Skip to main content

Falmë!

Mëndja gjithëkund rrotullohet përvecse në gjëra të padëshiruara, ashtu më erdh ndjesia që i lamë ne të dy heshtjes së largimit e pluhurit të mallit ngritur ndërmjet, unë edhe ti, që dikur ishim të pandarë e lotëve në sy u shtuam premtimin përgjithmonë.
Ne i grisëm gërmat e fjalës përgjithmonë, fjala “gjith” mbeti si një peng në copëzën që më rrëshkiti nga duart, njësoj si e pabindura zemër. Mjaftueshëm zjarr, mjaftueshëm shi, derisa u dogjën dhe u shuan zemrat brenda një natë. U shkulën rrënjet e shpirtit e peshë u ngritën lotët, nuk dija më nëse të urreja apo thjesht për dreq të doja, të doja fort.

Një ditë më shumë në pritjen e shfaqjes tënde, një fije shpresë e fikur aty për aty, një ditë më shumë në zgjim me sytë mbetur peng në ekranin e telefonit, një fije shkrepse ndezur fikur në cast, këtë fragment sekondi ma përkthen pasqyra në një shikim. Falmë, i thashë vetes kur ja pulita sytë fshehurazi. Vetja është mikja dhe armikja më e pastër, ai shikim që më tradhëton e më vesh po prap me besim, falmë prap, vetja ime.
Falmë që të hidhërova kaq fort.
Falmë që shpirtit tënd të bukur i dhashë kaq trishtim, nuk kam dashur asnjëherë të të dua më pak se të tjerët.

Bën diell dhe rrezet pak nga pak guxojnë të gjejnë prehje për në skutat e zemrës, unë ende ja kam frikën, nuk jam përmirësuar, as nuk jam rritur, thjesht u bëra e fortë, fuqinë e gjej cdo ditë teksa kërkoj me ngulm të ngrihem edhe pas rrëzimit, e më fort dua pas lëndimit. Një ditë do të të tregoj sesa dashuri prej shpirti mund të japë sërisht një zemër e thyer, po deri atë ditë do vazhdoj të dua veten me shpresën se edhe ti do të mësosh prej meje...



Vetja ime, mbaji sytë hapur të mirave të botës, trishtohu pak e kur të lumturohesh gëzoju jetës, gabohu dhe mos ndjej pendim, mos i ngarko shpinës së ditëve të tua lot... ti bart një pikë të dobët që ndërmjet të gjallëve i thonë shpirt! Falmë që të shkunda prej butësisë tënde, ja kam patur frikën lumturisë e kam shtrënguar dhëmbët kur e kam jetuar.
Natës ja rrëfej sekretet, dëgjuesja ime e heshtur, njëmijë fjalë t'i them vec me sytë drejtuar hënës, lundroj në ty me gjithë zemër, vetja ime dashuri!


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more