjalëve të tua: më ke mua! Sa e madhe dukej bota e vogël e syve tanë. Sa të thjeshta ishin ëndrrat dikur, që një blloku të vogël të verdhë i derdhja cdo ditë shpirtin në duart e tij, thua se zot ishte e m'i ruante në gji të fshehtat që i doja aq fort...

Lexova 76 faqe të tij, e tek të gjitha gjeta një arsye për të qarë, janë vetja kur dija të doja ty, janë ti, kur në cdo mbrëmje më thoje natën e mirë dashuri!

" Mëngjes, e hënë, në dyert e shkollës zhurmat ngjanin si melodi. Para një dite ishim uruar për një përvjetor, ishim uruar me fjalë të buta se të tjerë përvjetorë na prisnin. Një ditë e ftohtë shkurti, ngrohu edhe njëherë një jetë..."

I dashur ditar është e premte, shkurt 2017.

Se si dukem unë sot pasi kam lexuar veten e dikurshme. S'di më a duhet të qaj a të qesh, apo më duhet të kthej kryet e me zemër ti përulem vetes në falje duke thënë se koha më katandisi në ditë të thata! Se di si dukesh ti sot e kujt ja ke mbajtur premtimet që më përkisnin. Nuk e di a e kujton ndonjëherë ritualin e cdo të hëne, ku do të më shkruaje "javë të mbarë...", a e mban mënd si di të duash ti? Të gjitha i ruaj unë në ditarin e vogël me dryn, mbyllur në të, bashkë më ty, kohët kur mendonim se të duash, ishte ne!

Jam kurioze të di, kujt ja dhurove zemrën... atë të dobtën që ëndrra thyen e prek një shpirt. Më thuaj pak, e di ajo për mua? Po kur të pyet, ti cfarë i thua...?