Sipas meje...

Jam shprehur shumë shpesh se jam feministe kur vjen cështja tek promovimi i figurës së gruas në fusha që kanë ndikim në shoqëri pasi si element femër janë më të infiltrueshme në një format më të butë dhe ndikues kudo. I jam mirënjohëse për cdo mundësi të re krijuar dhe dedikuar gjinisë tonë…

Por kur ndeshem me disa forma të tjera të konceptit “feminizëm”, jam gati të ulem nga pala kundërshtare e kësaj fjale për arsye se vërtetë jam femër, ashtu sikurse mund të jesh edhe ti, por jemi komplet të ndryshme në cdo linjë të mendimit dhe kjo më bën agresive kur më konsiderojnë një feministe e llojit anti-meshkuj. 

Unë nuk kam nevojë të  kem feminizmin si mburojë sepse jam lodhur që në të shumtën e rasteve të përfaqësohem nga disa të tilla që kanë veshur plotronin dhe kanë zhveshur moralin, të tillë nuk e dua feminizmin. Unë nuk kam nevojë  për feminizmin, sepse mund të mbaj bindjet e mia personale, pa patur nevojën e mbështetjes së një ushtrie cafkash të zemëruara nga meshkujt që të më përkrahin.

Nuk kam nevojë për të tillë feminizëm, sepse nuk mendoj se është e nevojshme të vjell vrer mbi gjininë tjetër për të lartësuar timen. Nuk kam nevojë për feminizmin sepse meshkujt nuk janë të gjithë “përdhunues” dhe femrat nuk janë viktima të përhershme. Unë nuk kam nevojë për feminizmin në formatin e një “femre” që llogjika i shkon aq sa gjatësia e minifundit, kjo kategori më neverit shpesh herë dhe llojin tim.

Nuk e dua feminizmin që të bëj femër mashkullin tim, kjo ma zhvesh totalisht burrërinë e tij. Unë nuk kam nevojë për feminizmin kur tre në katër foto që postohen në rrjete sociale, janë më shumë si foto të një seti pornografik, që duken sikur presin vetëm një telefonatë, të zhgrryera e të lyera më gjithë djallëzinë e tyre. Nuk e dua feminizmin kur ikonë prej “budallenjve” të sojit tjetër, bëhet një kukull e prodhuar prej plastike që në fund të fundit, investotirët i ka meshkuj.

Vetë asnjëherë nuk kam qënë në gjëndje ndoshta të them me përpikmëri se cfarë është feminizmi por jam mëse e bindur se asgjë nga këto nuk më përket në atë koncept që unë kam.

Ne jemi një shoqëri që vetvetiu i “tkurrim” vajzat, duke i thënë përherë, duhet të kesh ambicie, por mos e trumpeto këtë etje tënden, duhet të jesh e suksesshme por jo aq sa të jesh e frikshme për njeriun, dhe duke qënë se je femër, aspiratat e tua duhet të përfundojnë në kërkimin e të duhurit për martesë. Tani, martesa mund të jetë një burim i gëzimit dhe dashurisë dhe mbështetjes reciproke, por, pse nuk jemi shoqëri e barabartë kur vjen puna për ti edukuar edhe djemtë në të njëjtën formë? Shoqëria jonë rrit vajza që e shohin njëra tjetrën si konkurente, jo për vende pune apo arritje, të cilat unë personalisht mendoj se mund të jetë një gjë e mire, por, për vëmendjen e njerëzve, për fatin e asaj tjetrës. Këto idioma, më bëjnë më pak feministe të këtij lloji. Jam një feministe e teorisë së barazisë politike, ekonomike, dhe sociale në emër të të drejtave dhe interesave të përbashkëta të gjinive.

Jam pro-femrave por kurrë anti-meshkujve!

Jo, unë i dua meshkujt! Po, Po, ata të vërtetët...

Desantila