Do të shkruaj për ty...

Do t'i shkruaj për ty, fjalët që prej të tjerëve thura histori, fjalët e të tjerëve që sot i mora në duar dhe u zotova t'i bëja të miat e në rruaza të stolisja një gjerdan fjalësh për ty...

Të të them faleminderit që hyre në jetën time si një udhëtar në një rrugë të vetme, si një pasagjer në krahun tim të djathtë në avion, si një dorë shtrënguar në boshllëkun e gishtërinjve të mi, erdhe ti, dhe si copëz e munguar, plotësove atë hapësirë që unë nuk e dija  se ekzistonte...

Të të them, duamë aq sa mundesh, se një zemër si e jotja, di të dojë përtej cdo ndjesie... Të të them më në fund, fjalët që të tjerët i thanë njëri tjetrit kur duheshin... 

Të mos kem frikë nga ecja zbathur në rrugët qe do të ec me ty, të bindem se jeta është një kuti surprizash që luan ecejake e shpesh herë të hapet duarsh në një ditë të zakonshme si kjo, duke ardhur krejt ashtu pa asnjë festë të vecantë, pa një datë, pa asgjë të zhurmshme, drejt e në shpirt...

Të të dërgoj këngët që të tjerët ua dedikuan njëri tjetrit, të jetojmë një kohë ku shembuj të mos jenë më personazhe të filmave, ai dhe ajo, por midis nesh, unë edhe ti!  

Njëherë kisha ëndërruar që isha dikush që doja, ëndërroja të ishe ti pa e ditur se kush je, një ditë ëndërroja që të gjitha netëve të pagjumë, të ishe ti arsyeja...

Por ti nuk erdhe netëve të lëna gjetkë në vetmi, as vegimeve të mëndjes, ti erdhe një ditë dhe hodhe poshtë gjithë muret e ngritur të veshur me shelgje, ti më bërë të buzëqesh me premtimin, se cfarëdo që të ndodhë, të duhemi, mundemi. Mundemi më fort të duhemi pas qindra kilometrash, pas rrugëve që në destinacione të ndryshme ecim dhe në shtrëngimin e fjalës, të dua për vete.

Ti je arsyeja!

Që sot fjalët e botës do t'ja vjedh duarsh.

Do të të shoh përsëri, pas ditësh ku do të ketë rënë shi, pas ditëve që do jem trishtuar për mungesën tënde, që jetës t'i kem mbajtur mëri, do të frymoj prej shpirti, do të të shoh përsëri dhe kohës t'i heq perden, kur diellit në fytyrë ti buzëqesh e t'i pohoj se asgjë tjetër nuk paska rëndësi, kur ke një zemër të lumtur, kur arsyeja je ti!

Të të pyes, ku ishe më përpara?! Ku ishe ti kur unë doja të isha një njëri që di të dua... Të të them qëndro, më shtrëngo e puthmë duart, besomë, njëjtë sic bëj unë me shpirtin tënd, duamë!