Skip to main content

Erdhe ti?!


Do të të mungoj, e di! Si dreqi e di që do të të kthehem prap në cdo hapësirë të mëndjes tënde, do të mungojë edhe aroma e flokëve të mi, ecja nëpër shtëpi, rrokullisja ime nëpër kolltuqe, vrapi që bëja për të të ikur nga ty pasi të pickoja, qeshjet e mia me shpirt, edhe sharjet që ti bëja, edhe momenti kur më urreje për vdekje e doje të më hidhje nga shkallët. Do të mungojë gjithckaja ime…

Unë e di mirë si ndihesh. Këmbët e mia e ndjejnë tokën, edhe dikur e ndjenin, ashtu si të tuat e prekin sot.
Pas kujt lamtumire të hidhur u ktheve? Sepse unë vetëm një të dhashë, në heshtje madje, asaj të poshtrës që largohet si në agoni e të lë më një bombardim pikëpyetjesh. A zgjohesh në 2 të mëngjesit e thua cfarë bëra dhe cfarë po mendoja? Si mundet të kthehem unë bota për ty kur unë vazhdoj rrotullohem vetëm në cakun tim?!

Hajde ulemi bashkë të ndihmoj të mbledhësh copat e thyera…
Kujdes!
Mos e mblidh me dorë atë se të ngelen copëza nëpër gishta e të copëtojnë, ik andej ik, ku dini ju meshkujt, kush ka parë hajër nga ju që të shoh unë?! Largohu se ti mbledh unë…

Tani që ti je ti dhe unë jam unë, nuk jemi më "ne", e kam më të thjeshtë të të “godas” me cdo fjalë që ma bluan truri, madje me një shpeshtësi prej 2 minutash më vjën të të plagos, pastaj numëroj deri në dhjetë e them, pse tja bëjë vetes gjëmën!
Që atëherë kur t’i dhashë duart pa të prekur, unë planifikova të jem e lumtur, por në kurrizin tënd nuk doja ta kisha të gjithë këtë. Mesa duket kam patur të njëjtën tërheqje magnetike për ty si në ato ditët kur të përqafoja fort, që atëherë, unë i kisha premtuar vetes se nuk do reagoja, sic di ta bëj më së miri unë. Por atë natë, unë gëlltita të gjitha fjalët e mia…

Nuk e kisha menduar se do të ktheheshe, pas cdo goditje që të dhashë, thonjtë cjerrës që ishin gatitje sulmi përherë, pasi të kisha mbushur me boshllëk, të kisha ndërtuar një mur të ftohtë, të kisha izoluar ty nga unë, ti u shfaqe…

Qëndron një frikë bashkë me dukjen tënde, frika se murin nuk do ta prishësh dot, se boshllëkun nuk do ta mbushësh dot, frika se të gjithë gjërat t’u kthyen në mënyrën më të keqe të mundshme, sepse e di që pushteti i shkatërrimit që më ra mua në dorë, të dobësoi ty.
Ekziston një adrenalinë e fortë tani tek ti që kërkon vënd të shfaqet, ose më saktë, je si sfungjeri që përthith lëngje, i pangopur je e mezi pret që unë të lëshoj një ashkël të vogël e ta ndezësh ti…

Po unë jam ulur pas teje, t’i pashë të gjitha lëvizjet, vura dhe këmbën mbi këmbë tani, të kam në një pozicion aq të favorshëm për të të goditur, ngre dorën e djathtë, kap mjekrën e mënjanoj pak kokën majtas e buzëqesh…

Hakmarrja ime është kthimi yt…


Desantila

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Më thuaj dicka…

Më thuaj dicka që nuk di për ty, nga ato rrëfimet e vogla që të shpëtojnë në një bisedë të ngushtë. Nga ato mbrëmje ku në cepin e tavolinës rri heshtur cepi i mbetur i hënës dhe ti dergjesh në fjalë që kurrë më parë nuk i ke thënë. Me fytyrën që merr dritë e sytë që ndryshe shfaqen kur flasin për ndjesitë që vec ty të përkasin. Më thuaj si është të të duan e jo vetëm kaq, ma trego! Më trego si merr ngjyra fytyra ime kur të shoh, ma thuaj me fjalë si është kur të përqafoj e të lë shpirtin aty, cfarë ndizet tek ti e sa emocione ndjen. Më thuaj dicka që ende nuk ta njoh, fytyrën tënde pas një largimi, dëshirat që të lindin aty për aty në një moment të brishtë, si marrin formë tek ti gjithë format e shpërndara për ti dhënë jetë zemrës? Unë e di që të duash është njësoj si të flasësh për veten, ngushtësisht personale, se si të ta them, kur përqafoj veten, si të shpjegoj ndjesinë e lëkurës time? Duke të të dashur ty, mësova se qënkam egoiste. Duke mbrojtur ëndrrat e tua, lulëzova në pë...
Post a Comment
Read more

…dikur ëndërroja!

Dhe ishin flluska të vogla që përhapeshin në ajër e gjenin rrugën të shpërthenin në diell. Unë vazhdoja të mbetesha njësoj, me dëshira për ty që i shkruaja me ngjyra në shpirt. Kur të mora në krahë momentin e parë, nuk e di a kishim qënë gjithmonë pjesë e njëra tjetrës apo kishim jetuar një jetë të ndarë e tani u ritakuam. Kam qarë për ty, sa shumë e ndjeva frymën tënde! Rrugë e gjatë udhëtimi ynë, që nga dëshira e deri në ëndrrat që merrnin jetë me ty, cdo ditë. As nuk e dija se sa besnike do ishim ndaj njëra tjetrës në betimin e heshtur për tu parë sy më sy e për të rënë në dashuri me shikim të parë. Ti e jetësuar për ti dhënë zë gjithë mendimeve që sa herë vinin si mysafirë gjenin një tryezë plot më ngjarje që trilloheshin bukur nga dëshira për të të patur. Ti erdhe në jetë dhe bashkë me ty morën jetë të gjithë frikërat e mia! U gjenda e papërgatitur, për lotët e tu, për kërkesat e tua, për netët e tua pa gjumë, për veten! Unë nuk isha gati të isha ajo që ti mendoje dhe këtë e...
Post a Comment
Read more

Fuqia e Fjalës!

Fjalët janë të fuqishme. Pak gjëra duhen për  të ndriçuar ose për të dëmtuar dhe fjala padiskutim është si një gjuajtje në shenjë për shumë situata dhe individë. Përpiquni të mos bëni gabime me fjalën, janë si një armë vdekjeprurëse. Luftërat kanë filluar me fjalë, prej fjalës e më pas prap prej tyre kanë përfunduar. Kam njohur  njerëz të cilët janë të gatshëm të ndajnë ndjenjat e tyre më të brendshme, nevojat, frikën, shpresat dhe ëndrrat ... nëpërmjet fjalëve. Pa aftësinë për të vënë fjalët së bashku për të formuar mendimet tona, ne jemi të humbur. Mungesa e fjalëve mund të jenë shkatërruese. Shumë marrëdhënie janë humbur nga pamundësia e një partneri/e që kanë mungesë vullneti për të folur gjërat midis njëri-tjetrit, por zgjedhin rrugën e shkurtër, heshtjen. Më duket shumë interesant fakti se  kur i bërtasim fjalët tona, ato kanë tendencën të humbasin fuqinë e tyre; pak ironike kur e konsideron se duke pëshpëritur ato nuk do të jenë aq në vëmëndje të...
Post a Comment
Read more