E ke menduar ndonjëherë si do të ishte bota pa mua, pa ty?

Unë vetë nuk e di si do ishte kjo botë po të mos ekzistoja unë, nuk e di a do isha si një pjesëz e munguar në jetën e dikujt, ndoshta edhe mundet. Por ndoshta do isha lindur në trup e në jetë tjetër, nuk do isha kjo që jam, mund edhe të kisha lindur në një kontinent tjetër e të jetoja ndryshe, mundet...

Ka momente kur ndihemi krejtësisht të vegjël në botë, të zhveshur nga fuqitë për të ndryshuar dicka, megjithatë mendoj se jetët që kam prekur, njerëzit që kam njohur, emocionet, ndjesitë dhe të gjitha të voglat e patjetërsueshme, më bëjnë mua ashtu sikurse edhe ty, të shohim se në fakt e vogël është bota, jemi ne ata që i japim dimension.

Ka një cast kur në heshtje e gjen veten padashje duke reflektuar në xhunglën e shumë ndodhive që ti vetë i ke trazuar. S'do të doje të kishe ndryshuar asgjë, ose do t'i bëje të gjitha ndryshe, por në cdo etapë të jetës do gjeje një përkëdhelje të sedrës duke mos e limituar aspak veten por në thjeshtësinë e cdo gjëje që të rrethon, do të pohoje e bindur, jam cdo gjë që kam bërë, jam cdo ndodhi që kam jetuar, unë jam ndryshimi!

Bota do të ishte e mërzitshme pa ty!

Askush sdo të kishte të qeshurën tënde, emrin tënd, mënyrën se si ti afekton jetën e dikujt, gëzimin që sjell, dhe atë që të bën të jesh unik në botë!

Nëse ti nuk do kishe ekzistuar, tjetër kush do të vinte në jetë, por ti do të përbëje një mungesë dhe jeta do të ishte e mërzitshme pa ty... Nëse nuk do të lindte një piktor, unë nuk do mundja të shihja diversitetin mes gjithë të bukurave, nëse nuk do vinte në jetë një tjetër njeri, do kishte edhe hapësira të paprekura të mendjes time që ndoshta të tjerë sdo të mundnin t'i shquanin, ndaj ti përbën ndryshimin!

Me gabimet e me cdo veprim të kryer me kujdes, me gërmat e zeza mbi të bardhë e me cdo fjalë të thënë e të pashquar, po të mos ekzistoje ti, botës do t'i mungoje gjithsesi...

Nuk je ti i vogël në botë, bota është e vogël para teje, sepse po të mos egzistoje ti, botës do t'i mungoje gjithsesi...

Comments

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Desantila

Search This Blog