Skip to main content

Të kam falur!


Është ditë e njëjtë si javën e kaluar dhe po njësoj ngjan edhe kjo kafja që po gëlltis vetëm! Është një nga ato ditë ku shkëlqen dielli po kafja pihet pa sheqer, ku qielli është blu por ska biskotë në pjatën e filxhanit, ku zhytem në lexime e syri më stakohet në atë thonjëzën e shprehjes “ti ke ngjyrat e shijes time”…



Të kam falur,
Sepse ti meriton të të duash në një formë tjetër,
Të kam falur,
Se aty ku më puthet mëndja me zemrën jam në luhatjen më të fortë e kaq mundem.
Të kam falur sepse unë nuk kam kohë më vonë, jam shumë e zënë duke jetuar të tashmen,
Sepse gjeta mënyrën për të qënë shumë afër e për më larg shkoja.
Të kam falur se sot nuk paska as fëmijë që ngrenë balona, ka vetëm të rritur që një pas një ankohen. Se gjejmë forma për të qënë të ndryshëm e gjëmojmë pas asaj që na bën të jemi të njëjtë. Kontrovers i veshur keqaz sot.
Të kam falur se edhe dimrit ja dhashë duart, e i thashë shihemi herës tjetër.
Të kam falur se dua të liroj mëndjen nga pikëpyetjet…
Të kam fal, që edhe ti të ndihesh më mirë, sinqerisht, a të kam vrarë shumë duke të të mbajt në mënd gjithë këtë kohë?!  Të kam fal, e po të njotoj që udhëtimit i erdhi fundi…

U ngrita nga kafja dhe po shfryja thua se s’më mjaftonte as ajri, as dita, as 24 orë, e rrugës, në mendime me veten, thashë, sot do ta bëj ditë të mirë.

Do t’i them “mirëmëngjes” atij që nuk i flas kurrë, do shkoj të ndez edhe një qiri e do të lutem edhe për ty që më ke bërë keq, do t’i rikthej buzëqeshjen dikujt që mendoj se e meriton, do bëj një dhuratë, do blej lule, do jem ajo vajza e kopertinës që ngjan aq perfekte në dukje dhe qesh në mes fushës së gjelbërt, do bëj gjëra që deri dje nuk i konsideroja dhe aq efektive për dikë…

E kam nis me veten e do ta përfundoj me botën!
E kam falur zemrën disa herë e fal prap, se këdo që kam pyetur më ka thënë se ajo është e vetmja gjë që edhe pse thyhet, griset, vritet, pritet, bëhet prapë po njësoj duke e ushqyer rregullisht me vitaminën kohë.

Sot e kam ndarë mëndjen që mbi të gjitha të fal veten. Ato premtimet për falje, ja adresova asaj që unë jam sot. Sot zgjodha të fal veten, sepse unë e di c’kam bërë, e thonë se vetë-gjykimi është më i rëndi.
E ngase nuk dua të gjej veten në dilema të tipit: a duhet t’i fal të tjerët? Më mirë fal veten!
Të ndihesh fajtore është mirë, në thelb është e vështirë t’i pëshpërisësh ndërgjegjes për t’ja ndryshuar mëndjen, kështu që është më e bukur marrëveshja…se arrin njeriu në atë pikë sa të ndihet keq edhe për mendimet negative që ushqen, lëre pastaj për skemat që i tejkalojnë filmat thriller…

Gabimet janë më të bukura kur bëhen me ndërgjegje, në një ditë si kjo, me diell, në qiell blu, duke i thënë vetes: Të kam falur!

Desantila

Comments

  1. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Të dielën…

Merre veten përdore dhe ulu diku larg dhe qetë. Merr muzikë, merr me vete ca kujtime të bukura të vogla që të të shërbejnë si gosti për paqen tënde të ëmbël, merr me vete edhe veten, atë më të dobtën, më të cënueshmen vete, merre dhe lëshoje të lirë pikërisht aty… Ktheja shpinën diellit të të ngrohë, mos pesho asnjë gjë në mendje dhe mendo se në atë cast ekziston vetëm një moment mondan, i paprekshëm nga rutina, është momenti yt. Duke parë veten nga ky cep i jetës, ngjyrat marrin edhe më shumë dritë, padashje edhe elementi më i parëndësishëm, merr formë! A bën ta ngrijmë këtë pamje bashkë me ndjesinë e dlirë? Sa e bukur vjen jeta kur zgjedh të shohësh prej nga këtu, shtrirë në bar të njomë, me sytë qiellit, me duart që vizatojnë ëndrra në re, me dëshirat e lëna në ajër si balona fëmijësh që era i përkëdhel me qejf. Ndiz muzikën dhe sill në mendje cdo kujtim që të vjen prej saj… Vallëzo me veten, sic bën me tjetrin, me gjithë pasionin që rrekemi të japim pa kursim për gjithcka...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...