Një biletë për udhëtim hark!

Ka aq shumë shkëlqime dritash e zhurmë të qeshurash këtu sa edhe sytë më ndizen dritë prej gëzimi!

Në karosel të kuajve rrotullohen gjithë ngjyrat e zemrës, e gjithë bota rreth dashurisë!

I mbaj sytë tek një kolovarëse që bën ecejake para e pas, më afrohet fytyra e një vajze të vogël flokë artë veshur në të kaltër, buzëqesh pas saj, ja fiks këtë pamje ka lumturia!

Me frikë shoh trenin me ulje ngritje si thepisje në zemër, një djalosh i vogël qerpikë gjatë shtrënguar duart fort në mbajtëse, njësoj kështu e ka pamjen siguria...

Me kokën ulur bëj hedhje hapash për të mos u penguar ndër lodra fëmijësh e në cast rrethohem me flluska sapuni të mëdha... Një zonjushë e veshur në borëbardhë fryn prej saj tullumbacë që në sekondë shpërbëhen në ajër, diku vetë e diku nga gishtat e vegjël të fëmijëve, e në cast më ngjan njësoj si frika e largimit, aq duhet, vec një fragment sekondi...

Kapem pas cdo lodre të vogël e rrotullohem nën ajrin e një melodie të ëmbël në sfond. Fytyrë-qeshurit më vjedhin vëmendjen, bie dhe unë në grackën e ëmbël të rikthimit pas në kohë. Më shfaqet imazhi yt...

Zhurma e përplasjes së makinave, nën ngazëllim djemsh e muzikë të fortë ma godet pamjen që si re e bardhë u formësua mi kokë! I ngjan njësoj shpërndarjes së thyer të xhamit kristal, zhurma që bëri edhe e shkuara jonë... Sfungjerë sheqeri rozë ma ëmbëlsuan dhe njëherë shijen, nën të ftohtin e hidhur të një vjeshte si kjo.

Lumturisht tërhoqa një biletë për udhëtim hark...

Kishte edhe të tjerë si unë, dikush zgjidhte ngjyrën e një tjetër nxitonte të ulej...

Një biletë, kaq zotëroja, për ti ardhur dhe njëherë qark jetës për të mbërritur tek ti.

Një udhëtim në karosel të jetës, ku rrotullohen gjithë ngjyrat e zemrës, dhe gjithë bota rreth dashurisë!

Comments

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Desantila

Search This Blog