Skip to main content

Të kam shkruar…


E di që është jashtë mode të shkruash letra dashurie, por kjo e imja, është ndryshe, i drejtohet DASHURISË, asaj vetë, që ka forcën të na bombardojë shpirtin me emocione e të na thyejë zemrën copash në një sekondë!


Ta dija që je kaq e fortë, nuk do kisha dashur të të sfidoja kurrë, do isha ulur ballë për ballë me ty për të firmosur një marrëveshje mirëkuptimi, 50 me 50! Po ti më ke mashtruar shpesh herë, për dreq edhe më ke vrarë, po prap unë të kam përqafuar. Më ke gjetur të dobët, e poshtër, po dhe unë me të njëjtën forcë ta kam kthyer.
 Tani mendoj se ka ardhur ora të bëjmë paqe! Po ta kërkoj unë, një e lodhur me ecejaket e tua! Kam kuptuar se midis nesh vetëm kështu do funksionojë, me duar të pastra! Unë do të të pranoj ashtu sic je, dhe ti të bësh të njëjtën gjë. E di cfarë?! Të kishim nënshkruar një kontratë më mirë, se ndoshta do ndjesh më shumë përgjegjësi e nuk do më “tradhëtosh” në asnjë paragraf të jetës…
U mërzite?! Më fal, e di, shpesh herë e ngatërroj profesionin me jetën, kam gabuar edhe këtu, stë jam bindur ndonjëherë, veproja me kokë, se dija që ti as nuk pyesje fare. Sa herë kam dashur të të shmangem, ti bëheshe si virozë e stinës, me kapje pa mëndje e më ngrije në qiell me një përqafim, po sa e rëndë ishte ulja kur lart kishte diell e në tokë bëntë ftohtë! C’paske qënë dhe ti…

Mësova të mbrohem ndaj teje, jo për shkak të imunitetit, por sepse nuk isha rasti “nëse të godasin me shpullë në njërën faqe, kthe tjetrën”, jo “ mos i lejo të të godasin dhe ik një orë e më parë prej aty”, kjo isha unë! Sa mirë ta kam bërë. Të ka dhëmbur ty? Vare turinjtë? As që më bëhët vonë… Kam qënë dhe unë dikur si ti. Ti duhet të jesh femër, dashuri, edhe pse të mbaron emri me i! Ke një fuqi të paparë të influencosh fort në jetën e njeriut. Dhe unë që mendoja se me gjininë time kam aleancë të fortë, vjen e ti e më sfidon. E kam të keq inatin me ty, nuk jam hakmarrëse po ti shpesh ma ke bërë borxh e tani vetë me duart e tua më kërkon të ta kthej.

 Po sot e lashë… sot kam vendosur të pajtohem me ty. Ke të mirat e tua dhe ti, pavarësisht veshjes që të jap unë. Ti je mrekulli. Prej teje kam ardhur në jetë unë, madje imë më pranon se as nuk kam qënë e planifikuar, por prej teje ja ku jam sot. Ti kujdesesh, e bën me gjithë qënien tënde, ti më jep atë cka unë meritoj, më njeh mirë ti, më përkëdhel kur duhet, më qorton edhe kur e meritoj, ndaj më duhesh ti!
E di që nuk ka format të caktuar për të shkruar një letër, e aq më pak ty, që je kaq universale e kaq personale në të njëjtën kohë, po mua më shkruan si-motra jote, që e kam strehuar e adoptuar në zemër e nuk lejoj të prekshmen të arrijë der tek ajo! E di që po vjen një dimër jashtë, ndaj në pritje të tij, ngroha shpirtin tim me drunjë që digjen në oxhak…

E kam pagëzuar në emrin tënd, dashuri, e kam lënë të zhveshur, nuk ka ftohtë, i kam dhënë zemrën për ta mbuluar!


Desantila

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
3 comments
Read more

Unë do të vij…

Do të vij kur të jetë koha, do të vij kur koha të jetë gati për ty. Do të vij atëherë kur të gjitha yjësitë të jenë në vendin e duhur dhe dielli të jetë në anën tënde. Do të vij kur ti të mos numërosh rrahjet e zemrës si një kërcënim për minutat që të ikin, por të jesh i ulur në bregun e ndërgjegjës se jeta është e bukur edhe pa njësi matëse. Do të vij kur të jetë paqe se stuhitë i kam njohur dhe i mbaj brenda vetes kur të më duhet të ujis shpirtin e të cel përsëri. Unë do të vij kur ti të mos mbash mëri vetes për atë që nuk ishe dot, do të vij pikërisht për të të mësuar se jeta ndodh edhe kështu, përballë një pasqyre që paturpësisht të tregon atë që ti refuzon të shohësh, veten! Unë do të vij kur zemra mos të të peshojë më zemërim… Unë jam festa më e bukur e vetes, unë do të vij kur ti të jesh gati për një natë të gjatë plot drita e shkëlqim, do të vij kur ora ime të jetë magjike, kur gjithë duartrokitjet të jenë kthyer për një spektakël ku pritja të marrë fund me një këng...
1 comment
Read more

Vetes time të ardhshme!

Ka kohë që jam ulur këtu, në këtë stacion anonim të një kohe që nuk ka emër, në këtë cep të papërcaktuar të botës ku çdo gjë pret, por asgjë nuk nxiton. Jam ulur në një stol të drunjtë, me një çantë të mbushur me ëndrra të pashkruara, me fjalë të pathëna e premtime që vetëm vetes ia kam bërë. Unë jam në pritje. Në pritje të vetes time të ardhshme.   Ti je ajo që nuk kam qenë ende, por që e ndjej që jeton diku, si një qytet i humbur në hartën time personale. Ndoshta je një siluetë që endet mes mjegullës së mëngjeseve, ose je një dritë që fiket e ndizet në horizontin tim mendor. Nuk e di saktësisht kur do të vish, por e di që jam këtu. Dhe kjo është pritja ime. Ora këtu s’ka akrepa, ditët këtu nuk kanë emra. Është një vend ku koha është e sheshtë, e heshtur, gati si një kanavacë e bardhë ku ti duhet të shkruash për mua, me dorën time. Pritja ka marrë trajtën e një profesioni të heshtur. Është një vokacion pa pagesë, një zanat që s’ka mësues, vetëm nxënës. Çdo ditë, pa u ankuar bëj ...
1 comment
Read more