Skip to main content

Do të vish me mua?

Dëgjova se ke shkruar 100 të zezat për mua, me një gojë të hidhur si tënden, me kishe telendisur në një mënyrë të pisët shumë, po unë prap u zgjova në mëngjes. Si cdo ditë shkova në punë, ah më fal se harrova, piva edhe kafen e mëngjesit, mora dhe një kompliment, i qesha diellit në sy dhe shijova copëz muzike gjatë rrugës për në punë.

Pra ty të bezdis pompoziteti i hapit tim, edhe përpiqesh të hedhësh gura në cdo hap që bëj, po unë prap arrita në zyrë pa më ndodhur asgjë, e për më tepër sot hyra më e lezetshme se asnjëherë duke qeshur me shumë energji për titullin që fundja hollë-hollë, ja dhashë vetes, po aty për aty, e zhvesha kurorën e Miss-it se mua të tillë më bëri dashuria dhe pozitiviteti i të gjithë kolegëve të mi.

Do të më shohësh duke qarë? Edhe ?! Ja më pe… Po unë me sekonda do qesh prap kurse ti do trishtohesh më shumë. Mua nuk më thyen fjala jote, nuk më pret mprehtësia e gjuhës tënde të keqe, nuk më shtyn as brryli yt, sepse në fund të orarit zyrtar, unë prap do të di të ruaj ritmin e një rruge që e di shumë mirë se ku më con.

Ti po më thua se ty të shqetëson protagonizmi im. Mirë pra më thuaj pak, cfarë di të bësh ti, përvecse të grindesh me të mirën time?! Unë jam e veshur hollë me etikë dhe të jap ty një vijë rruge që të ecësh pak minuta përkrah meje. Dua që të dish se do qeshësh shumë, kam një ilac shumë të fortë që më dyfishohet dhe më kthehet sa më shumë e përdor, është sensi im i humorit.

Sepse brënda shpirtit tim, i kam kaluar unë të gjitha, kam qarë me shpirt, jam lënduar edhe unë, jam ndjerë bosh, jam ndjerë e shfrytëzuar, kam ikur nga vetja herë-herë, jam afruar limiteve, por unë stë kam urryer ty për lumturinë tënde, sepse të nesërmen në mëngjes, ti zgjohesh nën catinë tënde e unë poshtë times. Nuk të lakomva asnjë të qeshur, sepse brënda vetes ti qan gëzimin tim, dhe kjo të dobëson zemrën.




Unë jam version më i mirë i vetes time, konkuroj cdo ditë të brëndshem time, luftë bëhet në shpirtin tim, tani kam mësuar që ulërimat ti hesht në gropëza që të mos ndihen jashtë, unë jam ëndrra e vetes time, jam adhurimi që e shoh cdo ditë në pasqyrë, dashuroj me shpirt, qesh me shpirt, i dua njerëzit e mi në të mirë e në të keq, kam vendosur një standart që është gjithëpërfshirës, që sado ti të përpiqesh të më mbulosh më bojën tënde të zezë, unë të shkëlqej gjithsesi, sado të grisësh lumturinë time, unë do shkëlqej të nesërmen, mua më ka mbajtur me hatër zoti, ma veshi shpirtin në fytyrë, që nuk më tradhëton të jetë plot me shkëlqim edhe kur përballë i shfaqet një hije si ti…

Desantila

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more