Skip to main content

E dashur motër që nuk kam…

Do isha me ty sot, duke pirë një kafe e trazuar një lugë sheqer mbi të, me etjen e madhe për të treguar se si po më shkojnë gjërat e sesi jeta ime nuk ecën në shina treni, por e ndërton rrugën e saj vetvetiu, duke menduar se ku do ta kalonim fundjavën të dyja, nën një cati të drunjtë, oxhak, caj dhe kanellë, mbështjellë me batanijen e butë me papucet e dhjetorit të ngrohta sa e gjithë qeshura e shpirtit që mbush një ajër me jetë!


Do ishe më e vogël se unë, e do të kisha ndjerë të qarat e tua të para, do të ta kisha vënë unë emrin ty, duke të të ndjekur hap pas hapi cdo cingërrimë kapricoze tënden, do të doja padiskutim, sic të dua tani që në mendim!

Në një ditë si kjo me shi, do të të kisha shtrënguar fort dorën duke të të shoqëruar për shtëpi me mburojën më të fortë që do të vishja ty, dashurinë. Do të mbaja mënd shumë mirë ditën që do të të dhuroja të njëjtën unazë që unë dhe mami kemi në gisht prej 8 vitesh.

Momentin kur do kërkoja në dollap fustanin tim por në fakt do e gjeja të varur tek garderoba jote, grindjet e vogla që më pas do shuheshin me një përqafim, ëmbëlsirat e gatuara me shumë rrëmujë në hapësirën tonë, shtrëngimet që do t’i bënim vëllait kur të kthehej nga një udhëtim, gjithë rrugëtimin e jetës do të të kisha dashur ty më shumë… (shshshsh… mos trego!)

Që ditën kur kuptova se sa më mungon një motër, e dua më shumë tim vëlla,
Që ditën kur mendova se më duhej një motër, vlerësoj më shumë time më,
Që ditën kur ndjeva se sa do doja të të kisha, u lidha më shumë me shoqet e mia të zemrës,
Që ditën kur nuk të pata, vendosa se dua të kem dy vajza në të ardhmen!

Kushedi kujt do t’i ngjaje e sa e bukur do ishe…

Në një ditë si kjo me shi…
Do të të kisha telefonuar tani për të të thënë se sa e lumtur jam, e di ti si qesh unë kur jam e lumtur, i trëmb gjithë hijet e trishtimit…

Desantila



Comments

  1. UnknownNovember 27, 2015 at 10:10 AM

    Tani e dua edhe une nje moter 😔😘

    ReplyDelete
  2. UnknownDecember 13, 2015 at 11:41 AM

    Sa me fat ndihem un qe kam dy motra. Po si gjithmone mbetet dicka un skam vella 😊😊.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more