Skip to main content

Dua të duhemi në të njëjtën kohë!

Dua të duhemi, jo të të dua vetëm unë, as të më duash vetëm ti! Jo të kem vrull e ti të mos nisesh, jo të duash ti e unë të zhdukem. E dua të jetë prej nesh, të më tërheqë, të më bëjë kurioze, të më lërë pa gjumë, të më trishtojë, t’ja ndjej të gjitha shijet! Po, po e dua me shije! Sepse ti je përbërja ime e preferuar!

Si je i gatuar kështu? Me cpërzierje e ke shpirtin që e pëlqej kaq fort? Unë di që jam e shtrydhur prej limoni, të jap një vrenjtje fytyrës kur më provon, di që kam të fortë edhe prezencën, e të vështirë e ke kur nuk jam.  Ti je rreshti i parë vëzhgues i bëmave të mia, unë jam impakti i shikimit tënd. Ti nuk je kohë, je i pamatshëm. Nuk e paskam ditur që ti je kaq afër gjithckasë time konturuar me dëshira të herë pas hershme!

Me ty harroj! Nuk di se cështë të mendosh kur të kam pranë. Nuk ndjej as mungesë as trishtim për të kërkuar më shumë, as për nesër nuk mendoj dot kur të kam ty. Ti më jep  një gjëndje paqeje, sic është deti i qetë e syri nuk ngopet në heshtjen e tij! Ti ma bën jetën të dashurueshme! Ti ma bën dashurinë jetë!Nëse do zhvishemi prej cdo arsye që larg na e mban shpirtin, do të mbështilleshim me dashuri, atë të të dyve! I kemi njohur vetes atë pasuri që deri sot, nuk do ta shisnim kurrë, e nëse për një motiv do të bëheshim të prekshëm, do të ftoja të qëndroje në hollin e zemrës time.

Ta pranoj se ti ke qënë përherë ai që ma bën shpirtin thërmijash, të të dua tani e të mos duhet të të pres asnjë minutë më shumë, sepse larg teje nuk jam më unë, por të qëndroj tek ty, duke të pëshpëritur veshit se ti je vendi im i preferuar, ti ma bën botën të dashurueshme, ti  ma bën dashurinë jetë!Dua të të shoh tani, pa pritur as një minutë, duke fshirë cdo gjë tjetër në një ditë të rëndomtë, të përqafohemi fort, pa dhënë asnjë premtin, vetëm të puthim shikimet në një, ashtu si akrepat e dymbëdhjetës!


Dua të duhemi në të njëjtën kohë, sepse nuk dua ta humb kohën duke të të dashur e më pas urryer e në fund ti të kthehesh tek unë i penduar. Të kursejmë një skenar të njohur… le të duhemi direkt e në skenën e fundit … të duhemi në të njëjtën kohë, të duhemi në fund të dy!

Desantila

Comments

  1. SolangeAugust 19, 2016 at 2:54 AM

    Nuk jane shkrime alla "Brunilda Zllami, Nicholas Sparks, Danielle Steel". Nuk shkruhet per dashuricka, telenovela apo ndodhi te ripara ne pafundesi. Shkruhet bukur per nje fluks ndergjegjeje qe dikush e kupton perciptazi, dikush tjeter i shkon pertej. Je nje artizane fjalesh Desantil dhe une ashtu sikurse shume te tjere jemi te lumtur te lexojme ate pak pjese te introspektives tende servir. Te do Deni fort!

    ReplyDelete
    Replies
    1. DesantilaAugust 19, 2016 at 3:01 AM

      Jam e lumtur qe te kam gjetur! Ne kete jete me mungonte nje mendje si e jotja. Te dua edhe me fort.

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more