Skip to main content

Kur ti të zgjohesh, unë do të kem ikur!

Ashtu sic më pe tek vija, do më shohësh që do kem ikur. Ndërkohë që më bërë kryefjalë të ditëve të tua, do më shohësh që do kem humbur nëpër gërmat e një libri. Do të kem ikur kur ti të zgjohesh nga ëndrrat ku po më shihje… do të jetë bërë natë ndërkohe që më kërkoje mëngjeseve.

Ashtu sic më ke parë të vrapoja për tek ty, do më shohësh që do kem ikur…Në heshtjen e paqtë sapo të zgjohesh, kur të hapësh sytë, unë do të kem ikur!

Do të të trishtoj për aq herë sa të kam bërë të lumtur.

Thellë nuk e kisha kuptuar që po ndahesha copash e asnjë grimcë nuk po bëhej me tjetrën, po ndjeja nga pak se përkulja e fundit ishte e fortë për t’u ringritur, se fryma që psherëtiva prej shpirti, ishte e fundit në ajrin tënd. Dua që sonte të flesh i qetë, unë nuk do të bëj zhurmë, në majën e gishtave do të largohem prej aty ku dikur bëntë ngrohtë, por ti nuk do të zgjohesh, as sytë nuk do të ndjejnë që përreth një siluetë po lëviz. Më vjen keq! Më vjen keq që të dhashë kaq shumë, por tani do iki. Në mënyrën më të trishtë, në orën më të dhembshur, ende pa zbardhur, duke të ti lënë të gjitha aty, pa e ditur ende ti pse, pa e kuptuar, pa të dhënë një arsye, mes gjithë pyetjeve ku nuk do mundesh të dalësh kurrë, aty do të kem ikur!
Shihem në pasqyrë dhe për një moment ndjej se përballë më buzëqesh uni! E një copë herë ndalem për të parë atë që dua të shoh. Të vërtetën!

Atëherë kur nuk ke asgjë për të humbur, rrezikon të provosh, kur ndjen se je shterur prej të gjithë ngjyrave që ke përdorur, se je mekur duke lidhur nota që për ty ishin muzikë,  ndjen se rruga që të pret është aq e butë dhe e qetë, njësoj si largimi i zbathtë e pa zhurmë prej dhomës së gjumit!


Do të të bëhem zbrazëtira e ditëve plot, filxhani bosh i kafes në mëngjes, as telefoni nuk do të bjerë thirrje prej meje, nuk do të jem më shoqëruese në tavolinën e pushimit të drekës, nuk do të të zhgarravis më në copa letrash porositë e vogla në ajrin e përbashkët, të gjitha do ti ec zbathur dhe pa zhurmë, që të mos ndjesh se si kriset pak nga pak një shpirt, do të jesh vetëm të dielën e zgjimit të vonë, kur dorën të zgjasësh në jastëk e të mos prekësh më flokët e mia, e gjysëm zgjuar  të mendosh se po të përgatis mëngjesin, do të kem ikur shumë larg kur ti ende të jesh në shtrat.

Do të kem ikur kështu, butë, si buzëqeshje, pa valixhe zvarritur, pa asgjë, zbrazur për të veshur kujtime të reja! Do të të dhëmbë gjithckaja, më vjen keq, mësoi ti jetosh të voglat që të kam lënë, pa mua… pa më thënë asgjë e pa të dëgjuar unë. Do të ndjesh deri në palcë vetminë, sic ndjeje me shpirt prezencën!

Kam ndenjur shumë gjatë, nuk mund të ikja me zhurmë, unë nuk dua të të zgjoj…  Të përshëndes e prej derës që po mbyll, të puth sytë me duar, më vjen keq…
Kur ti të zgjohesh, unë do të kem ikur!

Desantila


Comments

  1. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Të dielën…

Merre veten përdore dhe ulu diku larg dhe qetë. Merr muzikë, merr me vete ca kujtime të bukura të vogla që të të shërbejnë si gosti për paqen tënde të ëmbël, merr me vete edhe veten, atë më të dobtën, më të cënueshmen vete, merre dhe lëshoje të lirë pikërisht aty… Ktheja shpinën diellit të të ngrohë, mos pesho asnjë gjë në mendje dhe mendo se në atë cast ekziston vetëm një moment mondan, i paprekshëm nga rutina, është momenti yt. Duke parë veten nga ky cep i jetës, ngjyrat marrin edhe më shumë dritë, padashje edhe elementi më i parëndësishëm, merr formë! A bën ta ngrijmë këtë pamje bashkë me ndjesinë e dlirë? Sa e bukur vjen jeta kur zgjedh të shohësh prej nga këtu, shtrirë në bar të njomë, me sytë qiellit, me duart që vizatojnë ëndrra në re, me dëshirat e lëna në ajër si balona fëmijësh që era i përkëdhel me qejf. Ndiz muzikën dhe sill në mendje cdo kujtim që të vjen prej saj… Vallëzo me veten, sic bën me tjetrin, me gjithë pasionin që rrekemi të japim pa kursim për gjithcka...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...