Skip to main content

Kam arrnuar zemrën sot!


Sot, mos më pyet se si jam, kam grisur shumë letra dhuratash e kam arrnuar zemrën me to. E ndjej kraharorin plot tani...
Mora frymë thellë e thashë faleminderit zot, më kanë thënë se zilia ka katër veshë e të dëgjon edhe kur pëshpërit, ndaj ula kryet e me sytë mbyllur pranova dhe njëherë në heshtje se të lumtur të bën një zemër plot!

Mendova se si kaloi kaq shpejt një vit e sa fuqi ka koha të jetë ekstazë e ndryshimeve të mia. Shfryva në heshtje për cdo individ që më ka dashur më pak se c’meritoja e prap me kokën ulur rradhita arsyet se pse kursehen njerëzit të të japin atë cfarë ti ua ofron si gosti në shikimin tënd. Akoma besoj se njerëzit e pafuqishëm të përballojnë stuhinë e një shpirti si të timin, më shohin nëpërmjet syzeve të diellit, me frikën se jam rreze e fortë! Në fakt jam e lindur në qershor, di që kam një shpirt të ngrohtë dhe e përcjell të butë në cdo cep ku qëndroj.

I lashë dhe njëherë të vegjëlit në shpirt, në kufirin e tyre, nuk i mbaj dot, dorëzohem!

U ktheva aty ku përqafimi im ndihet i plotë, te njerëzit që i dua me shpirt! Të paqtë ma bëjnë jetën ata me të cilët fati mi ka prurë në rrugë për të më shoqëruar e herë-herë për tu bërë krah, për të qarë lotët e gëzimit e për të fshirë ato të trishtuarat.

Të ngrohtat cokollata që pa to sdo të ishin aq të ëmbla ditët e dhjetorit, rrugët e ftohta të bëra me vrap, ëndrrat që cdo vit presin të zgjohen me realizim, pikëpyetjet që edhe pse kalon viti, nuk marrin ende një përgjigje, këpucët e blera pa kursim, dëshirat e fustaneve që mbajnë rradhë të bëhen protagoniste, copëza letrash të shkruara të mbetura në funde cantash, sa “të dua” e mesazhe të padërguara mban memoria e një telefoni, boshllëku i pritjeve në aeroporte, provime jete, rrugë të humbura e të gjetura pas një lodhje, njerëz si udhëtarë treni, të zbritur në stacione të ndryshme, kritika e lavdërime, përqafime të ngrohta të njerëzve të largët, sa urime për të jetuar 100 vite e më shumë, sa hezitime të bëra shuk në kosh për gjëra që kushedi se ku do të ishin sot, sa përshëndetje të panjohurish e indiferencë të njohurish, fërkime me thikë në duar e lule pa gjëmba të dhuruara në një grusht, gota alkoli të konsumuara për shëndet tëndin e timin, sa alkol i pirë në trishtim e sipër, lutje për të qëndruar, ankth për t’u larguar, rrugë të bllokuara nga qarkullimi kur më së shumti nxiton të shkosh diku, e boshllëk i frikshëm kur ndodhesh kuturu në rrugë, thashetheme thashetheme pafund, gërma të mbledhura si një kokërr ulliri kur qëllon të jetë i hidhur, e në pjatën tjetër, bollëk ëmbëlsie deri në velje...

Se si m’u mblodhën të gjitha sot, e smë peshuan rëndë aspak, se i seleksionova lehtë kur kafenë e parë e konsumova në drekë, dhe mëndja ish zgjuar më herët se trupi. Flakë të kuqe të lyera buzët më ngjyrën e dashurisë, që sot e putha si penel piktori, mbi cdo faqe që e ngrohtë më uroi krishtlindjen...

Grisa shumë letra dhuratash sot, e me to arrnova zemrën! E ndjej kraharorin plot tani...

Desantila

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more