Skip to main content

Të lutem, shko!

Më mbeti e madhe dashuria për ty e nuk besoj se ka zemër tjetër ta nxërë. Por ti e di, kudo qofsh në botë e në cdo cep që jeta do të të mbajë, mos harro, ti ishe vendi ku doja të jetoja dikur...

Sic more me vete valixhen tënde, more me vete edhe copë të jetës time... Më ke lënë shkret, e nuk po di të mësohem pa ty... Nuk paguhet kështu dashuria!

Thuama dhe njëherë se nuk më do më në krah e të betohem do të jem unë ajo që do të gjej rrugën larg prej teje, vetëm thuama dhe njëherë se nuk e di më c'është të duash, e në djall shkoftë gjithcka! Sepse ka fjalë që dhembin, ka fjalë që gënjejnë ka edhe fjalë që japin jetë! Po mua m'i more pak nga pak të gjitha, më mbeti në duar vetëm zhurma e rrëmbimit tënd... Vetëm heshtjen nuk munde të ma shkulje duarsh...

Të lutem, shko!
Nuk do të shkruaj për ty as në ditën më të trishtë në jetë, m’a ke djegur durimin si ashkël e thatë ditëve të verës po prap nuk m'a skuqe shpirtin... M'i ke lënë bosh vazot me lule në parvazin e pritjes... U thanë të gjitha! Por mos ik pa mi thënë të gjitha këto, mos ja kthe shpinën zemrës, më mirë thuama se kaq ishte e në rrugë më sdo të shihemi me mall si dikur, por rrugët do të na ndahen tani për të mos u bërë më bashkë kurrë!


Vec heshtja mbajti fjalim atë natë!

Si zonjë ngriti kapelen që i binte sysh. Të hidhët e ka shikimin vejusha kokë e këmbë në të zezë! Ndezi një cigare në mesin e dhomës, bëri tym e me zhurmën e një skarpine, theri ngulur der në shpirt cdo premtim tëndin...


Do të të harroj e asnjë dhimbjeje nuk do ti hap dyert. Në buzë të tjera puthjet do flasin një histori të re... 




Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more