Skip to main content

E dija që ti një ditë do ikje!

Nuk e di pse por ama e dija, e kjo më gjeti të përgatitur. Përherë më thoje, ti e ke edhe mendimin me datë skadence… Dhe unë që qeshja…
E dija tekstualisht se si në momente të caktuara do të reagoje, ndaj nuk më duket cudi largimi yt, përkundrazi, shumë je vonuar! Ka shumë gjëra që doja të t’i thoja pa ikur ti, por kam gjetur formën e duhur që ti të më dëgjosh pa patur nevojë të flas.
Mban mënd si u njohëm?! Unë vdisja të të ngacmoja, ti ishe aq provokues në cdo fjali sa më dukej se nga momenti në moment do të të hidhesha me duart në fyt. Po ende pa mbaruar unë këtë skenar në kokë, ti ma ktheje situatën, aq, me një shikim, e kështu mes grindjesh e të qeshurash, u gjendëm duke folur për pushime të përbashkëta, për faturat në zarf poshtë derës, për drekat familjare, për pagëzimet e dikujt…


Tmerr! Po c’deshëm që ecëm kaq shpejt, ishim mirë kur ishim më pak, cna u desh gjithë ky afrim? Isha më mirë kur mezi prisja një sms tëndin, akoma më mirë kur drekat dhe darkat ishin të shkurtra që i linin kohë ditës tjetër për atë që nuk u tha dje, pa ato fotot vendosur kornizave si një cift perfekt, isha shumë rehat kur më duhej të të jepja një aprovim nëpërmjet telefonit nëse duhet të vishje  kostum blu apo të zi, ishim aq mirë larg sa kjo afërsi na bëri keq!
Mua më bëri keq ardhja jote, të desha ashtu larg, me difektet që rrinin të vogla prej aty ku ishe, tani që t’i njoha nga afër them, edhe të tuat kisha mangut, unë kam vetë plot të tilla! Jam shumë e mirë kur jam e keqe, por bëhem tekanjoze kur jam e mirë!

E di cfarë m’a mban shpirtin gjallë mua? E panjohura, mistikja, ajo që ti nuk më jep, ajo që unë dua të shoh e ti m’a fsheh, kurioziteti im që nuk gjen vënd askund, frika për të të humbur, dëshira për të të thënë të gjitha këto dhe tërheqja pas e tyre në sekonda… Po ti ma hape kutizën e të gjithave! Nuk mbeti më asgjë për të të dëshiruar, asgjë për të të intriguar në qënien tënde, sikur të më jepje më pak do isha ushqyer cdo ditë deri se di se kur… Po ti më ngope…
Më zë e qeshura kur shoh që ke boshatisur murin ku ti vetë kishe ngritur një kënd me foto pafund, të miat e të tuat bashkë e copëza kujtimesh që zor se ti do dish t’i fshish, edhe të kam thënë, e kam formën se si të të bëj të mos më harrosh, t’i më ke marrë me vete…

Unë e dija që ti mbrëmë do ikje, më vjen keq që më more me vete me largimin tënd! Në mur kanë mbetur hijet e kornizave të të gjitha fotove! Tani që jemi prap të huaj, më duket se të njoh shumë mirë. Kur të kthehesh, lëri fotot pas dere, bashkë me gjithë kujtimet e mia, ndryshe do të të bëjnë dëm! Bëhem tekanjoze kur jam e mirë, e kur jam e mirë bëhem shumë e keqe!

Desantila


Comments

  1. EllenMarch 7, 2022 at 9:29 AM

    Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Të dielën…

Merre veten përdore dhe ulu diku larg dhe qetë. Merr muzikë, merr me vete ca kujtime të bukura të vogla që të të shërbejnë si gosti për paqen tënde të ëmbël, merr me vete edhe veten, atë më të dobtën, më të cënueshmen vete, merre dhe lëshoje të lirë pikërisht aty… Ktheja shpinën diellit të të ngrohë, mos pesho asnjë gjë në mendje dhe mendo se në atë cast ekziston vetëm një moment mondan, i paprekshëm nga rutina, është momenti yt. Duke parë veten nga ky cep i jetës, ngjyrat marrin edhe më shumë dritë, padashje edhe elementi më i parëndësishëm, merr formë! A bën ta ngrijmë këtë pamje bashkë me ndjesinë e dlirë? Sa e bukur vjen jeta kur zgjedh të shohësh prej nga këtu, shtrirë në bar të njomë, me sytë qiellit, me duart që vizatojnë ëndrra në re, me dëshirat e lëna në ajër si balona fëmijësh që era i përkëdhel me qejf. Ndiz muzikën dhe sill në mendje cdo kujtim që të vjen prej saj… Vallëzo me veten, sic bën me tjetrin, me gjithë pasionin që rrekemi të japim pa kursim për gjithcka...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
16 comments
Read more

Të të kem edhe njëherë më shume se kaq…

Ne kemi më shumë brenda vetes sesa ajo që japim, e ruajmë si më të fortën armë, si më të cmuarën vlerë, e ruajmë veten për ditët ku do të na duhet të vihemi në provë. Kur jeta na ul me këmbë në tokë e na merr në pyetje, na vendos përballë një ndjesie që në vetvete është pasqyrë të cilën kemi refuzuar ta shohim… Atëherë ne zhvishemi! Heqim dorë nga të qënurit të paralizuar dhe mbajmë në shpatull forcën e të qënurit pikërisht ne! Zgjedhim të marrim edhe shije te hidhur, provojmë lot, ndjejmë zemërim, trishtim, mblidhemi grusht në guackën e errët për aq sa na duhet e prapë brenda vetes e gjejmë rrënjën dhe dritën. Ka një magji në padijen se c'do na ndodhë më pas dhe më e bukura qëndron te forca për të mos patur me vete frikën të provosh përsëri. Të duash, të dish të duash, të duash edhe pa ditur e të jesh e plotë aty, të prekesh të gjitha, mjafton të të bëjnë të lumtur. Ne njohim veten tonë më të bukur vetëm kur jemi të aftë të duam, të ngjashme me zotërimin e gjithë botës në shpirt. ...
Post a Comment
Read more