Kam ndezur kujtimet!

E di që mungojnë arsyet, që të gjej prap edhe njëherë forcën të shëroj veten!

Por unë as nuk dua ti gjej... Cmë duhen arsyet kur kam një motiv?!

Unë nuk dua që askush ta zërë vendin tënd! Nuk dua të vijë asnjë deri aty ku mbërrite ti, rrugës tënde ja kam fikur dritat e i kam lënë ndezur vetëm një kujtim, atë të premtimit përgjithmonë.

Askush nuk do të ulet në vendin tënd e shpirtit t'i thurë edhe njëherë vargje, të gjithë le të flasim njësoj, unë vetëm muzikës tënde i jam falur me kohë...

Le të më kërkojnë, unë e di se nuk do të munden të më nxjerrin prej kopshtit tënd! Ata nuk ma njohin ende luginën, as gjurmët e tua, as lulet që ti një nga një i shndërrove në copa zemre! Në oborrin tonë, flenë e zgjohen gjithë lulet e botës, edhe tulipanët e mi... Dhe ujitja e tyre me lotët e ikjes tënde...!

Nuk do të lë askënd në pragun e hështjes time të trokasë, ti ende fle aty dhe gjumin nuk dua të t'a tremb unë... Në qiellin tim, do të lëshoj tullumbacet mbledhur me një fjongo si dëshirë, të vijnë drejt e aty ku je ti, si një lutje për të të parë edhe njëherë!

Do të shëtisja rreth e qark teje pa u ankuar se zvarrë e tërheq fustanin që më pengohet edhe gjëmbave të trëndafilit, as irisëve lozonjarë, as manjolave që i deshe fort nuk do t'i ankohem për ty...

Do të qaj mbi një tulipan të bardhë, i tillë ishtë dhe shpirti yt!

Comments

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Desantila

Search This Blog