Skip to main content

Sipas meje...

Jam shprehur shumë shpesh se jam feministe kur vjen cështja tek promovimi i figurës së gruas në fusha që kanë ndikim në shoqëri pasi si element femër janë më të infiltrueshme në një format më të butë dhe ndikues kudo. I jam mirënjohëse për cdo mundësi të re krijuar dhe dedikuar gjinisë tonë…
Por kur ndeshem me disa forma të tjera të konceptit “feminizëm”, jam gati të ulem nga pala kundërshtare e kësaj fjale për arsye se vërtetë jam femër, ashtu sikurse mund të jesh edhe ti, por jemi komplet të ndryshme në cdo linjë të mendimit dhe kjo më bën agresive kur më konsiderojnë një feministe e llojit anti-meshkuj. 

Unë nuk kam nevojë të  kem feminizmin si mburojë sepse jam lodhur që në të shumtën e rasteve të përfaqësohem nga disa të tilla që kanë veshur plotronin dhe kanë zhveshur moralin, të tillë nuk e dua feminizmin. Unë nuk kam nevojë  për feminizmin, sepse mund të mbaj bindjet e mia personale, pa patur nevojën e mbështetjes së një ushtrie cafkash të zemëruara nga meshkujt që të më përkrahin.
Nuk kam nevojë për të tillë feminizëm, sepse nuk mendoj se është e nevojshme të vjell vrer mbi gjininë tjetër për të lartësuar timen. Nuk kam nevojë për feminizmin sepse meshkujt nuk janë të gjithë “përdhunues” dhe femrat nuk janë viktima të përhershme. Unë nuk kam nevojë për feminizmin në formatin e një “femre” që llogjika i shkon aq sa gjatësia e minifundit, kjo kategori më neverit shpesh herë dhe llojin tim.

Nuk e dua feminizmin që të bëj femër mashkullin tim, kjo ma zhvesh totalisht burrërinë e tij. Unë nuk kam nevojë për feminizmin kur tre në katër foto që postohen në rrjete sociale, janë më shumë si foto të një seti pornografik, që duken sikur presin vetëm një telefonatë, të zhgrryera e të lyera më gjithë djallëzinë e tyre. Nuk e dua feminizmin kur ikonë prej “budallenjve” të sojit tjetër, bëhet një kukull e prodhuar prej plastike që në fund të fundit, investotirët i ka meshkuj.

Vetë asnjëherë nuk kam qënë në gjëndje ndoshta të them me përpikmëri se cfarë është feminizmi por jam mëse e bindur se asgjë nga këto nuk më përket në atë koncept që unë kam.
Ne jemi një shoqëri që vetvetiu i “tkurrim” vajzat, duke i thënë përherë, duhet të kesh ambicie, por mos e trumpeto këtë etje tënden, duhet të jesh e suksesshme por jo aq sa të jesh e frikshme për njeriun, dhe duke qënë se je femër, aspiratat e tua duhet të përfundojnë në kërkimin e të duhurit për martesë. Tani, martesa mund të jetë një burim i gëzimit dhe dashurisë dhe mbështetjes reciproke, por, pse nuk jemi shoqëri e barabartë kur vjen puna për ti edukuar edhe djemtë në të njëjtën formë? Shoqëria jonë rrit vajza që e shohin njëra tjetrën si konkurente, jo për vende pune apo arritje, të cilat unë personalisht mendoj se mund të jetë një gjë e mire, por, për vëmendjen e njerëzve, për fatin e asaj tjetrës. Këto idioma, më bëjnë më pak feministe të këtij lloji. Jam një feministe e teorisë së barazisë politike, ekonomike, dhe sociale në emër të të drejtave dhe interesave të përbashkëta të gjinive.

Jam pro-femrave por kurrë anti-meshkujve!
Jo, unë i dua meshkujt! Po, Po, ata të vërtetët...





Desantila

Comments

  1. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të dëgjuesit. Nj

Bisedë këmbëzbathur…

Ulur në bregun e një gjiri që me siguri një emër duhet ta ketë, mbështillem me veten dhe mendoj se si koha e humbet reputacionin në një gjendje të tillë. Gjysëm diell, erë e lehtë, hije e rënë në shkëmb, një pullë e këmishës mbërthyer, këmbëzbathur! Rrëkëllej një gotë, bashkë me mendimet që më ngacmojnë me praninë e tepruar të tyre edhe pse përpiqem ti hutoj. Mendimet nuk i binden më urdhrave! Dorëzohem. Me dëshirën për të hequr qafe "gjërat" e panevojshme sa më shpejt të jetë e mundur, guxoj ti bëj dhuratë në xhepat e të tjerëve elementët e ndërgjegjes. Sa lehtë do ndihesha nëse nuk do të peshonin cdo ditë në mua. Jam në një botë që nuk sheh së jashtmi por është e brendshme, që merr formë nga mendimi i cili nuk kumbon, por përhapet si valë në vetvete. Qënia ime bart ankth si torbë e marrë në piknik. E lëshoj. Një moment paqeje që nuk luftoj me fjalët, një ritëm i heshtur i përkundur me zhurmën e valës së detit që më mbërriti deri tek gishtërinjtë. I vetmi film me ngjyra

Unë kam institucion zemrën!

Mund ta quash cfarë të duash ti, mund ta zbresësh në nivele krahasimore me shumë vende, qytete, sende, ndjesi, mund të thuash që i ngjan një kafeneje buzë rruge në Paris a ndonjë parku të vogël pikniku fundjave, po mos harro, zemra është institucion. Janë grimca të vogla të lumturisë ato që i vijnë në ndihmë zemrës si instrument që të prodhojë tinguj, nga ato me vibrime të ëmbla për veshin e të dëgjueshme si strehë për veten. Janë ato frikërat që ndjell mendja për të të vënë para dilemës “e drejtë” apo e “gabuar”, dëgjo zemrën, liria e saj është e frikshme, por është aq e bukur   mungesa e burgut që na pllakos herë herë dëshirat. Nuk ka njësi matëse për gjithcka jep, nuk ka afate, nuk ka datë skandence, jeton në heshtje, në zhurmë, në kaos, frymon, të bën të ndihesh gjallë aq shumë herë sa ti harron edhe të jesh mirënjohëse për të. Ajo thyhet, prap gjen copëzat e saj dhe formohet më bukur, më plot. Ajo bën dritë, e shpërndan, lëshon diell, është më e mirë se ne, ajo i di të gjith