Skip to main content

Jepi! Më bëj të qesh!


Çfarë saktësisht do të thotë të "... kesh një sens humori"?

Në përgjithësi ne femrat mendojmë se të kesh një talent për të të bërë të qeshësh është e  rëndësishme, sidomos nga një mashkull. (Por ata përgjithësisht nuk e kërkojnë në mënyrë reciproke tek femrat këtë gjë, ju duket pak e tepërt që një femër të ketë sens humori!)

Kam përshtypjen se të gjithë mund të përcaktojnë se një mënyrë e këndshme e shprehur me fjalë (ose veprime, tani që e mendoj) që zgjon tek të tjerët një buzëqeshje është një aftësi të vlefshme. Në fakt është shumë e vlefshme dhe e kam vënë re sidomos kur kam marrë pjesë në takime të ndryshme ku drejtues të tavolinës kanë qënë përherë të huajt, atyre nuk ju mungon kurrë një batutë dhe sensi i humorit, gjë që e bën situatën të amplifikohet si eficente dhe të mos jetë e lodhshme për pjesëmarrësit. Po cfarë e bën kaq të vlefshëm impaktin që sjell sensi i humorit në çdo lloj marrëdhënie?

Për pjesën më të madhe, unë shoh se humori ndahet përgjatë dy linjave. Ka njerëz që ndjekin humorin "qen", i cili fokusohet në anën sipërfaqësore; sende, mënyra, reagime nga një veprim, batuta të shpejta, të cilat automatikisht të japin një foto konkrete të një humori aty për aty, të “egër”!

Në anën tjetër të spektrit shohim humoristët-macok. Këta njerëz janë të aftë në fjalë, kanë  harkim dhe delikatesë në mënyrën se si e shprehin një situatë; ata bëjnë lojra fjalësh, dhe kanë një pikë strategjike: e bëjnë publikun të ndihen se ata janë të zgjuar!

Duke e soditur pamjen e ulur nga vëndi ku ndodhesh e kupton lehtësisht se në cilën “fushë aksioni” bëni pjesë... është  aq e lehtë sa zgjedhja midis maces ose qenit. Unë vë bast se në çdo takim të parë, ju arrini në përfundim se cfarë janë gjërat që ju bëjnë të qeshni ose të bëni "sikur"... Fshehja e humorit është e pamundur…Ta vjedh ëmbël pasqyrimin e dhëmbëve!

Vlera e gjetjes së sensit të humorit është shumë e qartë, apo jo? Së pari kur nuk është i plotë, humori ka tendencën të japë mesazhe të gabuara, si një përzierje midis shtrëmbërimit të buzës dhe pohimit të vakët. E dyta është mënyra sesi humori përafron perspektivën tonë, për të marrë largpamësinë e një situate e cila kërkon një motorr ta vërë në lëvizjen e dëshiruar. Ajo zgjeron vizionin tonë, dhe na jep lirinë për të larguar sadopak një problem të vogël
duke i parë gjërat me syrin optimist.
Ka dy gjëra që na duhen fort, të gjithëve, një sens humori dhe aftësia për të qeshur kur “shkatërrohemi” shpirtërisht.

Dhe për ta mbyllur në “mënyrën time”, them se njerëzit janë sexy, kur ata kanë sensin e humorit, kur janë të zgjuar, kur kanë stil, kur janë të sjellshëm, kur shprehin mendimet e tyre, kur janë krijues dhe kur kanë karakter.
Humori është atje ku e gjeni, e nëse nuk e gjeni aty ku jeni, ndërtojeni!

Mos më shikoni mua, kam qënë alamet “humoriste” dikur…


Desantila 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more