Skip to main content

A të kujtohem unë?

Përshëndetje!
Më mban mënd?!
Dikur isha mendimi yt!
Dikur dëgjonim të njëjtat këngë, u mësuam të ndjekim hapat e njëri-tjetrit në vallëzime prekjesh! Mësuam se kemi shije të ndryshme për muzikën, për pijet, për filmat, për pikturat, përfunduam dhe në shije të ndryshme për njerëzit. Në kapituj të vegjël shkruam histori të gjata, në fjali të shkurtra zgjatëm jetën! As vetë nuk e dinim që do të duheshim kaq fort për t’u zhdukur aq lehtë prej njëri-tjetrit!

Nuk hezitoja të hiqja dorë nga një ditë pune vetëm për të qënë aty ku mendoja se koha më e mirë ishte pranë teje, dhe duke e zhveshur xhaketën e pendimit, të humbisja në rrugën tënde duke pëshpëritur: se di a ka mjaftueshëm nesër për gjërat që i dua me ty!

Fragmentet e jetës që zgjodhëm t’i rrugëtojmë të dy, më cuan në një botë ku pafundësia do ma kish zili frymën! Përqafova fort atë cfarë ishe ti në atë moment, veten fillova ta dua më shumë, gjurmët nuk m’u fshinë se smbajti më vënd kujtimi, por cdo histori jepte më shumë peshë se tjetra, i rënduam emocionet, vetëm ajër dhe kohë për të të dashur më shumë, kaq më duhej! Të kujtohem kur qeshja me shpirt kur batutat e tua ishin më të forta se një gudulisje? Kur nuk largohesha prej teje pa më puthur? Lozonjare ndërkohë që zgjidhja një ëmbelsirë, tekanjoze për një restorant, e dashur, e dashur deri në palcë me ty. Të kujtohet kur ishim dy?! E më thoje si kam jetuar pa ty? Kur në portofol mbanim fotot e njëri-tjetrit e nuk hezitonim t’jua tregonim miqve? Do të doja të gjeja një mënyrë tjetër për ta thjeshtuar kohën time, jo duke e komplikuar me ty! Kam filluar një jetë të vjetër me gjëra të reja! Sepse ti e di, unë nuk do t’i bëja të gjitha njësoj.




Më thuaj, e kujton ditëlindjen time? Po përvjetoret tona, të janë bërë akoma një ditë e zakonshme? Premtimet që më bërë, a janë veshur ende me vrullin e përditshmërisë apo i mban peng?
Dua të besoj se sot ke dikë që e do, që mes jush të ketë kimi që në përfundim ju bën të pandryshueshëm, se plagët që të kam lënë janë shumë të papërpunuara që të rrezikojnë të biesh  përsëri. Unë nuk besoj se më ke harruar, ne thjesht nuk kemi më rëndësi për njëri-tjetrin. Unë e di se dashuria nuk është e përdorshme... Pyes veten, dhe ndoshta shpresoj se, në qoftë se ne ndonjëherë vetëm për të detyruar veten, do të mundemi të harrojmë…

A i mban mënd të gjitha?! Të kujtohem kur më doje? E mban mënd si ishte të mos kishe një zemër të thyer? Kur përgjigjeshim me fjalën “patjetër shpirt”. U mësuam keqaz me të qënurit dy! Dy njerëz të paplotësuar që visheshin në një të vetme! Dy njerëz të vetëm që mbetën paplotësuar!


Comments

  1. Baby, you deserve the world.

    ReplyDelete
  2. Thjesht e bukur! Të lumtë zj. Vatnika!

    ReplyDelete
  3. Uuu ma bere mishin kokerr ����

    ReplyDelete
  4. Mu mbushen syte me lot e po kujtoja nje fragment nga jeta ime :(

    ReplyDelete
  5. E Vetemja gje e mire qe ka bere ne jete ,ai qe ka lenduar nje femer si ti, eshte qe ka njgjallur Te ty nje Uragan poetik qe ne fund do ti rrembej zemrat Te gjithve!

    ReplyDelete
  6. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Të dielën…

Merre veten përdore dhe ulu diku larg dhe qetë. Merr muzikë, merr me vete ca kujtime të bukura të vogla që të të shërbejnë si gosti për paqen tënde të ëmbël, merr me vete edhe veten, atë më të dobtën, më të cënueshmen vete, merre dhe lëshoje të lirë pikërisht aty… Ktheja shpinën diellit të të ngrohë, mos pesho asnjë gjë në mendje dhe mendo se në atë cast ekziston vetëm një moment mondan, i paprekshëm nga rutina, është momenti yt. Duke parë veten nga ky cep i jetës, ngjyrat marrin edhe më shumë dritë, padashje edhe elementi më i parëndësishëm, merr formë! A bën ta ngrijmë këtë pamje bashkë me ndjesinë e dlirë? Sa e bukur vjen jeta kur zgjedh të shohësh prej nga këtu, shtrirë në bar të njomë, me sytë qiellit, me duart që vizatojnë ëndrra në re, me dëshirat e lëna në ajër si balona fëmijësh që era i përkëdhel me qejf. Ndiz muzikën dhe sill në mendje cdo kujtim që të vjen prej saj… Vallëzo me veten, sic bën me tjetrin, me gjithë pasionin që rrekemi të japim pa kursim për gjithcka...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...