Skip to main content

...jam rrugës!


I thashë PO, pa u menduar, pa analizuar, pa shtrëmbëruar buzën. E si mund t’i thoja jo xhanëm, një udhëtimi… unë vdes të udhëtoj, e kam thënë shpesh këtë, ndërmjet “ufff-puffff-eve” të mia thashë stop, do iki, mjaft më me frustrime shkresash, letrash, dreq e shejtanesh!
Për herë të parë vendosa të bëj sponaten, gjë që ma besoni, për një njeri super të organizuar si unë, është tepër e vështirë, po sikundër ma kishte qejfi, e vesha dhe një herë “maskën” e trurit prej bjondjeje e konfirmova: do bësh qejf!
Se fundja ctë keqe ka të shijosh pak diell e të shëtisësh betoneve të botës për të parë ndërtesa të gurta, e fytyra të reja?! Ctë keqe ka në fund të fundit t’i thuash njëherë vetes që puna jote kur e sheh nga jashtë duket më e bukur sesa kur je brënda…

-          Kush është destinacioni juaj i fundit zonjë?!
-          (Prapa diellit) – thashë me vete…
-          Zonjë, ndjesë, më dëgjuat?
-          Di vetëm që do rikthehem. Ky do jetë destinacioni im i fundit!

Më vulosi pashaportën e më buzëqeshi me urimin për udhë të mbarë, i shkela syrin duke i pohuar që padyshim do jetë i tillë…
Me kokën varur kuptova se mendimet po peshonin rëndë, e mbështeta kokën për një dremitje, dremitje në ajër!

“Unë po iki… Për pak! Do rikthehem. Thjesht më duhej. Po iki të zbraz shpirtin diku. Nuk jam dhe aq afër në fakt. Tani që ti je duke më lexuar, unë rrjedhimisht jam në ajër diku rreth 4 orë e 30 minuta larg teje. T’i kam lënë të gjitha gati, që të mos ndjesh peshën e rëndesës së largimit në forma të tjera. Ti e di që unë i adhuroj njerëzit që me mënyrat e duhura tregohen protektivë edhe kur janë të mbytur në boshllëkun midis ekuilibrit, punë, jetë, familje shoqëri. Mes gjithë këtyrë, i dhashë vetes një mundësi: të fluturoj pak larg, në një “dritare” që dua ta hap se sbën. Pohoja gjithmonë se është ushqim për shpirtin, të shkelësh dy hapa më tej asaj të përditshmes. E ndërsa gjeta kohën të të shkruaj, mendova, se di a ta kam thënë ndonjëherë se gëzimet e vogla janë “droga” ime? Një pushim dreke, një lule nga një i panjohur, një kujtim në formë buzëqeshje, një premtim i mbajtur… lumturia nuk ka faturë, nuk kushton asgjë…dhe sinqerisht kam filluar ta kuptoj atë shprehjen “gjërat më të shtrenjta në jetë, kushtojnë shumë lirë.”

Sapo këmba më preku tokën, vura syzet, në karshillik të diellit që më shkelqente si goc lozonjare, zgjata dorën duke kërkuar një taxi… bjondet ndonjëherë kanë shans mendova!
Pak minuta më ndanin nga vendodhja e hotelit, taksisti, një meso-burrë me mustaqe më pyeti nëse isha ruse?! I thashë po, dreqi e di pse.



Përtej dallova fytyrën super të qeshur të mikeshës time që sa nuk fluturonte kur pa se po dilja prej asaj “gjësë së verdhë e lekë-ngrënëse” (ashtu i quan ajo taksitë).
Ndërkaq nxitova të paguaj e vura re që më ra në tokë një copë letër… u cudita sepse ishte prej bllokut tënd… e hapa nxitimthi dhe lehtësisht të  dallova shkrimin:

“Jam rrugës…”

Nuk dija të qeshja apo të ikja me vrap prej aty, por kuptova që nuk do të jem vetëm në këtë rrugëtim, as në atë të kthimit…


Desantila

Comments

  1. EllenMarch 7, 2022 at 9:41 AM

    Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Të dielën…

Merre veten përdore dhe ulu diku larg dhe qetë. Merr muzikë, merr me vete ca kujtime të bukura të vogla që të të shërbejnë si gosti për paqen tënde të ëmbël, merr me vete edhe veten, atë më të dobtën, më të cënueshmen vete, merre dhe lëshoje të lirë pikërisht aty… Ktheja shpinën diellit të të ngrohë, mos pesho asnjë gjë në mendje dhe mendo se në atë cast ekziston vetëm një moment mondan, i paprekshëm nga rutina, është momenti yt. Duke parë veten nga ky cep i jetës, ngjyrat marrin edhe më shumë dritë, padashje edhe elementi më i parëndësishëm, merr formë! A bën ta ngrijmë këtë pamje bashkë me ndjesinë e dlirë? Sa e bukur vjen jeta kur zgjedh të shohësh prej nga këtu, shtrirë në bar të njomë, me sytë qiellit, me duart që vizatojnë ëndrra në re, me dëshirat e lëna në ajër si balona fëmijësh që era i përkëdhel me qejf. Ndiz muzikën dhe sill në mendje cdo kujtim që të vjen prej saj… Vallëzo me veten, sic bën me tjetrin, me gjithë pasionin që rrekemi të japim pa kursim për gjithcka...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
16 comments
Read more

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more