Më jep një buzëqeshje!

Një nga këto të rastësishmet, vjedhurazi në rrugë, që të shpëton teksa sheh një fytyrë të njohur!

Një nga ato të vjetrat, sipërfaqësore, që të më bësh të mendoj se mes nesh vazhdon të ketë një hendek të madh.

Në mëngjes, kur të shkëmbehemi shkallëve, më jep një buzëqeshje! Vetëm aq, m’i ke thënë të gjitha. Në lokal, në orën tetë, kur dielli sapo është ulur mbi pjatën e filxhanit të kafes, kur unë të kaloj, më jep një buzëqeshje. Kur të jesh duke shpjeguar kolegeve një cështje dhe të ndeshesh me sytë e mi, më buzëqesh. Në cepin e asaj bordurës ku shet një grua trëndafila, më jep një buzëqeshje. Kur të jesh në makinë, duke lejuar kalimtarët të ecin e të kthesh kokën, më jep një buzëqeshje.

Ndoshta ti nuk e di, sepse unë nuk t’a kam thënë, ilac i shpirtit tim, ndjesi deri në palcë, forcë për t’u rikthyer, një dorë e zgjatur, ti nuk e di si u ndërtuan të gjitha ne skeletin e një buzëqeshjeje. Ti ndoshta nuk e di se sa e sa fjalë ka prekur një shikim, e sa prekje ka përqafuar syri im, sa forcë ka një shpirt e sa shpirt të ka buzëqeshja ime. Përbërësi më efektiv në ndjesitë e pathëna, është pamja me shpërthimin e lumturisë në sy! Ma ushqe shpirtin me atë peshë që vetëm buzëqeshja jote di të japë. Më co në një botë tjetër ku të më tërbohet edhe qeliza më e vogël e adrenalinës, në atë hapësirë ku të jem vetëm përballë shikimit tënd!

Buzëqesh, në të mirë e në të keq, në ditë të zymta e të trishta, sepse në kohë cdo gjë e ka një shpjegim, kur akoma mos të ketë ardhur vera, pa e ndjerë akoma, kur të jetë ftohtë, më co pranë detit, megjithë të, më jep një buzëqeshje!

Kur të mbyllësh sytë, në pasditen e qetë pas një dite të lodhshme, e në krahun tim të mbështetesh, kur të nxitosh për të shkuar në një darkë pune, kur të mos kesh kohë, kur të jesh i lirë, kur të kam mërzitur unë e as me sy nuk do të më shohësh, në momentin që i thua vetes “boll më”, kur të më urresh e t’i kemi ulëritur njëri-tjetrit të gjitha gabimet në fytyrë e të largohesh aq i hidhur sa të mos duash as veten, kur të ketë mbetur edhe ndonjë fjalë e fundit pa thënë, kthehu e më shih…më jep një buzëqeshje…

Më jep një buzëqeshje rikthimi, nga ato pas hatërmbetjes…

Desantila

Comments

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Desantila

Search This Blog