Dukesh kaq bukur!

Kur ti dorëzohesh në atë përqafim, kur në atë prehje gjen strehën më të butë, në atë cast, ti dukesh kaq bukur. Kur e gjen me sy mbyllur rrugën për atë shtrëngim, kur një pjesë të shpirtit e lë në atë përqafim, dukesh kaq bukur.

Më thuaj nëse je i lumtur, më thuaj nëse nuk je, do të gjej një mënyrë të të jap nga vetja pjesën time më të dobët, zemrën, vetëm mos më thuaj që është e vështirë, ti mbajmë larg gërmat që ajrin e tymosin sepse rrugët do të na bashkojnë prap në një përqafim! Mund të gënjesh dukjen por shpirtin si e ngushëllon? Në orën më të pafajshme të natës, më thuaj, a mendon se ndonjëherë edhe gabon?

Nëse trishtohesh, nxito dhe eja në vendin e zakonshëm, nëse nuk do të jem aty, më kërko sepse një zemër e gjen gjithmonë rrugën. Do të të kujtoj se asnjë ndjesi nuk fle përgjithmonë duke u shuar, do të të zgjoj edhe njëherë një shpirt të vjetër e në këtë ritakim do të të përqafoj fort, për të të thënë me gjithë zemër, jam me ty, kam qënë gjithmonë.

Kur të shuajmë edhe njëherë mallin për njëri tjetrin e të shihemi në vendin e dikurshëm do të të kujtoj se jam e njëjta që dikur dashuroje, nuk kanë ndryshuar as fytyrat, as ndjesitë, as vendi ynë, është vetëm koha që nuk na pyet ne dhe numëron ditë të ndara në kalendar. Vjedhurazi do të shohim njëri tjetrin me bisht të syrit, duke mbetur në thelb po prap ata dy të panjohurit e fillimit, që dikur nuk guxuan të pyesnin as për ditët kur mërziteshim ashtu kot me njëri tjetrin duke u ritakuar me hatërmbetjen e fshehur në një buzeqeshje.

Kur të pyetemi edhe njëherë si je, dua që të të tregoj se pa ty nuk ka qënë njësoj por në formë të njëjtë e kam gjetur vetë ngushëllimin për të të afruar nëpërmjet gjithckaje të lënë si një pjatë e ftohur mbi tavolinë, si një lule e tharë mbetur në vazon e qelqit, kam gjetur edhe njëherë muzikën, rrugën edhe ndjesitë që më mungonin. Kam fshirë pluhura që të uleshim prap të dy, kam ndërruar lulet dhe vazon e kam mbushur prap me ujë që sot, tani, të takohemi në vendin e zakonshëm...

Më thuaj nëse je i lumtur, më thuaj nëse nuk je, do të gjej një mënyrë të të jap nga vetja pjesën time më të dobët, zemrën. Në orën më të pafajshme të natës, më thuaj, a mendon se ndonjëherë edhe gabon? E nëse jo atëherë eja këtu, në vendin e zakonshëm, më përqafo, dukesh kaq bukur!