Skip to main content

Thërrmijash më bëhet shpirti!

Shikimet ndeshen dhe  njëmijë copash thyhen të gjitha përreth! Mbetemi të dy, përballë!
Një gri e heshtur, pluhur, dhe e vetmja pamje e qartë, janë fytyrat tona që njëri tjetrit ja lexojnë gjuhën e shikimit. Asnjë melodi nuk merr formën e lëvizjes tënde, tingujt nuk gjejnë më as veten në vija pentagrami, mbeten pezull, të fikura, ndërkohe ti më njeh cdo qelizë të heshtjes time...
Ti me heshtjen time ndërton e thur qindra jetë, te disa vdesim e biem e tek të tjera marrin formë të pathënat e një nate të gjatë korriku...!

Molekulat e ajrit tim janë pasqyrimi yt! Aq herë sa ti hap e mbyll sytë kur je përballë meje, aq të shpeshta bëhen rrahjet e një zemre, derisa në një moment nuk e ndjej më pulsin. Ti je afruar dhe fryma ime ndalet!


Nën lëkurë më dhëmb ajo që ishim, se jashtë e dua atë që jemi...
Më mungon edhe kur kujtoj se ti do të ikësh për pak, edhe kur me ankth pres të kthehesh, edhe kur pas të gjithave ti shfaqesh, thërrmijash më bëhet shpirti. Më merr malli për fjalët, kishim aq shumë për të thënë sa fundi ditës merrte me vete fjalën: nesër…
Sot që është e nesërmja, kemi mbetur të vakët, edhe të përbashkëtat i kemi veshur vetëm në një prekje, jemi kaq shumë të dy sa qëndrimi larg më bën të ndjej një hapësirë boshe në frymën që marr kur ti nuk je aty…

Një hap më afër dhe grija e përhimtë fillon të ngjyroset! Fytyrat tona bëhen një me gjithckanë. Unë buzëqesh, ti më ndjek! Nëse do të kalojë një ditë e vetme pa të thënë se ti je cdo gjë që kam dashur në jetë, më beso, thellë në shpirt, ajo ditë do më dhëmbë. Në rrugëtimin tim me ty, kam njohur veten, e kam filluar t’ja dua vetes edhe difektet, kam kuptuar se ato janë gjërat pa të cilat ti nuk do më kishe dashur, kam dëgjuar disa herë të njëjtin refren e njëmijë herë të tjera do ta dëgjoja, të dua vetëm ty!

Ti më fik ëndrrat por më ndez dëshirat, ti më ndal frymën por më jep qindra pulsime zemre, ti je e keqja ime e domosdoshme, je ai që më ushqen shpirtin me atë që më së shumti dua, adrenalinë! Ti je shpejtësia, era e furishme, vrulli, sfida, ankthi dhe frika, je gjithë gjërat që më ndalin frymën, por më shpeshtojnë rrahjen e zemrës!

Shikimet ndeshen dhe  njëmijë copash thyhen te gjitha perreth! Mbetemi të dy, përballë!



Comments

  1. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të dëgjuesit. Nj

Bisedë këmbëzbathur…

Ulur në bregun e një gjiri që me siguri një emër duhet ta ketë, mbështillem me veten dhe mendoj se si koha e humbet reputacionin në një gjendje të tillë. Gjysëm diell, erë e lehtë, hije e rënë në shkëmb, një pullë e këmishës mbërthyer, këmbëzbathur! Rrëkëllej një gotë, bashkë me mendimet që më ngacmojnë me praninë e tepruar të tyre edhe pse përpiqem ti hutoj. Mendimet nuk i binden më urdhrave! Dorëzohem. Me dëshirën për të hequr qafe "gjërat" e panevojshme sa më shpejt të jetë e mundur, guxoj ti bëj dhuratë në xhepat e të tjerëve elementët e ndërgjegjes. Sa lehtë do ndihesha nëse nuk do të peshonin cdo ditë në mua. Jam në një botë që nuk sheh së jashtmi por është e brendshme, që merr formë nga mendimi i cili nuk kumbon, por përhapet si valë në vetvete. Qënia ime bart ankth si torbë e marrë në piknik. E lëshoj. Një moment paqeje që nuk luftoj me fjalët, një ritëm i heshtur i përkundur me zhurmën e valës së detit që më mbërriti deri tek gishtërinjtë. I vetmi film me ngjyra

Unë kam institucion zemrën!

Mund ta quash cfarë të duash ti, mund ta zbresësh në nivele krahasimore me shumë vende, qytete, sende, ndjesi, mund të thuash që i ngjan një kafeneje buzë rruge në Paris a ndonjë parku të vogël pikniku fundjave, po mos harro, zemra është institucion. Janë grimca të vogla të lumturisë ato që i vijnë në ndihmë zemrës si instrument që të prodhojë tinguj, nga ato me vibrime të ëmbla për veshin e të dëgjueshme si strehë për veten. Janë ato frikërat që ndjell mendja për të të vënë para dilemës “e drejtë” apo e “gabuar”, dëgjo zemrën, liria e saj është e frikshme, por është aq e bukur   mungesa e burgut që na pllakos herë herë dëshirat. Nuk ka njësi matëse për gjithcka jep, nuk ka afate, nuk ka datë skandence, jeton në heshtje, në zhurmë, në kaos, frymon, të bën të ndihesh gjallë aq shumë herë sa ti harron edhe të jesh mirënjohëse për të. Ajo thyhet, prap gjen copëzat e saj dhe formohet më bukur, më plot. Ajo bën dritë, e shpërndan, lëshon diell, është më e mirë se ne, ajo i di të gjith