Skip to main content

Dëgjo këtu!

Se në fakt shumë nën guackë ju kam lënë ju llojin tuaj të specieve që shumoheni pa qënë nevoja!

Jo cdo njeri i hapur është i drejtë e jo cdo shaka është sarkazëm, se fundja shtrenjtë e shesim fjalën të gjithë, po si i shpenzojmë paratë e marra, tregon shumë…e kur dëgjoj ndonjëherë që në përgjithësi meshkujt janë më të drejpërdrejtë më vjen për të qeshur dhe u them: Në fakt quheni thjesht njerëz pa takt, jo të drejpërdrejtë! E nëse kjo të ofendon po të them “mirëseerdhe në realitet”!

Kur tregohesh shumë e hapur ndonjëherë (si femër), e gjen veten në dilemën: kjo modestia si e ka formatin e përdorimit se spo dimë nga ta rrotullojmë, packa se lloji juaj e merr si provokim edhe situatën më të thjeshtë të mundshme duke u kthyer në kundërshtar të tipit: pse e merr personale, është thjesht një opinion!

Dëgjo këtu, kafet kërkohen, opinionet e tua, JO!



Kështu që uluni pak të gjithë në tryezë të rrumbullakët dhe mbani shënim, se në mënd nuk e mbani dot! Ka një cmim që paguhet në këtë jetë për të qënë vetvetja. Fillimisht të veshësh maskë të kushton aq lirë dhe në llogari të thjeshtë, ngjan si biznes me leverdi, te shtiresh, të fitosh popullaritet, të adhurohesh, të të shohin nga jashtë se sa bukur të rrinë të gjitha këto.
Kthehemi tek cmimi real i mallit!
Sa të kushton lëkura, po po ajo e zhveshura fare, ajo që ti i njeh vetes, e ndërgjegjshmja ctë thotë! Pyete njëherë?! Me siguri kur dilni me një femër mendimi i parë që ju vjen në mëndje nuk është: Sa e artikuluar kjo vajzë, do të jetë një partnere e shkëlqyer për një platformë biznesi ose studio ligjore, do jetë një menaxhuese e aftë për të gjithë stafin…pppffff, asnjë nga këto nuk e mendoni, edhe kur e mendoni ju bie automati, se është cështje kapaciteti personal, sa më mban peshorja dhe sa kilogram më duhen të arrij barazpeshën!

Meshkujt duan nga femrat atë që nuk arrijnë dot në biznes: ngrohtësi, mbështetje, dashuri, edukatë, bla bla bla!

Nëse e gjejnë veten gjithë kohës duke dëgjuar propozime për të ndryshuar dicka që skanë këllqe ta bëjnë, janë shoqërues të gabuar për të ndërmarrë përsipër sfida, nëse sje mëndjelehtë, për ta nuk vlen fare! (dhe kjo ska lidhje me bjondet, sinqerisht ;-))

Kam lexuar shumë për femra që i admiroj intelektualisht, e në fakt unë nuk jam si ato e as nuk aspiroj të bëhem kopje e ndonjërës prej tyre, por ka dicka në formën që i bën ato “pre” të syrit tim: Mënyra se si duke sfiduar veten, kanë lënë pas cdo pengesë parazitare të lënë në rrugë vetëm për ti zgjatur procesin në kohë të vendimarrjes! Jo karakteri luftarak, sepse vetë femra është zbutësi më i mirë në botë i cdo situate të gërvishtur, por mënyra se si e lejojnë veten të jenë femra në kuptimin e plotë të fjalës, duke i dhënë mashkullit mundësine për të qënë të tillë.
Është shumë e hidhur të gëlltisësh që dikush për fat të keq (për ty) përpiqet të qëndrojë i suksesshëm pa gëlltitur asgjë të cilën i ofrohet rëndom, ashtu sikurse pa “lëpirë” asnjë dorë e pa kërkuar “lëmoshën e tërheqjes” tek askush!


Një femër ja del vetëm… Ajo thjesht nuk do…

Desantila

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more