Skip to main content

Nuk jemi si dikur...


Sa herë kemi premtuar që do të shiheshim prapë e sa herë  të tjera nuk kemi mundur të mbajmë fjalën. Sa herë të tjera lëkundëm cdo hap për të provuar veten por nuk mundëm. Më thuaj pak, sa pyetje i ke mbytur brënda vetes e mua nuk m’i ke thënë kurrë…

Njëmijë kujtime m’u ndezën padashur kur dëgjova emrin tënd. As kryet nuk e lëviza, ndjeva frikë prej vetes, a do mundesha të vrisja dhe njëherë zemrën duke të të parë sërisht! Emrin tënd e njoh si vënd, kam jetuar aty e për pak nuk dua të kthehem. Më bëjnë keq mendimet mbi ty!
Është më mirë të mos shihemi! Kohës i është mbushur fronti plot e më tej ka vetëm një hapësirë të qielltë, ti dhe unë nuk i duhemi, ne e braktisëm si të mos ekzistonte, sot le t’i kthejmë një favor, të qëndrojmë larg…

Larg asaj që na bënte të duheshim, larg kujtimeve, ato ma hanë shpirtin, akoma skam gjetur vendin e duhur që ti braktis e të mos i marr kurrë mbrapsht, larg vetes, edhe kjo ka filluar më tradhton mëndjen, larg teje, ti je padiskutim vëndi ku nuk dua të kthehem më!
Më the se të mungoja, për dreq i dëgjova këto fjalë! Ika pa folur, smë kish mbetur më asgjë për të thënë, herët të kisha pohuar, nuk jemi më si dikur! Kam pasur një zemër të madhe, të nxinte aty ty dhe shpirtin tënd, edhe gjithcka tjetër plot që unë dija të të jepja…
Ne ishim zëri i njëmijëve por thyem një nga një drunjtë që mbanin fort dy njerëz si ne. Nuk e di se si por mendoja se kisha gjetur veten, në fakt isha humbur me ty, në atë rrugë që nuk dua të kthehem më!


Kam gjetur një vënd ku dua të rri tani, të zgjasë aq sa mundet, e dua dhe për pak, është larg teje, është afër meje, është gjithcka më duhet pa të pasur ty përreth. Ti më bën dëm! Po e pranoj, do jesh gjithnjë pjesëz e fortë e dobësisë time, ajo copë që nuk do doja të kisha njohur, sepse do më duhet të tregoj se si ti ishe i preferuari im!

Do më duhet të flas për ty e të pranoj se kur mendoj për veten, përmënd emrin tënd si dikush që dikur fort më donte! Do më duhet t’u them njerëzve se isha e lumtur dhe se nuk kam frikë nëse sot nuk të dua, të pranoj se kur dëgjoj të flitet për ty, është mjaftueshëm , sepse kam kuptuar që të jesh në mëndjen tënde si dikur, më ngjan me muzikë të vjetër që të vjedh buzëqeshjen…
Më the se më kërkoje mbrapsht, me fund piva gotën që rrokullisja ndër duar, të shtrëngova fort në përqafim… ti më bën dëm, ti je padiskutim vëndi ku nuk dua të kthehem më!



Comments

  1. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të dëgjuesit. Nj

Bisedë këmbëzbathur…

Ulur në bregun e një gjiri që me siguri një emër duhet ta ketë, mbështillem me veten dhe mendoj se si koha e humbet reputacionin në një gjendje të tillë. Gjysëm diell, erë e lehtë, hije e rënë në shkëmb, një pullë e këmishës mbërthyer, këmbëzbathur! Rrëkëllej një gotë, bashkë me mendimet që më ngacmojnë me praninë e tepruar të tyre edhe pse përpiqem ti hutoj. Mendimet nuk i binden më urdhrave! Dorëzohem. Me dëshirën për të hequr qafe "gjërat" e panevojshme sa më shpejt të jetë e mundur, guxoj ti bëj dhuratë në xhepat e të tjerëve elementët e ndërgjegjes. Sa lehtë do ndihesha nëse nuk do të peshonin cdo ditë në mua. Jam në një botë që nuk sheh së jashtmi por është e brendshme, që merr formë nga mendimi i cili nuk kumbon, por përhapet si valë në vetvete. Qënia ime bart ankth si torbë e marrë në piknik. E lëshoj. Një moment paqeje që nuk luftoj me fjalët, një ritëm i heshtur i përkundur me zhurmën e valës së detit që më mbërriti deri tek gishtërinjtë. I vetmi film me ngjyra

Unë kam institucion zemrën!

Mund ta quash cfarë të duash ti, mund ta zbresësh në nivele krahasimore me shumë vende, qytete, sende, ndjesi, mund të thuash që i ngjan një kafeneje buzë rruge në Paris a ndonjë parku të vogël pikniku fundjave, po mos harro, zemra është institucion. Janë grimca të vogla të lumturisë ato që i vijnë në ndihmë zemrës si instrument që të prodhojë tinguj, nga ato me vibrime të ëmbla për veshin e të dëgjueshme si strehë për veten. Janë ato frikërat që ndjell mendja për të të vënë para dilemës “e drejtë” apo e “gabuar”, dëgjo zemrën, liria e saj është e frikshme, por është aq e bukur   mungesa e burgut që na pllakos herë herë dëshirat. Nuk ka njësi matëse për gjithcka jep, nuk ka afate, nuk ka datë skandence, jeton në heshtje, në zhurmë, në kaos, frymon, të bën të ndihesh gjallë aq shumë herë sa ti harron edhe të jesh mirënjohëse për të. Ajo thyhet, prap gjen copëzat e saj dhe formohet më bukur, më plot. Ajo bën dritë, e shpërndan, lëshon diell, është më e mirë se ne, ajo i di të gjith