Skip to main content

Më lër të të ndihmoj.

Ndërsa po udhëtoja, kisha një melankoli të brëndshme që gjen përherë vënd të shfryjë si e hidhur e domosdoshme për të dalë në sipërfaqe.

Unë e di që ajo do jetë përherë pjesë e librit tënd në faqet e jetës, ndoshta do të duash t’i rikthehesh për t’a lexuar e do trishtohesh atëherë kur të të mungojë edhe një presje e tregimit të saj. Do shfletosh edhe në kapitujt e shkurtër ku me vrap ajo të linte ndonjë puthje e zhdukej në nxitim. Në rreshtat ku ti përpiqeshe të gjeje një nyje të fortë për t’ja veshur cdo ditë asaj fijes që po shkëputej dhe ajo nuk e shihte.

Të ka thyer zemrën, e di!
Por, më ler t'a ndreq unë…

E di si ndihet ajo tani?

Të kujton ty, pafundësisht, në cdo moment të ditës, e penduar ndoshta kujton edhe shprehinë që mund të ketë marrë fytyra jote tani, të di shumë mirë zërin kur je i trishtuar ose kur vlon lumturi, ajo po torturon veten me të gjitha fjalitë që të ka thënë duke dashur t’i formulonte ndryshe, po mendon se si do të zgjohet në mëngjes e nuk do dilni të dy përballë pasqyrës duke larë dhëmbët, apo shëtitjet në supermarket për të blerë ushqimet e preferuara të të dyve që përfundonin me disa shishe verë, e në fund do të kujtojë se si do të shkojë në shtrat pa i thënë ti natën e mirë… edhe ajo është zemërthyer, sepse mori këtë vendim, por më beso, ti ke qënë i mrekullueshëm.

Ti ke qënë i sjellshëm, i këndshëm, në një angazhim të plotë për cdo gjë, ti je një njeri i mrekullueshëm, më beso. Ndoshta ajo po mendon se sa keq është gjykuar që la një person si ti…Por besomë, ajo është mjaftueshëm e rritur për të gjetur finishin e një ngërci që cdo ditë e më shumë i dha dorë vetëm shansit për t’u tretur shpirtërisht… një zemër bosh nuk është gostia e një tavoline në mesin e një shtëpie…

Sot të kërkoj të mos shfletosh më, ka mjaftueshëm shi për të lagur deri në mbytje cdo të kaluar të faqeve me emrin e saj në kapituj. Ka një orë që rrahjet i var në minutat e tua, ka një dorë që në pritje për t’u bërë dy, të ka ndihmuar që deri dje të lexoni bashkë disa nga faqet e fillimit…
Ka gjithmonë një zemër që në hapësirën e saj ka një vënd që të përket ty, por vetëm, jo me ngarkesa të transportuara, sepse ndryshe e sëmur…




Ka një shpirt të shëndetshëm aty jashtë që është më e fortë se ty dhe po përpiqet të të tërheqë në formën më të butë, duke të të mbajtur copëzat në doreza të forta, me të ëmblën ndjesi të rimëkëmbjes në ushqimin e asaj urie që ty të mungon.

Të ka thyer zemrën, e di!
Por, më ler t'a ndreq unë…


Desantila

Comments

  1. Nuk eshte talenti yt per kete shoqeri moj vasheza ime ❤️

    ReplyDelete
  2. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...