Skip to main content

T'a shkel syrin!


Të gjithë gjykohemi nga njëri-tjetri, padiskutim. Edhe po të mos bësh asgjë, do thonë: “uaaa, e pe mi, sbëri asgjë, nuk reagoi fare…” Gjëja më e thjeshtë për t’u bërë pre e gjykimit, është të jesh plotësisht vetvetja duke bërë prioritet vetëm interesat e tua pa e lodhur trurin se  si mendojnë të tjerët, po fundja të gjithë me kokën në jastëk në darkë, gjykojnë vetëm brënda vetes! Në thelb egoist mbetemi…

Por momenti më i lezetshëm është kur të vijnë në vesh të gjitha c’thuhen për ty. Unë personalisht i kam argëtim këto të fundit, me kohën kam mësuar se si ta bëj më të këndshme lojën me karaktere të ndryshme njerëzish që ndoshta janë edhe nga ata që të fërkojnë shpatullën (dy herë) e të buzëqeshin në dukje krejt dashamirës, madje nuk kursehen të të thonë se sa i kishte marrë malli dhe që ju bëhet qejfi që ti je mirë (kjo është fraza më kulmore e artit të mashtrimit sy për sy).


Sapo është larguar nga unë, ka  zbrazur 1001 të zezat, po rëndësi ka që tek unë doli i mirë. Këtë lloj kategorie për dreq e njoh mjaft mirë, edhe ju, se vë në dyshim, se ky “krimb” qarkullon në të njëjtin ambjent me mua e me ty, dhe madje kanë një gjë të mirë, se në bisht të syrit ende t’i hedhin sytë duke të të lënë të mendosh që “ooh shiko sa i mirë dhe shoqëror është…” dhe ti i shkel syrin në formë miratimi. Aty për aty dije që është duke të gjykuar edhe për personat që ke në tavolinë, në sytë e tyre, ne jemi vorbulla që as gurin e vetëm tek pull nuk e lë të rrijë në tokë. Unë e vlerësoj kur para gjykimit tënd ti vetë më ke veshur me mburojë, jam komode fort kur e di që më druhesh e ndaj në fasadë më flet mirë. Dhe mirë bën të ma kesh frikën…pse e them këtë?!

Sepse ta njoh lëkurën!

Gënjeshtra jote nuk më kushtëzon mua apo atë cfarë unë bëj.  Nëse ti gënjen nuk është faji im. Mua dukja jote më kënaq, mashtrimi yt, më bën të fuqishme në syrin tënd!

“Celsat e përgjegjësisë” nuk i
mban dot ai që nuk ka objekt! Kështu që edhe ti, në syrin tim, je thjesht një qiramarrës thashethemesh që edhe transportin e tyre do ta vendosësh në faturën time. Ti e di që kur jam vetëm jam më e keqe se në grup, ti e di që kur jam vetëm , jam më mirë se 100 në turmë, ti ma njeh aftësinë për të pranuar në heshtje mashtrimin tënd, ma njeh shkeljen e syrit kur të them se “do shihemi”, ti e njeh veten përballë meje, e tani më thuaj, sa të kushtoi një gjykim?!

Tingëllon shëmtuar por nuk mund të hapë gojën dikush që është i zhytur në baltë, se për dreq të mbushet goja e mbytesh!


Desantila

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more