Do të vish me mua?

Dëgjova se ke shkruar 100 të zezat për mua, me një gojë të hidhur si tënden, me kishe telendisur në një mënyrë të pisët shumë, po unë prap u zgjova në mëngjes. Si cdo ditë shkova në punë, ah më fal se harrova, piva edhe kafen e mëngjesit, mora dhe një kompliment, i qesha diellit në sy dhe shijova copëz muzike gjatë rrugës për në punë.

Pra ty të bezdis pompoziteti i hapit tim, edhe përpiqesh të hedhësh gura në cdo hap që bëj, po unë prap arrita në zyrë pa më ndodhur asgjë, e për më tepër sot hyra më e lezetshme se asnjëherë duke qeshur me shumë energji për titullin që fundja hollë-hollë, ja dhashë vetes, po aty për aty, e zhvesha kurorën e Miss-it se mua të tillë më bëri dashuria dhe pozitiviteti i të gjithë kolegëve të mi.

Do të më shohësh duke qarë? Edhe ?! Ja më pe… Po unë me sekonda do qesh prap kurse ti do trishtohesh më shumë. Mua nuk më thyen fjala jote, nuk më pret mprehtësia e gjuhës tënde të keqe, nuk më shtyn as brryli yt, sepse në fund të orarit zyrtar, unë prap do të di të ruaj ritmin e një rruge që e di shumë mirë se ku më con.

Ti po më thua se ty të shqetëson protagonizmi im. Mirë pra më thuaj pak, cfarë di të bësh ti, përvecse të grindesh me të mirën time?! Unë jam e veshur hollë me etikë dhe të jap ty një vijë rruge që të ecësh pak minuta përkrah meje. Dua që të dish se do qeshësh shumë, kam një ilac shumë të fortë që më dyfishohet dhe më kthehet sa më shumë e përdor, është sensi im i humorit.

Sepse brënda shpirtit tim, i kam kaluar unë të gjitha, kam qarë me shpirt, jam lënduar edhe unë, jam ndjerë bosh, jam ndjerë e shfrytëzuar, kam ikur nga vetja herë-herë, jam afruar limiteve, por unë stë kam urryer ty për lumturinë tënde, sepse të nesërmen në mëngjes, ti zgjohesh nën catinë tënde e unë poshtë times. Nuk të lakomva asnjë të qeshur, sepse brënda vetes ti qan gëzimin tim, dhe kjo të dobëson zemrën.

Unë jam version më i mirë i vetes time, konkuroj cdo ditë të brëndshem time, luftë bëhet në shpirtin tim, tani kam mësuar që ulërimat ti hesht në gropëza që të mos ndihen jashtë, unë jam ëndrra e vetes time, jam adhurimi që e shoh cdo ditë në pasqyrë, dashuroj me shpirt, qesh me shpirt, i dua njerëzit e mi në të mirë e në të keq, kam vendosur një standart që është gjithëpërfshirës, që sado ti të përpiqesh të më mbulosh më bojën tënde të zezë, unë të shkëlqej gjithsesi, sado të grisësh lumturinë time, unë do shkëlqej të nesërmen, mua më ka mbajtur me hatër zoti, ma veshi shpirtin në fytyrë, që nuk më tradhëton të jetë plot me shkëlqim edhe kur përballë i shfaqet një hije si ti…

Desantila