Skip to main content

E dashur e shkuar, të dua!

Ti më ke lënë një varg diamantësh, nga ata të fundit të detit, më ke lënë të gjithë grimcat e lumturisë që të mbushin zemrën! Ti je njeri që njëherë në jetë vjen! Dhe unë nuk jam përpjekur për asnjë moment të të harroj. Je i vetmi kujtim që do t’i rikthehesha ta shfletoj kur jam e lumtur, kur më shpërthen zemra nga emocioni, në adrenalinën më të fortë, pikërisht aty do të doja të të shihja…
Doja t’i jepja vetes edhe njëherë  pamjen e të qënurit e dobët përballë asaj që është e fortë, ndjesisë! Të strukesha syve që e di se do të më bënin të ndihesha si atëherë. Unë doja të isha dhe njëherë dikur, por kësaj rradhë e tashmja nuk m’i lëshonte duart…

Është një luftë e ëmbël ndërmjet asaj që jam dhe dua të jem! Unë isha e lumtur, unë jam e lumtur!
Isha e lumtur në gjithësinë e asaj që ti me zemër dije të jepje. Isha mësuar me të qënurit një njeri veshur me emocione të forta. Ti ishe pjesa ime më e mirë. Ti ishe më i miri i ditëve të mia. Një lëmsh i bukur që nuk do të doja të merrte formë! Ishte bukur ashtu, i veshur me tinguj, me netë pa gjumë, me rrugëtime, me një ngjyrë të fortë ëndrrash! Ti ishe vëndi im i lumtur, ora e pritjes më e padurueshme në botë, cdo dëshirë flinte në jastekun tënd! Përqafimi i gjithë sekreteve të një bote gjente një vend të sigurtë, tek ty! Kujtimi më bën të dobët…


Jam e lumtur, në ditët që njoh prej në zgjim e deri në mbrëmje, lehtë më shpëton një buzëqeshje kur dëgjoj se ka njerëz që ende flasin për ty. Kam mall të pohoj se ende të kam, por se di pse nuk trishtohem kur mbështës duart mbi fytyrë e në heshtje më kaplon një dëshirë të them se më ka mbetur një grep i varur në hapësirën tënde! Një mesazh në shishe hedhur gjetkë, për të lënë në detin tënd një varg fjalësh që në duart e dikujt do të thyhet e të lexohet!
Të kam thënë me qindra herë se sa herë më pyesnin se si e pikturoj lumturinë, me një laps të vizatoja ty përbri! Ti e ke bërë këtë botë më të bukur vetëm duke qënë pjesë e saj. Ti e ke bërë botën time të marrë formën e një njeriu më të mirë… Lumturia e ndryshon njeriun! Ajo nuk është dicka fizike, është vetëm shkëlqimi që merr njeriu në atë shikimin e syve!

E dashur e shkuar!
Të dua fort. Ti më ke dhënë atë histori për të cilën njerëzit do të ulërisnin prej gëzimi: “Të lumtur si ata…” Mua nuk më vjen keq që të kam humbur, nuk më vjen keq që ti mbete aty e unë nuk pata fuqinë të të merrja me vete edhe sot. Ti do të mbetesh gjithmonë “koha e gabuar e njerëzve të duhur.” E shkuar! Do të të dua gjithmonë, më vjen keq që nuk të ushqej dot cdo ditë por dua të dish se ke gjithë forcën time për të të mbajtur aty ku të takon, në një zemër të lumtur si e imja…
E dashur e shkuar, erdha të të shoh, doja t’i jepja vetes edhe njëherë  pamjen e të qënurit e dobët përballë asaj që është e fortë, ndjesisë!

Desantila


Comments

  1. EllenMarch 7, 2022 at 9:27 AM

    Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Të dielën…

Merre veten përdore dhe ulu diku larg dhe qetë. Merr muzikë, merr me vete ca kujtime të bukura të vogla që të të shërbejnë si gosti për paqen tënde të ëmbël, merr me vete edhe veten, atë më të dobtën, më të cënueshmen vete, merre dhe lëshoje të lirë pikërisht aty… Ktheja shpinën diellit të të ngrohë, mos pesho asnjë gjë në mendje dhe mendo se në atë cast ekziston vetëm një moment mondan, i paprekshëm nga rutina, është momenti yt. Duke parë veten nga ky cep i jetës, ngjyrat marrin edhe më shumë dritë, padashje edhe elementi më i parëndësishëm, merr formë! A bën ta ngrijmë këtë pamje bashkë me ndjesinë e dlirë? Sa e bukur vjen jeta kur zgjedh të shohësh prej nga këtu, shtrirë në bar të njomë, me sytë qiellit, me duart që vizatojnë ëndrra në re, me dëshirat e lëna në ajër si balona fëmijësh që era i përkëdhel me qejf. Ndiz muzikën dhe sill në mendje cdo kujtim që të vjen prej saj… Vallëzo me veten, sic bën me tjetrin, me gjithë pasionin që rrekemi të japim pa kursim për gjithcka...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
16 comments
Read more

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more