Skip to main content

...jam rrugës!


I thashë PO, pa u menduar, pa analizuar, pa shtrëmbëruar buzën. E si mund t’i thoja jo xhanëm, një udhëtimi… unë vdes të udhëtoj, e kam thënë shpesh këtë, ndërmjet “ufff-puffff-eve” të mia thashë stop, do iki, mjaft më me frustrime shkresash, letrash, dreq e shejtanesh!
Për herë të parë vendosa të bëj sponaten, gjë që ma besoni, për një njeri super të organizuar si unë, është tepër e vështirë, po sikundër ma kishte qejfi, e vesha dhe një herë “maskën” e trurit prej bjondjeje e konfirmova: do bësh qejf!
Se fundja ctë keqe ka të shijosh pak diell e të shëtisësh betoneve të botës për të parë ndërtesa të gurta, e fytyra të reja?! Ctë keqe ka në fund të fundit t’i thuash njëherë vetes që puna jote kur e sheh nga jashtë duket më e bukur sesa kur je brënda…

-          Kush është destinacioni juaj i fundit zonjë?!
-          (Prapa diellit) – thashë me vete…
-          Zonjë, ndjesë, më dëgjuat?
-          Di vetëm që do rikthehem. Ky do jetë destinacioni im i fundit!

Më vulosi pashaportën e më buzëqeshi me urimin për udhë të mbarë, i shkela syrin duke i pohuar që padyshim do jetë i tillë…
Me kokën varur kuptova se mendimet po peshonin rëndë, e mbështeta kokën për një dremitje, dremitje në ajër!

“Unë po iki… Për pak! Do rikthehem. Thjesht më duhej. Po iki të zbraz shpirtin diku. Nuk jam dhe aq afër në fakt. Tani që ti je duke më lexuar, unë rrjedhimisht jam në ajër diku rreth 4 orë e 30 minuta larg teje. T’i kam lënë të gjitha gati, që të mos ndjesh peshën e rëndesës së largimit në forma të tjera. Ti e di që unë i adhuroj njerëzit që me mënyrat e duhura tregohen protektivë edhe kur janë të mbytur në boshllëkun midis ekuilibrit, punë, jetë, familje shoqëri. Mes gjithë këtyrë, i dhashë vetes një mundësi: të fluturoj pak larg, në një “dritare” që dua ta hap se sbën. Pohoja gjithmonë se është ushqim për shpirtin, të shkelësh dy hapa më tej asaj të përditshmes. E ndërsa gjeta kohën të të shkruaj, mendova, se di a ta kam thënë ndonjëherë se gëzimet e vogla janë “droga” ime? Një pushim dreke, një lule nga një i panjohur, një kujtim në formë buzëqeshje, një premtim i mbajtur… lumturia nuk ka faturë, nuk kushton asgjë…dhe sinqerisht kam filluar ta kuptoj atë shprehjen “gjërat më të shtrenjta në jetë, kushtojnë shumë lirë.”

Sapo këmba më preku tokën, vura syzet, në karshillik të diellit që më shkelqente si goc lozonjare, zgjata dorën duke kërkuar një taxi… bjondet ndonjëherë kanë shans mendova!
Pak minuta më ndanin nga vendodhja e hotelit, taksisti, një meso-burrë me mustaqe më pyeti nëse isha ruse?! I thashë po, dreqi e di pse.



Përtej dallova fytyrën super të qeshur të mikeshës time që sa nuk fluturonte kur pa se po dilja prej asaj “gjësë së verdhë e lekë-ngrënëse” (ashtu i quan ajo taksitë).
Ndërkaq nxitova të paguaj e vura re që më ra në tokë një copë letër… u cudita sepse ishte prej bllokut tënd… e hapa nxitimthi dhe lehtësisht të  dallova shkrimin:

“Jam rrugës…”

Nuk dija të qeshja apo të ikja me vrap prej aty, por kuptova që nuk do të jem vetëm në këtë rrugëtim, as në atë të kthimit…


Desantila

Comments

  1. EllenMarch 7, 2022 at 9:41 AM

    Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të dëgjuesit. Nj
12 comments
Read more

Bisedë këmbëzbathur…

Ulur në bregun e një gjiri që me siguri një emër duhet ta ketë, mbështillem me veten dhe mendoj se si koha e humbet reputacionin në një gjendje të tillë. Gjysëm diell, erë e lehtë, hije e rënë në shkëmb, një pullë e këmishës mbërthyer, këmbëzbathur! Rrëkëllej një gotë, bashkë me mendimet që më ngacmojnë me praninë e tepruar të tyre edhe pse përpiqem ti hutoj. Mendimet nuk i binden më urdhrave! Dorëzohem. Me dëshirën për të hequr qafe "gjërat" e panevojshme sa më shpejt të jetë e mundur, guxoj ti bëj dhuratë në xhepat e të tjerëve elementët e ndërgjegjes. Sa lehtë do ndihesha nëse nuk do të peshonin cdo ditë në mua. Jam në një botë që nuk sheh së jashtmi por është e brendshme, që merr formë nga mendimi i cili nuk kumbon, por përhapet si valë në vetvete. Qënia ime bart ankth si torbë e marrë në piknik. E lëshoj. Një moment paqeje që nuk luftoj me fjalët, një ritëm i heshtur i përkundur me zhurmën e valës së detit që më mbërriti deri tek gishtërinjtë. I vetmi film me ngjyra
3 comments
Read more

Të të kem edhe njëherë më shume se kaq…

Ne kemi më shumë brenda vetes sesa ajo që japim, e ruajmë si më të fortën armë, si më të cmuarën vlerë, e ruajmë veten për ditët ku do të na duhet të vihemi në provë. Kur jeta na ul me këmbë në tokë e na merr në pyetje, na vendos përballë një ndjesie që në vetvete është pasqyrë të cilën kemi refuzuar ta shohim… Atëherë ne zhvishemi! Heqim dorë nga të qënurit të paralizuar dhe mbajmë në shpatull forcën e të qënurit pikërisht ne! Zgjedhim të marrim edhe shije te hidhur, provojmë lot, ndjejmë zemërim, trishtim, mblidhemi grusht në guackën e errët për aq sa na duhet e prapë brenda vetes e gjejmë rrënjën dhe dritën. Ka një magji në padijen se c'do na ndodhë më pas dhe më e bukura qëndron te forca për të mos patur me vete frikën të provosh përsëri. Të duash, të dish të duash, të duash edhe pa ditur e të jesh e plotë aty, të prekesh të gjitha, mjafton të të bëjnë të lumtur. Ne njohim veten tonë më të bukur vetëm kur jemi të aftë të duam, të ngjashme me zotërimin e gjithë botës në shpirt.
Post a Comment
Read more