Skip to main content

Do të zgjidhja dashurinë!

Ndoshta fati na gjen vetë edhe kur rrugët t'i marrim të ndarë, ose fati do të mbetet si një leckë hedhur pas krahëve...
Do ta lë të shkoj, pa ju kapur pas si një mace tekanjoze, do ta lë të shkoj edhe sikur të më thyejë... Sepse e di që në kufirin e urrejtjes dhe dashurisë, të premtoj, do të zgjidhja dashurinë!

Sa hapje mbyllje qëpallash numëron një gënjeshtër?! Më ngjau se edhe zhurma e tyre theu frikën time, e ti më ndjeve!
Vesha përqafimin tënd dhe kuptova se doje të më heshtje duke bërë bashkë rrahjet e zemrës! E imja sa nuk doli prej kraharorit...

Qëndro, qëndro kështu sic je!
Pa më folur! Lërmë të shoh tek ty humbjen tonë të dikurshme. Je dorëzimi më i ëmbël i ditëve të vjeshtës. Je fundi im i verës, je shtatori im i preferuar!

Ndërkohë që hëna është syri i vetëm që na sheh prej lart, të dy flasim ngjyrën e saj, njëmijë drita ndizen në ato që thua, ul kryet e në heshtje pohoj, do të gjehemi sërisht, në një jetë tjetër a në një dëshirë! Në esencën time, me magjinë tënde, do të flasim me zërin më të lartë se rrahjet e humbura të zemrës, do ti hedhim rërë e t'i turbullojmë shikimin atyre kufinjve që larg na mbajnë...

...në humbjet e jetës, as unë as ti nuk do e numërojmë njëri-tjetrin si dështime,  ne do të mbetemi gjithmonë vendi i sigurtë për të kycur edhe njëherë  shpirtin!

Sepse e di që në kufirin e urrejtjes dhe dashurisë, të premtoj, do të zgjidhja dashurinë!

Desantila

Comments

  1. UnknownSeptember 1, 2016 at 3:00 AM

    te lumte mendja Desantila

    ReplyDelete
  2. UnknownSeptember 2, 2016 at 4:52 AM

    Njerezit me zemer te madhe keshtu si ti , do te zgjidhnin perher me te miren❤, dashurine! Me kenaqe perdite Desantilaa te puth fort😘!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more