Skip to main content

Drejt altarit, pa ty...

Sapo kam hedhur vellon e bardhë mbi krye…

Në mjekër më mblidhen gjithë kujtimet, dergjet një shpirt bosh pa ty! Ndaloj e me sytë lart një pyetje kaloj poshtë: cfarë janë fjalët nëse nuk thuhen? Më jep një shenjë të vogël që ti je thjesht aty…
Kam dëshiruar të jem ajo që ti përjetë ke dashur, ëndrrat e të cilës flisnin gjuhën tënde, duart e të cilës putheshin cdo mëngjes. Sot mbaj shtrënguar në dorë buqetë lulesh, të bardha, si shpirti yt, atë e dua ta kem afër gjithmonë…



Kthej kokën pas e përplasem me rrezet e diellit, dua të të them që cdo e dielë më kujton ty, mëngjesi dhe lulet e freskëta që ti ulja në prehër… kujtoj se që vitin që ti më le, unë nuk kam festuar kurrë ditëlindje, nuk kam shuar asnjëherë qirinj dëshirash në tortë, nuk më mblidheshin duart në përqafimin tënd, unë nuk isha më njësoj pa ty, unë nuk jam njësoj as tani.
Më shohin e mendojnë së jam e thyeshme prej kristali si rrëzëllima e vellos që kam të lëshuar mbi supe… unë jam aq e fortë, e kam zemrën të shtrënguar me një ëngjëll, mua ma mbron shpirtin qielli, të kam mbajtur peng në mëndje ba, që ditën që ti nuk më thoje më se dukem shumë bukur, zgjohem cdo ditë duke ja pohuar vetes, që ditën që nuk ta dëgjoj më zërin, kur vij të dielën në shtratin tënd, pëshpëris se nuk dua të të zgjoj…  Ti ma bërë me hile, por unë të kam falur…

Me ikjen  tënde, unë u bëra një njeri më i mirë, u bëra e fortë, mësova t’u tregoj të tjerëve se ti mungon vetëm fizikisht, se sa herë jam përballë pasqyrës, të shoh ty tek unë, sesi fryhesha plot gati për të shpërthyer në të qarë kur më thuhej se jam njësoj si ti… formën se si ti jeton tek unë e je pjesë e cdo vendimi timin, ti, që ishe ëndrra e një vajze të vogël…
Nuk më ke lënë vetëm vlerat e tua… më drejtove diku ashtu si di të bësh vetëm ti, të jap shumë dashuri, atë të munguarën, atë të dëshiruarën, e rrethova jetën duke dhënë prej zemre…
E di si them shpesh?! Mua zoti më ka dashur shumë, po po, më ka dhënë pesha të rënda në jetë sepse ai e di që unë jam e fortë dhe do t’i mbaj, e në rrugë do mësoj të kthej dhimbjen në forcë, e lotët të m’i vjedh vetëm prej gëzimit!

Pa hedhur hapin tjetër në tapet drejt altarit dua të të them:
Ti je gjithë vendimet që marr në jetë! Ti je gjithë suksesi im, je rrahja e shpeshtë e zemrës time…Mbyll sytë e ndjej buzëqeshjen tënde, vetëm unë e di si ngjan lumturia në sytë e tu, pyes veten se për të gjithë po-të që kam thënë në jetë, si do të reagoje ti, se si një bashkëshort i mrekullueshëm si ti, ka ndikuar në zgjedhjen time të jetës, si askush nuk e di që sot kam hapur kutinë e të gjithë gjërave që kam ruajtur prej teje… Të ndjej këtu, në krahun tim…
Zgjodha të shkoj vetëm drejt altarit, jam e bindur që ti je këtu me mua!


Përgjithmonë, e vogla jote!


Comments

  1. është hera e parë që të lexoj (i dhashë vetes lejen t♪7 të drejtohem me 'ti') dhe rashë kokë e këmbë në dashuri me stilin tënd të të shkruarit!

    ReplyDelete
  2. Nuk kam fjale. U perlota e m' u renqeth lekura! Ne rrenje te shpirtit e ndjeva kete shkrim! Pafund pergezime!

