Skip to main content

Kjo është për ty!


Në jetë ndodh të takojmë shumë njerëz...
Disa t'i mbajmë përkohësisht e disa të na duan për pak, të tjerë ti duam për gjithë jetën e për sa të jetojmë të na duan në gjithësinë e tyre...
Në vetvete ti përbën një gjë të madhe, ti je shumë të vogla bashkë. Ti, je e qeshura me zë të lartë, je ndryshimi tek unë!

Të kam dashur pak, e sot të dua më shumë! Kam kuptuar se natën vonë, kur tik-taku orës zhurmon dhomën, ka dicka që rreh më fort dhe mposht cdo tingull, është rrahja e zemrës. Nga ky moment e në vazhdim, të premtoj se në fillim do të jem shoqja jote më e mirë, shtysa jote, forca e një dite të zymtë, rrugëtimi yt i besuar kur do të duash t’i zhdukesh ulje-ngritjeve të jetës…
Të zgjedh ty, e të kërkoj që mbi gjithcka, të duash veten për atë që je, të duash jetën, me gjithecfarë ke! Të zgjedh ty, sepse me ty, kam forcën të bëj botën më të bukur!

Më duket sikur cdo gjë, më ka sjellë drejt rrugës tënde, ndaj sot, të zgjedh ty, për gjithë njerëzit që nuk zgjodha në jetë, për gjithë ditët që nuk të kam patur, për cdo fjalë që mbahej peng skutave të mëndjes time! Të dua kështu sic je, pa dashur të të ndryshoj.



Do të të takoja në të gjitha dimensionet e kohës e në cdo orë të ditës do të të doja në formë të njëjtë! Do të isha njësoj në ëndërr e në mëndjen tënde, nën të njëjtin qiell e nën det, atje thellë, poshtë, ku jeta merr vlerën e thesareve!

Të të kem  e të të mbaj, në një ditë si kjo, e në të gjitha në vazhdim…

Të premtoj se do të jem me ty, edhe kur bota të të kthejë shpinën e kur cdo ëndërr të të grihet copash, kur triumfet të jenë të vogla, e me të tillë hapa, të ecësh drejt fitoreve të tua, do të jem me ty! Të të dua njësoj sic të doja kur më pohoje se ti pëlqen aromën e librave të vjetër dhe njëkohësisht parfumin tim, kur më thoje se dielli ndricon më fort mbi mua, kur të kesh hënën ulur në prehërin e syve, kur lot yjesh të të bëhen mburojë…

Dua t’i njoh stinët vetëm në oborrin e një historie që më fton t’i ulem si mike, të bëj rrugë të gjata pa premtime, të qesh me shpirt e të të kërkoj dhe ty të duash jetën! Ti je një ëndërr, e cila ka lindur, ti je gjithckaja e vizatuar prej dëshirave të një jete!


Pranë oxhakut, në ditët e ftohta të dimrit, premtoj se do të jem aty, duke të të pëshpëritur se bën ngrohtë dhe në shpirt!  Do të bie në dashuri me ty, sic rashë dikur, me shkëlqimin që marrin sytë e tu, duke më vjedhur dhe njëherë zemrën si dikur…!

Comments

  1. Ela durresJuly 23, 2016 at 12:39 PM

    Fjale nga zemra = fjale nga desantila. Tani nuset i kane gjetur fjalet me te bukura per njeriun e dashur ne diten e dasmes. Per kete duhet te falenderojne desantilen

    ReplyDelete
  2. Ela durresJuly 23, 2016 at 12:39 PM

    This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more