Skip to main content

Sa kushton?!


…fytyra e plakut u vrenjt! Në rrudha i dalloja hezitimin për të më dhënë një përgjigje. Mblodhi dhe buzët…unë kisha ngelur me ngarkesën ndër duar dhe mezi prisja të fliste.


-          Po sa të duash ti.
-          Si?! Më fal nuk ka një cmim të caktuar, se më vjen keq…
-          Cmim?! A ka cmim shpirti o bijë… nuk ka, kështu që më lër sa të duash.

Njollat në pardesynë time mund t’i shihje me sy të lirë, pa u vënë aspak në siklet madje që isha në mes të rrugës e mund të ndjeja sytë gjykues të ndonjërës që mbi kokë i fliste një re: “je bërë pis, goce…”

I ula të gjitha përtokë, largova dhe flokët nga fytyra, që po të më filmonte ndokush, do t’i dukej sikur po xhiroja ndonjë skenë rrugëve të Parisit, shkujdesur me libra ndër duar, me syzet që putheshin me të dredhurën e flokëve, përkuljen time që më nxirrte në pah më tepër se c’duhej, dhe padiskutim 30 sy që po më vështronin. Domosdo, kush mund të dalë që në pikë të mëngjesit në majë të takës 12 cm në pllakat e shkulura të Myslym Shyrit që herë herë më vendosin në pozitën: të shkel apo jo? Se ka surpriza në cdo hap. Sigurisht nuk i shpëtova dhe unë spërkatjes së tyre… patjetër që kam sharë në ato momente, po ja ashtu në fjalor të moderuar, e sigurtë që rreth e qark njerëzit kanë shqyer sytë!

Një shpirt! Sa vlen?
Ky ishte “turbullimi” im i mëngjesit, rrjedhimisht të shpjeguara edhe të gjitha oshilacionet e mësipërme.
E kam vlerësuar shpirtin me peshë dhe realisht mendoj qe jam mbi-peshë… po po, e keq-ushqej, se kështu justifikohet “obeziteti”. Me vitet e kam ushqyer me aq shumë gjëra saqë realisht mendoj ndonjëherë ta vendos në regjim të fortë.
T’i heq ato kilogramët që nuk e lënë të ngjisë shkallët pa marrë frymë lirshëm, ato pak centimetra që nuk e lënë ta veshë zemrën në formën e saj të vertëtë por e deformon, t’i  edukoj një recetë të mirë që të zgjasë efektin e saj në kohë…

Po shpirti im është njeri i padukshëm për syrin e asaj vajzës, edhe atij djalit që më vështron ngultas, edhe ty! Ndërkaq për mua është esencial. E kam të mbushur në cdo cep me të përditshem e me gjëra që procesi im i mendimit i filtron menjëherë si të nevojshme. Dua apo nuk dua unë, etaloni matës i shpirtit është sa fuqi ka të ndjejë, dhe e sigurtë që i imi vuan nga tensioni i lartë…me rrahje të shpeshta! A konsiderohet shpirt i sëmurë i imi?! Pika që s’më bie, dëndem cdo ditë me ilace e akoma nuk gjej se nga më vjen dhimbja. Shkoj e dëmtoj atë pjesë që më zë pjesën më të madhe të “organeve” në trup. Unë e luftoj me anti-jetë, ajo prap është 7-shpirtëroshe. Xhan i imi, po unë ngaqë nuk ta di cmimin e të torturoj si të të kem lodër.
Po unë të di mjaft mirë vlerën, shpirt!


Desantila

Comments

  1. Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Të dielën…

Merre veten përdore dhe ulu diku larg dhe qetë. Merr muzikë, merr me vete ca kujtime të bukura të vogla që të të shërbejnë si gosti për paqen tënde të ëmbël, merr me vete edhe veten, atë më të dobtën, më të cënueshmen vete, merre dhe lëshoje të lirë pikërisht aty… Ktheja shpinën diellit të të ngrohë, mos pesho asnjë gjë në mendje dhe mendo se në atë cast ekziston vetëm një moment mondan, i paprekshëm nga rutina, është momenti yt. Duke parë veten nga ky cep i jetës, ngjyrat marrin edhe më shumë dritë, padashje edhe elementi më i parëndësishëm, merr formë! A bën ta ngrijmë këtë pamje bashkë me ndjesinë e dlirë? Sa e bukur vjen jeta kur zgjedh të shohësh prej nga këtu, shtrirë në bar të njomë, me sytë qiellit, me duart që vizatojnë ëndrra në re, me dëshirat e lëna në ajër si balona fëmijësh që era i përkëdhel me qejf. Ndiz muzikën dhe sill në mendje cdo kujtim që të vjen prej saj… Vallëzo me veten, sic bën me tjetrin, me gjithë pasionin që rrekemi të japim pa kursim për gjithcka...

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...