Skip to main content

...duhej të më thoje qëndro!

Duhet të të kisha thënë shumë gjëra para se të largohesha me një lamtumirë! Kur të kisha përballë për herë të fundit, e vendosur për të mbyllur një libër historie, kur me gjakftohtësi të të thoja kaq ishte, mbaroi, në atë hezitimin tënd për të folur, duhej të të kisha thënë se të kam dashur, se nuk të hedh poshtë asnjë ditë, se ti ishe një njeri i mrekullueshëm, edhe unë isha…

Duhej të të thoja mos më lër të të lë unë, qëndro, rezisto, më mbaj…
Duhej të të thoja më përqafo si dikur, ndoshta do më zbutej zemra…
Ku i kishe fshehur gjithë fjalët që duhej të m'i përplasje fytyrës?

Të më thoje qëndro, ashtu sic qëndrova unë me ty, kur askush nuk ishte, kur të mohoja qënien tënde me mospërfillje e të thoja shko… të më përplasje fytyrës gjithë dëshirat e tua, mënyrën se si më bërë të të dua, formën që i dhe ditëve të mia, të ulërisje me forcë se unë dikur të kam thënë se pa ty nuk mundem, kurse sot jam ajo që dua të të zhvesh përgjithmonë nga ajo jetë që e quaj vetëm timen, atë që dikur e ndaja me ty … të më thoje se mund të rinisë gjithcka me një buzëqeshje, një nga ato të miat, që dikur të dedikohej ty!




Me butësinë që më bërë për vete, kur lëshoja arrogancë në cdo fjalë, kur nuk doja të doja askënd përvec vetes, aty ku u riktheva si dikur, t’i bëje të gjitha nga fillimi…
Duhej të ma thoje i pari se po gaboja, duhet të më thoje se po nxitohesha, të më kapje prej duarsh e të ngulje këmbë të shihja në sy, të thoje prap: je kaq kokfortë!
Tani që i mendoj të gjitha, pas kaq shumë kohësh, dua të të them se të bëj fajtor që më le të shkoja, prej teje mora shumë…

Prej gabimeve të mia, mësova se  nuk kam ndeshur kurrë asnjë njeri në botë që të mos jetë bërë një njeri më i mirë nëpërmjet dashurisë, se gabimet dhe dështimët të bëjnë të ngrihesh fort me të dyja këmbët duke e ditur mirë se ku të mos shkelësh në rrugën e kthimit, se duke dashur shumë veten nuk bëhesh egoist, por mëson të duash të tjerët me zemër, se të pranosh të tjerët pa kushte nuk do të thotë të bësh kompromis me veten për t’u bërë sipërfaqësore, se ti ishe reflektim i atyre gjërave që unë bëja… e nëse arrita të heq dorë nga ti, kisha hequr dorë nga vetja!

Ti ishe pjesa më e mirë e imja, shpresoj të të kem bërë të lumtur…

Ndjesë për largimin, duhej të më thoje qëndro…



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more