Skip to main content

Të kam shkruar…


E di që është jashtë mode të shkruash letra dashurie, por kjo e imja, është ndryshe, i drejtohet DASHURISË, asaj vetë, që ka forcën të na bombardojë shpirtin me emocione e të na thyejë zemrën copash në një sekondë!


Ta dija që je kaq e fortë, nuk do kisha dashur të të sfidoja kurrë, do isha ulur ballë për ballë me ty për të firmosur një marrëveshje mirëkuptimi, 50 me 50! Po ti më ke mashtruar shpesh herë, për dreq edhe më ke vrarë, po prap unë të kam përqafuar. Më ke gjetur të dobët, e poshtër, po dhe unë me të njëjtën forcë ta kam kthyer.
 Tani mendoj se ka ardhur ora të bëjmë paqe! Po ta kërkoj unë, një e lodhur me ecejaket e tua! Kam kuptuar se midis nesh vetëm kështu do funksionojë, me duar të pastra! Unë do të të pranoj ashtu sic je, dhe ti të bësh të njëjtën gjë. E di cfarë?! Të kishim nënshkruar një kontratë më mirë, se ndoshta do ndjesh më shumë përgjegjësi e nuk do më “tradhëtosh” në asnjë paragraf të jetës…
U mërzite?! Më fal, e di, shpesh herë e ngatërroj profesionin me jetën, kam gabuar edhe këtu, stë jam bindur ndonjëherë, veproja me kokë, se dija që ti as nuk pyesje fare. Sa herë kam dashur të të shmangem, ti bëheshe si virozë e stinës, me kapje pa mëndje e më ngrije në qiell me një përqafim, po sa e rëndë ishte ulja kur lart kishte diell e në tokë bëntë ftohtë! C’paske qënë dhe ti…

Mësova të mbrohem ndaj teje, jo për shkak të imunitetit, por sepse nuk isha rasti “nëse të godasin me shpullë në njërën faqe, kthe tjetrën”, jo “ mos i lejo të të godasin dhe ik një orë e më parë prej aty”, kjo isha unë! Sa mirë ta kam bërë. Të ka dhëmbur ty? Vare turinjtë? As që më bëhët vonë… Kam qënë dhe unë dikur si ti. Ti duhet të jesh femër, dashuri, edhe pse të mbaron emri me i! Ke një fuqi të paparë të influencosh fort në jetën e njeriut. Dhe unë që mendoja se me gjininë time kam aleancë të fortë, vjen e ti e më sfidon. E kam të keq inatin me ty, nuk jam hakmarrëse po ti shpesh ma ke bërë borxh e tani vetë me duart e tua më kërkon të ta kthej.

 Po sot e lashë… sot kam vendosur të pajtohem me ty. Ke të mirat e tua dhe ti, pavarësisht veshjes që të jap unë. Ti je mrekulli. Prej teje kam ardhur në jetë unë, madje imë më pranon se as nuk kam qënë e planifikuar, por prej teje ja ku jam sot. Ti kujdesesh, e bën me gjithë qënien tënde, ti më jep atë cka unë meritoj, më njeh mirë ti, më përkëdhel kur duhet, më qorton edhe kur e meritoj, ndaj më duhesh ti!
E di që nuk ka format të caktuar për të shkruar një letër, e aq më pak ty, që je kaq universale e kaq personale në të njëjtën kohë, po mua më shkruan si-motra jote, që e kam strehuar e adoptuar në zemër e nuk lejoj të prekshmen të arrijë der tek ajo! E di që po vjen një dimër jashtë, ndaj në pritje të tij, ngroha shpirtin tim me drunjë që digjen në oxhak…

E kam pagëzuar në emrin tënd, dashuri, e kam lënë të zhveshur, nuk ka ftohtë, i kam dhënë zemrën për ta mbuluar!


Desantila

Comments

  1. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të dëgjuesit. Nj

Bisedë këmbëzbathur…

Ulur në bregun e një gjiri që me siguri një emër duhet ta ketë, mbështillem me veten dhe mendoj se si koha e humbet reputacionin në një gjendje të tillë. Gjysëm diell, erë e lehtë, hije e rënë në shkëmb, një pullë e këmishës mbërthyer, këmbëzbathur! Rrëkëllej një gotë, bashkë me mendimet që më ngacmojnë me praninë e tepruar të tyre edhe pse përpiqem ti hutoj. Mendimet nuk i binden më urdhrave! Dorëzohem. Me dëshirën për të hequr qafe "gjërat" e panevojshme sa më shpejt të jetë e mundur, guxoj ti bëj dhuratë në xhepat e të tjerëve elementët e ndërgjegjes. Sa lehtë do ndihesha nëse nuk do të peshonin cdo ditë në mua. Jam në një botë që nuk sheh së jashtmi por është e brendshme, që merr formë nga mendimi i cili nuk kumbon, por përhapet si valë në vetvete. Qënia ime bart ankth si torbë e marrë në piknik. E lëshoj. Një moment paqeje që nuk luftoj me fjalët, një ritëm i heshtur i përkundur me zhurmën e valës së detit që më mbërriti deri tek gishtërinjtë. I vetmi film me ngjyra

Unë kam institucion zemrën!

Mund ta quash cfarë të duash ti, mund ta zbresësh në nivele krahasimore me shumë vende, qytete, sende, ndjesi, mund të thuash që i ngjan një kafeneje buzë rruge në Paris a ndonjë parku të vogël pikniku fundjave, po mos harro, zemra është institucion. Janë grimca të vogla të lumturisë ato që i vijnë në ndihmë zemrës si instrument që të prodhojë tinguj, nga ato me vibrime të ëmbla për veshin e të dëgjueshme si strehë për veten. Janë ato frikërat që ndjell mendja për të të vënë para dilemës “e drejtë” apo e “gabuar”, dëgjo zemrën, liria e saj është e frikshme, por është aq e bukur   mungesa e burgut që na pllakos herë herë dëshirat. Nuk ka njësi matëse për gjithcka jep, nuk ka afate, nuk ka datë skandence, jeton në heshtje, në zhurmë, në kaos, frymon, të bën të ndihesh gjallë aq shumë herë sa ti harron edhe të jesh mirënjohëse për të. Ajo thyhet, prap gjen copëzat e saj dhe formohet më bukur, më plot. Ajo bën dritë, e shpërndan, lëshon diell, është më e mirë se ne, ajo i di të gjith