Skip to main content

Shpirti im balonë!


A ke një shkrepse?! Sa të ndez shpirtin e t’a kthej prap…

Nuk m’a jep dot?!  Vetëm një fije të ka mbetur? Po ndiz tëndin njëherë se e marr prej teje pastaj. Nuk do?! Po pse? Po mirë do e ruash apo do t’a ndash me mua?! As kështu jo ë? Po cakmak ke? Ah i ka mbaruar gazi… E ke përdorur shumë më the apo e  dëgjova gabim?! Prej konsumit të tepërt të cigares apo prej uljes së temperaturave? Cigares, kuptova. Po unë e dua sa për të ndezur shpirtin, aq…


Erdha rrotull hapësirës së atij vëndi e në fakt askush nuk u ofrua për një gjë kaq të vogël, cudi, jemi mësuar që t’i përdorim rëndom të gjithë së bashku e madje ta bëjmë me kortezi këtë gjë, po sot mesa duket nuk qënka dita ime.

Pyeta një nënë që shiste gjëra të vogla në cepin e rrugës, po më tha se nuk mbante në kutickën e saj, e m’u drejtua: po mos pi cigare moj bijë se të bën dëm…
-Jo, nëna jo, e dua për të ndezur shpirtin!

I jepja ngrohtësi duarve prej frymës ndërkohë që bëra edhe disa hapa e pashë një nga këta djemtë e vegjël që të tërheqin prej mënge kur të kërkojnë ndonjë monedhë… po mua më duheshin për të blerë shkrepëse ato të voglat, i dhashë një kartmonedhë e ato të voglat vazhdoja t’i  mbaja shtrënguar.
Gjithë ky diell e nuk më përqafon dot as të dukshmen, bën kaq ftohtë sa dielli më duket si i pikturuar me dorë në cepin e fletores së vizatimit të një fëmije të klasës së dytë. E shoh me bisht të syrit sa për t’i thënë ndër dhëmbë, mashtruese, të rroftë dukja…
Më fort kërciste taka sesa shpresa për të gjetur një fije flakë! U nisa drejt kancelarisë në krahun tjetër të rrugës, në gjurmim të kotë se e dija përgjigjen…

E pasi e dëgjova për të katërtën herë jo-në i kërkova disa letra të bardha…apo të marr një pako më mirë, ose e di cke? Më jep letra të mbetura, ose ato të grisurat, jepmi t’i mbledh se më duhen të bëj zjarrin me to, me këtë të ftohtë, jam e bindur se i duhet më shumë se një shkrepse për ta mbajtur ndezur. Ja m’i mblidh këtu tek kjo kutia, kam edhe disa copëza mbetur, fute edhe këtë lapsin e drunjtë se kam shkruar boll me të, i erdh koha të digjet, sa fleta ka shkruar dhe ky dreq, tani më duhet…

 " - U, më fal, u ktheva pa mëndje. Më fal. Të vrava?! Është e fortë kjo dreq, mban brënda shumë gërma që peshojnë më shumë se një botë. Më fal prap."

Ula kutinë që mbaja në dorë dhe heshta përballë buzëqeshjës tënde që pranoi ndjesën time. Zgjata dorën për të përshëndetur por ti nuk e bëre, e dora më mbeti e zgjatur e bosh…
Nga xhepi nxorre një cakmak e në dorën tjetër me fjongon e artë lidhe kutinë e gjithckasë time.

" - Hajde dalim jashtë, do të bëj unë zjarrin vetëm qëndro përballë meje që të mos lejosh erën të fryjë mbi të, ka një frymë me ajër ai tullumbaci i kuq jashtë dhe nëse e lëshoj ikën, i lidhim kutinë tënde dhe e shohim se sa larg do shkojë…"


Desantila

Comments

  1. EllenMarch 7, 2022 at 9:44 AM

    Mirëdita, ndërsa jeni duke e lexuar këtë, dijeni që problemet tuaja janë zgjidhur përgjysmë nëse mund të ndërmerrni veprime në lidhje me to sepse ajo është një grua e fuqishme shpirtërore atje e quajtur Dr dawn acuna, të cilën e takova duke lexuar një artikull në internet, ajo më ndihmoi me një magji që ma ktheu burrin pasi burri më la për më shumë se 8 muaj, ajo bëri një magji që më ndihmoi të mbetem shtatzënë për burrin tim dhe tani kemi 2 fëmijë të bukur, tani jeta ime në martesë po shkon mirë, çfarë mund të kërkoj më shumë .... a keni problem që dëshironi të zgjidhni?

    *Nëse dëshironi të mbeteni shtatzënë.
    *Nëse doni të pajtoheni me burrin tuaj.
    *Nëse keni nevojë për të kuruar ndonjë sëmundje.
    *Nëse doni të ndaloni abortin.
    Dhe shumë të tjera, acuna e agimit do t'ju mahnitë me Fuqitë e saj të mëdha. kontaktoni atë në whatsapp: { +2348032246310 }
    Email: { dawnacuna314@gmail.com }

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Të dielën…

Merre veten përdore dhe ulu diku larg dhe qetë. Merr muzikë, merr me vete ca kujtime të bukura të vogla që të të shërbejnë si gosti për paqen tënde të ëmbël, merr me vete edhe veten, atë më të dobtën, më të cënueshmen vete, merre dhe lëshoje të lirë pikërisht aty… Ktheja shpinën diellit të të ngrohë, mos pesho asnjë gjë në mendje dhe mendo se në atë cast ekziston vetëm një moment mondan, i paprekshëm nga rutina, është momenti yt. Duke parë veten nga ky cep i jetës, ngjyrat marrin edhe më shumë dritë, padashje edhe elementi më i parëndësishëm, merr formë! A bën ta ngrijmë këtë pamje bashkë me ndjesinë e dlirë? Sa e bukur vjen jeta kur zgjedh të shohësh prej nga këtu, shtrirë në bar të njomë, me sytë qiellit, me duart që vizatojnë ëndrra në re, me dëshirat e lëna në ajër si balona fëmijësh që era i përkëdhel me qejf. Ndiz muzikën dhe sill në mendje cdo kujtim që të vjen prej saj… Vallëzo me veten, sic bën me tjetrin, me gjithë pasionin që rrekemi të japim pa kursim për gjithcka...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
16 comments
Read more

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more