Skip to main content

Unë jam!

Po bëj një festë!
Do t’ju ftoj të gjithëve, pa përjashtim, e di që do vini..
Do t’ju flas për dicka…! 

Shumë prej jush do qeshin, të tjerë do shtrëmbërojnë fytyrën, dikush do largohet, një tjetër do më kundërshtojë, ata që më kanë dashur, do më duan edhe më shumë. Përherë e kam ditur se gjithë koha me intensive e investuar tek ata që më shumti vlerësoj, më është kthyer në formën më të lartë të mirënjohjes,  qëndrueshmërisë, të qënurit prezent, të foljes “JAM”, në kohën e tashme!


Po ndonjëherë e gjej veten në dilemën se: a mund të jem një njeri më i mirë? A mund të bëj më mirë sesa vetëm kaq apo jam limituar për shkak të “gardheve” të tjerëve?

Herë tjetër e gjej veten në kurthin e lumturisë “nuk dua të rritem kurrë”, në atë derën e dhomës time që më duket e përhershme e imja, pa e deformuar që ndoshta një ditë do e vizitoj më rrallë..
Por jam e shqetësuar përherë, cdo ditë, e ndoshta të shumtën e ditës e gjej veten në majë të gishtave duke ecur në cirkun e Tiranës në fillin e perit, pa problem fare, thjesht duke u përjekur të zgjidh një ekuacion më 7 të panjohura dhe duke murmuritur, e ku ka gjë që nuk bëhet sot…dhe aty hidhem!
Hidhem në krahun tjetër, të mëndjes, kuptohet!

Mesa më thonë mikeshat, disa midis jush nuk flasin me njëri-tjetrin, disa mbajnë inate, që ndoshta kam bindjen se të shumtën e  kohës i keni ngritur në mëndjen tuaj alibitë e xhelozive, keq më vjen që ndonjehrë edhe ne shoqet biem pre e kësaj, por e kemi argëtim, sic janë lojërat që të zhvillojnë trurin, i kemi gjenerike dhe mos u përpiqni në asnjë lloj forme të bëheni pjesë e tavolinës, me ju meshkujt e kam.  Ndërkohë që unë mund të jem duke shkruar një sms, duke ngrënë, duke përfunduar make-up-in, duke e veshur me cdo lloj forme faji “atë ish-të dashurin” e shoqes time, e ndërkohë në kokë kam edhe 21 siklete të tjera, jeni dhe ju:
Kur jeni në timon, jeni në timon! Kur jeni në festë, jeni në festë! Bërrylin në tavolinë, gotën në dorë, vëzhgimin largpamës!

Jam e bindur që shumica prej jush as nuk e ka idenë se psë janë këtu.


Ndonjë tek-tuk thotë: erdhëm se na ftoi njëra që kemi pasur në shkollë, unë erdha se gjithnjë e kam pas qejf thotë tjetri (ma tha në tekst se nuk e thotë dot haptazi, është me gruan këtu ndaj), janë dhe shokët e mi, vdesin për mua, kam qënë përherë “shoqja e ngushtë ideale e një cuni”.

Kam ndërtuar ura komunikimi, më janë shkatërruar, copa-copa i kam ngritur dhe njëherë. Kam njohur pjesën luftarake të vetes, kthinat e dobëta të shpinës, harkun e butë të forcës, që më është thyer ndonjëherë!

Kurse sot, më erdhët të gjithë si miq, e si miq më heshtët para cdo gërme që thashë, ka miq që me fjalë thonë gjithë botën e me heshtje ma thyejnë trishtimin se mbase fola gabim. E në kaq të vogël kërkesë timen për t’ju pasur këtu, ju them faleminderit. 



Unë nuk kam frikë të kundërshtoj asgjë që më bën dëm, sikurse sot jam gati prej zemre të kundërshtoj këdo që më del kundër jush.

Nuk është punë e zorshme me ju dasht, të vështirë e kam të mos ju kem…

Desantila


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more