    ReplyDelete
  3. Nuk do te lodhem kurre duke lexuar shkrimet e tua, me pelqejne pafund 😘😘

    ReplyDelete
  4. Mbyll sytë e ndjej buzëqeshjen tënde...

    Mua mu duk sikur e lexova te gjithen me sy mbyllur.

    Perfect !

    ReplyDelete
  5. Vertet cdo fjale qe ti kishe shkruar dukej aq e vertet, e di ca do te thot te ndjesh nje dhimbje te till me beso e ndjej dhe une. Te lumte, hera pare qe lexoj dicka tenden dhe te pergezoje.

    ReplyDelete
  6. Vertet cdo fjale qe ti kishe shkruar dukej aq e vertet, e di ca do te thot te ndjesh nje dhimbje te till me beso e ndjej dhe une. Te lumte, hera pare qe lexoj dicka tenden dhe te pergezoje.

    ReplyDelete
  7. Ky shkrim eshte nje mrekulli nuk lodhem se lexuari. Je e mrekullueshme ��

    ReplyDelete
  8. Teper real dhe i ndier! E thene kjo nga nje njeri qe ka veshur fustanin e bardhe dhe ka preferuar te eci vetem drejt altarit duke ndjere prezencen e engjellit te saj dhe pse jo fizikisht. Une e gjeta veten ne cdo fjale.....te pergezoj..

    ReplyDelete
  9. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të dëgjuesit. Nj

Bisedë këmbëzbathur…

Ulur në bregun e një gjiri që me siguri një emër duhet ta ketë, mbështillem me veten dhe mendoj se si koha e humbet reputacionin në një gjendje të tillë. Gjysëm diell, erë e lehtë, hije e rënë në shkëmb, një pullë e këmishës mbërthyer, këmbëzbathur! Rrëkëllej një gotë, bashkë me mendimet që më ngacmojnë me praninë e tepruar të tyre edhe pse përpiqem ti hutoj. Mendimet nuk i binden më urdhrave! Dorëzohem. Me dëshirën për të hequr qafe "gjërat" e panevojshme sa më shpejt të jetë e mundur, guxoj ti bëj dhuratë në xhepat e të tjerëve elementët e ndërgjegjes. Sa lehtë do ndihesha nëse nuk do të peshonin cdo ditë në mua. Jam në një botë që nuk sheh së jashtmi por është e brendshme, që merr formë nga mendimi i cili nuk kumbon, por përhapet si valë në vetvete. Qënia ime bart ankth si torbë e marrë në piknik. E lëshoj. Një moment paqeje që nuk luftoj me fjalët, një ritëm i heshtur i përkundur me zhurmën e valës së detit që më mbërriti deri tek gishtërinjtë. I vetmi film me ngjyra

Unë kam institucion zemrën!

Mund ta quash cfarë të duash ti, mund ta zbresësh në nivele krahasimore me shumë vende, qytete, sende, ndjesi, mund të thuash që i ngjan një kafeneje buzë rruge në Paris a ndonjë parku të vogël pikniku fundjave, po mos harro, zemra është institucion. Janë grimca të vogla të lumturisë ato që i vijnë në ndihmë zemrës si instrument që të prodhojë tinguj, nga ato me vibrime të ëmbla për veshin e të dëgjueshme si strehë për veten. Janë ato frikërat që ndjell mendja për të të vënë para dilemës “e drejtë” apo e “gabuar”, dëgjo zemrën, liria e saj është e frikshme, por është aq e bukur   mungesa e burgut që na pllakos herë herë dëshirat. Nuk ka njësi matëse për gjithcka jep, nuk ka afate, nuk ka datë skandence, jeton në heshtje, në zhurmë, në kaos, frymon, të bën të ndihesh gjallë aq shumë herë sa ti harron edhe të jesh mirënjohëse për të. Ajo thyhet, prap gjen copëzat e saj dhe formohet më bukur, më plot. Ajo bën dritë, e shpërndan, lëshon diell, është më e mirë se ne, ajo i di të gjith