Unë jam jetë! Unë jap jetë!

Jam njëjtë me ty, jam rozë, jam zemër, jam lot, jam femër! Jam motër, jam shoqe, jam bijë, jam mbesë, jam dashuri! Jam nervoze, jam e paduruar, jam uragan, jam det, qiell, stuhi, jam gjithcka që përbën një jetë! Jam krijuar për të qënë e tillë, të kem zë, një qëndrim, një mendim, dhe në dreq të shkojnë shenjtoret, kur dicka më përket, deri në fund do ta mbroja me shpirt!

Jam një ylber, jam ngjyra, jam bojë, jam art! Nuk kam kufij, nuk jam ishull, nuk jam as luftë!

Jam njëjtë me këdo, nuk bëhem më e fortë nëse përpiqem të të dobësoj ty, nuk bëhem më e dobët nëse të jap atë që realisht ti meriton! Jam mëngjesi me vrull, jam letra pafund, jam krahu yt, mbështetja, kurajoja, jam shpirt! Jam poezi, vargje pafund, pasion, dëshirë, frikë e ndjesi!

Përbëhem nga një zemër e madhe, jam glob i shpirtit tënd, jam shtrëngimi i duarve atëherë kur më së shumti të duhem! Jam nata pa gjumë e dehjeve të tua! Jam rrotullimi i mendjes, lëmshi i ditës, e qeshura në prag oxhaku! Jam e fortë, e pamposhtur, jam femër! …jam e pakrahasueshme, por jam e njëjtë me ty!

Jam paqja e gjumit, mbështetja në shpatull, jam e para, jam e fundit, si mëngjesi, si darka, si e ëmbla dhe e hidhura, jam e lodhur… nuk bëj kompromis për shpirtin, nuk e shes dinjitetin, as nuk blej me dorën e djathtë atë që më bën dëm!

Ndoshta jam arsyeja e parë një rikthimi e ndoshta jam dëshira e fundit e një largimi, por në fund të ditës, jam gjumi, jam ëndrra, jam një qiell plot yje dëshirash të tua!

Jam femër...

...jam të gjitha, e të gjitha përbëjnë atë që unë jam!

Comments

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Desantila

Search This Blog